അദ്ദേഹത്തിന് പകരം മറ്റൊരു മന്ത്രി തുടർന്നു…
പക്ഷേ ജനങ്ങൾക്ക് ആകെ ഒരു സങ്കടം.. നമുക്കും…
എന്താണ് സങ്കടത്തിന് കാരണം…
രാജാവിന് ഒരു….ഒരു പിൻതലമുറയില്ലാത്തതും…ഒരു അനാഥൻ….
അത് പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുന്നേ അഗസ്ത്യ തുടർന്ന് പറഞ്ഞു….
നാം അനാഥനാണെന്ന് ആരാണ് പറഞ്ഞത്… ഈ ജനങ്ങളാണ് എന്റെ കുടുംബ….
എന്തെങ്കിലും വഴി ഉണ്ടാകും…. അതുവരെ കാത്തിരിക്കുക…..
സത്യത്തിൽ അഗസ്ത്യാക്കും ഈ പ്രശ്നത്തിന് ആരുടെ പക്കലും ഒരു പരിഹാരവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല…
അന്ന് രാത്രി അദ്ദേഹം കൃപരെ കാണാൻ വേണ്ടി ചെന്നു….
അദ്ദേഹത് ധ്യാനനിരതനായി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു…
കുറേസമയത്തിനുശേഷം അദ്ദേഹം കണ്ണു തുറന്നു…
തന്റെ മുന്നിൽ തൊഴു കൈയോടുകൂടി ഇരിക്കുന്ന അഗസ്ത്യയെ കണ്ടു….
അവന്റെ കണ്ണ നിന്ന് ധാര ധാരയായി വെള്ളമോഴുകി…
എനിക്ക് വയ്യ ഗുരുദേവ…
ഈ ഏകാന്തത എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു…
എന്റെ തലയിലെ കിരീടം എനിക്ക് ഭാരമായി വരുന്നു.. രാജകീയ ആഭരണങ്ങൾ എല്ലാം എനിക്ക് കൈവിലങായി തോന്നുന്നു….
ഈ നശിച്ച ജന്മത്തിൽ നിന്നും മോക്ഷം സാധ്യമാകുമോ… മുമ്പ് സമ്പത്തില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് എന്റെ കുടുംബം ഉണ്ടായിരുന്നു….
രാജാവിനെ സ്വന്തം പ്രജ കുടുംബമാണെങ്കിലും സ്വന്തം ചോരയിൽ പിറന്ന ആരെങ്കിലും വേണ്ടേ….. എനിക്കൊരു രക്തത്തെ കിട്ടാൻ ഞാൻ സ്വന്തം രാജ്യം മറ്റാർക്കെങ്കിലും…
പ്രണയോന്മാദിനിയായ എന്നെ അങ്ങയുടെ അംഗുലീ ലാളനം കൊണ്ട് ഉത്തേജിതയാക്കിയാലും. ഈയുള്ളവളുടെ യോനിയിലേക്ക് അങ്ങയുടെ യോഗദണ്ഡ് പ്രവേശിപ്പിച്ചാലും..വികാരനിർഭരമായ ആഖ്യാനം
ഉമ്മച്ചികുട്ടിയുമായി ith evdedo
❤❤❤