തന്റെ ജനങ്ങൾക്ക് അവൻ ഒരു വീരനായിരുന്നു, എന്നാൽ അവന്റെ ദുഃഖത്തിൽ അവൻ മറ്റാരെയും പങ്കാളിയാക്കിയില്ല….
കൊട്ടാരത്തിലെ നിശബ്ദത കൂടുതൽ ആഴത്തിലായി,
അവന്റെ ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒരു ഭയാനകമായ പ്രതിധ്വനി…..
അവന്റെ മനസ്സ് കൊണ്ട് തന്നെ പറഞ്ഞു അവനനാഥാനണെന്ന്….
അവൻ യുദ്ധത്തിൽ വിജയിച്ചു, പക്ഷേ ഏറ്റവും വലിയ യുദ്ധം – അവന്റെ സ്വന്തം ഏകാന്തതയോടും അവന്റെ രാജവംശത്തിന്റെ ഭാവിയോടുമുള്ള യുദ്ധം – ഇനിയും തുടങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.
അഗസ്ത്യയുടെ വിഷമത്തിന് മറ്റൊരു കാരണം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു….
രാജ്യത്തിലെ സിംഹാസനം ശപിക്കപ്പെട്ടതായിരുന്നു. നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുൻപ്, അഗസ്ത്യയുടെ ഒരു പൂർവ്വികനാണ് ആ ശാപം വരുത്തിവെച്ചത്.
“ആരെങ്കിലും ഈ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരുന്നാൽ, അവർക്ക് സന്താന സൗഭാഗ്യമുണ്ടാവില്ല……
ആ ശാപം സത്യമായി ഭവിച്ചു.
ആരാണോ രാജാവാകുന്നത്, അവർക്ക് കുട്ടികളുണ്ടായില്ല.
രാജാവ് മരിക്കുമ്പോൾ, സിംഹാസനവും രാജസ്ഥാനവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനന്തരവനോ, അല്ലെങ്കിൽ ദൂരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും ഒരു പുരുഷ ബന്ധുവിനോ ലഭിക്കും, ശാപം തുടർന്നു.
ഒരു രാജാവിന്, രാജാവാകുന്നതിന് മുൻപ് കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ, അവർ പല കാരണങ്ങളാൽ മരിക്കുമായിരുന്നു.
പ്രണയോന്മാദിനിയായ എന്നെ അങ്ങയുടെ അംഗുലീ ലാളനം കൊണ്ട് ഉത്തേജിതയാക്കിയാലും. ഈയുള്ളവളുടെ യോനിയിലേക്ക് അങ്ങയുടെ യോഗദണ്ഡ് പ്രവേശിപ്പിച്ചാലും..വികാരനിർഭരമായ ആഖ്യാനം
ഉമ്മച്ചികുട്ടിയുമായി ith evdedo
❤❤❤