ഏറെ നാളത്തെ അലച്ചിലിന്റെ ഒടുവിൽ ചെക്കനെ കണ്ടെത്തി…. കോട്ടക്കലിന് അടുത്തു, വിരമിച്ച അധ്യാപകൻ ഗോപാല പിള്ളയുടെ മകൻ, കിരൺ. ബി ടെക് ബിരുദ ധാരി..
ശരാശരി സാമ്പത്തികം മാത്രമേ ഉള്ളുവെങ്കിലും കിരണെ കണ്ടാൽ പ്രേം നസീർ തന്നെ… ഒറ്റ വ്യതിയാസം… കിരന്റെ മാറിൽ സമൃദ്ധമായി രോമക്കാടുണ്ട്.., കൊതിച്ചി വിയയുടെ മനം പോലെ…..
വെറും ഒരു സുന്ദരൻ അല്ല, കിരൺ…. സ്വർണ വർണം, റൊമാന്റിക് ആയ മുഖം… കട്ടി മീശ നന്നായി വെട്ടി നിർത്തിയത് കണ്ടാൽ ഏത് പെണ്ണും ചുംബനത്തിന് കൊതിക്കും… രോമാവൃതമായ വിരിഞ്ഞ മാറ്…. നിത്യ വ്യായാമത്തിലൂടെ നേടിയെടുത്ത ഒതുങ്ങിയ വയർ….. കഴപ്പി പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് നിർത്താതെ വിരലിടാൻ ഇതൊക്കെ ധാരാളം…
കാട്ട് കഴപ്പിയാണ് മകൾ വിയ എന്ന് അവളുടെ ഭാവം കണ്ടാലേ അറിയാം… മാന്തളിർ ചുണ്ട് സദാ ഈറനണിഞ്ഞു നില്കുന്നത് എന്ത്കൊണ്ടെന്ന് വിശ്വനും ആയിശാക്കും അറിയാം… വികാരാവതിയായ വിയക്ക് അവളുടെ ആഗ്രഹം പോലെ കാമ പൂർത്തി നിർവഹിക്കുക എന്നതാവും കിരന്റെ പരമ പ്രധാന കടമ.. വേണ്ടപ്പോൾ അത് കിരണ് വേണ്ട പോലെ സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ വേണ്ട ആരോഗ്യം കിരണിൽ അവർ കാണുന്നു…..
അങ്ങനെ കിരന്റെ കല്യാണം നടന്നു (അല്ല, വിയയ്ക്ക് കിരണെ വാങ്ങി കൊടുത്തു )
വിശ്വനാഥനും ആയിഷയും പ്രവാസികൾ ആയ കാരണം വിയയെ സുരക്ഷിതമായ കരങ്ങളിൽ ഏല്പിച്ച സന്തോഷത്തോടെ അവർക്ക് ഖത്തറിലെക്ക് മടങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞു. കൊട്ടാര സദൃശമായ ബംഗ്ലാവിൽ കിരണും വിയയും മദിച്ചു കഴിഞ്ഞു… കൂട്ടിന് കുറെ പരിചാരകർ, കുറെ അൾസേഷ്യൻ പട്ടികൾ…
കിരണും വിയയ്ക്കും എന്നും ആദ്യരാത്രി തന്നെ…
ഒരു നാൾ പൂർണ നഗ്നനായി കിടന്ന കിരന്റെ വിരിമാറ് മെത്തയാക്കി , അന്നത്തെ ആദ്യ ഇണ ചേരലിന് ശേഷം, പൂർണ നഗ്നയായി അലസമായി കിടന്ന് കിരന്റെ മാറത്തെ മുടി വിരല് കൊണ്ട് ചുരുളാക്കി രസിക്കവെ, വിയ ചോദിച്ചു, “പൊന്നേ….? “
വിയയെ ഒന്ന് കൂടി കുലുക്കി വാത്സല്യത്തോടെ ചേർത്ത് പിടിച് കിരൺ ചോദിച്ചു, “എന്താ മോളേ…? “
“നമുക്ക് ഒരു കൊച്ചു കിരൺ വേണ്ടേ? ” കക്ഷത്തിലെ മുടി കടിച്ചു പിടിച്ചു വിയ ചോദിച്ചു
“കൊച്ചു വിയ ആയാലും പോരേ? “
“അതെന്തോ ആവട്ടെ…. പൊന്നിന് പെട്ടെന്ന് വേണോ? “
കഥ ഫുൾ വായിച്ചാൽ അല്ലെ തുടരണോ വേണ്ടയോ എന്ന് പറയാൻ പറ്റു…
ബാക്കിയും കൂടി വരട്ടെ…
തുടരണം.
പലരും പലതും പറയും.. എന്ന് വെച്ച് എഴുതാതെ ഇരിക്കരുത്.. കിടിലൻ എഴുത്ത്.. keep writing.. സുന്നത്ത് സീൻസ് കൂടി ചേർത്ത് നല്ല രീതിയിൽ എഴുതി തകർക്ക്. Waiting for next part
avihitham anel thudaranam
വേണമെന്നില്ല
വേണ്ട. നിർത്തിക്കോ.