വരാൻ പറയു…
വൈകാതെ സേനാപതി എന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു…
എന്താണ്?…
അത്… മഹിഷയുടെ സൈന്യം നമ്മെ ആക്രമിക്കാൻ….
യുദ്ധം……
അടിയന്തിര യോഗം വിളിച്ചു കൂട്ടി…
ധന മന്ത്രി: മഹാമാരി കഴിഞ്ഞ നമ്മുക്ക് ഒരു യുദ്ധം കൂടി താങ്ങാൻ കഴിയില്ല..
സേനാപതി: അവരുടെ അത്രയും അംഗബലമോ ഇല്ല…
അവരുടെ അത്രയും ഭൂവിസ്തർത്തി ഇല്ല….
പ്രധാന മന്ത്രി: നമുക്ക് അവരുമായി സന്ധി സംഭാഷണം ചെയ്യാമല്ലോ…അവരുടെ ആവശ്യമെന്താണെന്ന് അറിയണം…
തീരെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിലും ഞാൻ അതിന് സമ്മതം മൂളി…
അധികം വൈകാതെ സന്ധിസംഭാഷണത്തിനുള്ള നീക്കങ്ങൾ തുടങ്ങി….
ദൂതൻ വന്നു…
ദൂതൻ:രാജൻ, മഹിഷയ്ക്കു നൽകുന്ന കപ്പം ഇരട്ടിയാകാനാണ് സമാധാന സന്ധിക്കുള്ള ഏക മാർഗം…
ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തിരിച്ചു മറുപടി പറഞ്ഞു… ഈ യുദ്ധത്തിന് ആവശ്യം എന്താണ്? നമ്മുടെ ഒരു ചെറിയ രാജ്യമാണ്… മഹിഷാ രാജ്യം നമ്മുടെ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നത് അവർക്ക് ശോഭനീയും അല്ല… ഒരു ദുരന്തം മുഖം കണ്ടുകഴിഞ്ഞു… സാമ്പത്തികമായി യാതൊരുവിധ അഭിവൃതിയും നമുക്കില്ല..
മഹിഷയുടെ രാജാവിനോട്….ദേവേന്ദ്രനോട്….പറഞ്ഞേക്ക് നിങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കുള്ള സൗകര്യം എടുക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയില്ല…
പ്രണയോന്മാദിനിയായ എന്നെ അങ്ങയുടെ അംഗുലീ ലാളനം കൊണ്ട് ഉത്തേജിതയാക്കിയാലും. ഈയുള്ളവളുടെ യോനിയിലേക്ക് അങ്ങയുടെ യോഗദണ്ഡ് പ്രവേശിപ്പിച്ചാലും..വികാരനിർഭരമായ ആഖ്യാനം
ഉമ്മച്ചികുട്ടിയുമായി ith evdedo
❤❤❤