കോളേജ് രതി [ഫയർമാൻ] 298

അരുൺ സാറാണ് ഞങ്ങളുടെ ഫെസ്റ്റിന്റെ ഓർഗനൈസർ. സാറിനെ ഫോൺ വിളിച്ചപ്പോൾ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തെങ്കിലും സാറെടുത്തില്ല. സാറിനെ വീട്ടിൽ പോയിരിക്കുമോ എന്നറിയാൽ ഞാനും നീതുവും ഓടി പാർക്കിങ് ഏരിയായിൽ പോയി നോക്കി. സാറിന്റെ ബൈക്ക് അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്. എന്നാൽ കേളേജ് ബിൽഡിങിലൊരിടത്തും സാറിനെ കാണാനുമില്ല. ഇനി ഒരു സ്ഥലമെ ബാക്കിയുള്ളു. ഞങ്ങളുടെ പഴയ കേളേജ് ബിൽഡിങ്. അവിടെയായിരുന്നു കോളേജ് 10 വർഷം മുൻപ് ആരംഭിച്ചത്. എന്നാൽ കോളേജ് പഠനത്തിലും മറ്റ് പഠ്യേതരവിഷയങ്ങളിലും മികച്ച് നിന്നതിനാൽ കുട്ടികൾ ഒരുപാട് വന്നു. പുതിയ കോഴ്സുകൾ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ സൗകര്യാർത്ഥം പുതിയ കെട്ടിടം പണിതു. അവിടെയാണിപ്പോൾ എല്ലാം നടക്കുന്നത്. പഴയ ബിൽഡിങിലേക്ക് ആരും പോവാറേയില്ല. എല്ലാം പുതിയ ബിൽഡിങിലാണ്. ഞാനും നീതുവും ഓടി ആ ബിൽഡിങിലെത്തി. ആ ഭാഗത്ത് ഒരു പട്ടിക്കുഞ്ഞുപോലുമില്ല. കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്ഒരു വെളിച്ചം പോലും അവിടില്ല. അതിന്റെ ആവശ്യവുമില്ല. കാരണം ഒരു മനുഷ്യനും അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞ്നോക്കാറില്ല. ഞാൻ മൊബൈൽ ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റ് ഓണാക്കി. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ബിൽഡിങിന്റെ ഉള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചു. താഴത്തെ നിലയിൽ എല്ലാ ക്ലാസ്സുകളിലൂടെയും നോക്കിയശേഷം ഞങ്ങൾ മുകളിലേക്ക് പോവാനായി പടികൾ കയറാൻ തുടങ്ങി. മൂന്ന് നിലയുള്ള ഒരു കെട്ടിടമാണത്. രണ്ടാം നിലയിലും ഞങ്ങൾ നോക്കി. ഒരു പട്ടിക്കുഞ്ഞുപോലുമില്ല. വരാന്തയിലും ക്ലാസ്സുകൾക്കുള്ളിലും നരിച്ചീറുകളുടെയും പ്രാവുകളുടെയും കാഷ്ഠം വീണുകിടക്കുകയാണ്. ഞങ്ങൾ മൂന്നാം നിലയിലേക്ക് കയറി. പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സ്വരം.. ആരോ പിറുപിറുക്കുന്നതു പോലെ .. നീതു പേടിച്ച് എന്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു. സത്യത്തിൽ ഞാനാണ് ശരിക്കും പേടിച്ചിരിക്കുന്നത്. നീതുവെന്നോട് ചെവിയിൽ “നമുക്ക് പോവാം” എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാനും സമ്മതിച്ചു. ഞങ്ങൾ തിരികെപ്പോകാൻ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് അമർത്തിപിടിച്ച ഒരു സീൽക്കാരശബ്ദം. നീതു പേടിച്ച് എന്നോട് പാമ്പാണോ എന്ന് ചോദിച്ചു. എന്നാൽ ആ സീൽക്കാരശബ്ദം കേട്ടതോടെ എന്റെ പേടി മുഴുവൻ പമ്പ കടന്നു. കാരണം അത് പാമ്പിന്റെ സീൽക്കാരശബ്ദമല്ല, മനുഷ്യന്റെതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാൻ ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി. കാരണം ആ നിലയിലെ ഏറ്റവും അവസാന മുറിയിൽ നിന്ന് ചെറിയൊരു അരണ്ട വെളിച്ചം പുറത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ പതുക്കെ അവിടേക്ക് നടന്നു. സീൽക്കാരശബ്ദം കൂടിവന്നു.