സിനേറിയോ [Maathu] 216

ഏഴാം ക്ലാസിൽ  പഠിക്കുമ്പോ അമ്മ മരിച്ചു.. പിന്നെ എനിക്കൊരു സ്റ്റെപ് അമ്മയുണ്ട്.. സുധ.. നിൽക്ക് ഞാൻ പറയാ.. അമ്മ മരിച്ചു കുറച്ചു മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് പതിവ് പോലെ സ്കൂൾ വിട്ടു വരുമ്പോ  ഞാൻ കാണുന്നത് വീടിന്റെ അകത്തും പുറത്തും മുഴുവൻ കുടുംബക്കാരെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടിട്ട് ചിലർ പരിഹാസത്തോടെയും ചിലർ അനുകമ്പയോടും കൂടി നോക്കുന്നുണ്ട്..

എന്താന്ന് മനസ്സിലാകാതെ അവരുടെ ഇടയിൽ കൂടെ ബാഗും തോളിലിട്ട് ഞാൻ വീടിന്റ അകത്തേക്ക് കയറി.. അവിടെ അച്ഛൻ അതാ വെള്ള തുണിയും കുപ്പയാവുമൊക്കെയിട്ട് ഇരിക്കുന്നു.. അടുത്ത് തന്നെ വേറെ ഏതോ ഒരു സ്ത്രീയുമുണ്ട് അവരുടെ അടുത്തായി എന്നേക്കാൾ പ്രായമുള്ള ഒരുത്തനും.. അവര് രണ്ടു പേരും നല്ലത് പോലെ ഒരുങ്ങിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…എന്നെ കണ്ട

അച്ഛൻ ചെറിയമ്മയോട് എന്റെ നേരെ കണ്ണു കാണിച്ചു.. ചെറിയമ്മ കയ്യും പിടിച് മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

:അതാരാന്ന് അറിയോ ആദിക്ക്

:മ്മ് മ്മ്

:അതാണ് ആദിന്റെ പുതിയ അമ്മ

:മ്മ് മ്മ്

തലയും കുലുക്കി പുതിയ ഡ്രെസ്സും മാറ്റി അവരുടെ കൂടെ പോയി ഫോട്ടോ എടുക്കലും പരിപാടിയിലേക്ക് നടന്നും..

ആ സ്ത്രീ ഒരിക്കലും രണ്ടാനമ്മപോലെ ആയിരുന്നില്ല മറിച് സ്വന്തം അമ്മയെ പോലെയും ആയിരുന്നില്ല…. മെന്റലിസ്റ്റ് ആദി പറഞ്ഞ പോലെ ഡിപ്രെഷൻ എന്നൊരു അവസ്ഥയുണ്ട് അതെ പോലെത്തന്നെ സൂയിസൈഡ് എന്ന അവസ്ഥയും ഇതിന്റെ രണ്ടിനും ഇടയിൽ ഒരു നേർത്ത പ്രതിഭാസമുള്ളത് പോലെ എനിക്കും ആ സ്ത്രീക്കുമിടയിൽ ഒരു അപ്രത്യക്ഷമായ ഒരു അതിർവരമ്പ് നിലകൊണ്ടു.. കാണുമ്പോ പുഞ്ചിരിക്കും.. എന്റെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ചെയ്ത് തന്നിരുന്നത് അവരായിരുന്നു.

അത്യാവശ്യത്തിലധികം പോർട്രൈറ്റ് ചിത്രങ്ങളിൽ കഴിവ് തെളിയിച്ചിരുന്ന ഞാൻ സ്കൂളുകളിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന സമ്മാനങ്ങൾ അവര്ക് കൊണ്ട് പോയി കൊടുക്കുമായിരുന്നു അവരെ വായിൽ നിന്ന് വല്ലതും കേൾക്കാൻ.. എവിടെ ആ തള്ള അത്‌ കയ്യിൽ വാങ്ങി എന്റെ നേരെ ഒന്ന് ഇളിച്ചോണ്ട് തലകുലുക്കി എടുത്തു വയ്ക്കും..

കിട്ടി കൊണ്ടിരുന്ന ആ പുഞ്ചിരികളൊക്കെ  നിലച്ചത് അവരുടെ വയറ് വീർത്തു വന്നപ്പോഴായിരുന്നു. കാര്യം മനസ്സിലായില്ലേ.. അവര് പ്രേഗ്നെന്റ് ആയിന്ന്.. പ്രസവിച്ചത് ഒരു പെൺകുഞ്ഞും.. എനിക്ക് കളിപ്പിക്കാനോ ഉമ്മ വെയ്ക്കാനോ അങ്ങനെയങ്ങോട്ട് സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല..