ലോക്ക് ഡൗൺ കാരണം വീട്ടിലിരുന്ന് മടുത്ത് പച്ചക്കറി നടാൻ ഇറങ്ങിയ സമയത്ത് വീട്ടിൽ നിന്നും ഒരു ശബ്ദം, ഏതോ ഒരു പാട്ടല്ലേ അത് .?ഏതോ പാട്ടല്ല , ഒരു കാലത്ത് എന്റെ എല്ലാം എല്ലാമായിരുന്ന ഞാൻ എപ്പോഴും കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന പാട്ട്….. ജീനയുടെ വരികൾ ……!

ഓടിക്കിതച്ച് പാട്ട് കേട്ട റൂമിലേക്കെത്തിയപ്പോൾ അവിടെയതാ എന്റെ പഴയ ഡയറിയും പിടിച്ചിരിക്കുന്നു അമ്മു…..

എന്റെ കിതപ്പ് കണ്ടതും അവൾ വേഗം കുറച്ചു വെള്ളമെടുത്ത് തന്നു…..

“എന്ത് പറ്റി ശ്രീയേട്ടാ ?”

ഒന്നുമില്ല അമ്മു, നീയെന്തിനാ ഇതൊക്കെ എടുക്കാൻ പോയത്…?

ഞാനീ ഷെൽഫ് വൃത്തിയാക്കിയപ്പോ കിട്ടിയതാ
ഏട്ടാ…..

“മ്മ്മ്മ്, എന്നാൽ അതവിടെ വെച്ചേക്ക്. ”

“ആഹ് ശ്രീയേട്ടാ, പിന്നെ ഏട്ടനെഴുതിയതാണോ ഈ പാട്ട്? നന്നായിട്ടുണ്ട്. ”

അല്ല അതെന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരി എഴുതിയതാണ്…

“മ്മ്മ്,ഏട്ടൻ വാ നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാം.”

നീ എടുത്ത് വെക്ക് ഞാനിപ്പോ വരാം.

“പെട്ടന്ന് വരണേ, നല്ല വിശപ്പ്. ”

“ശരി”

അവളാ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയതും ഞാനാ കതക് വലിച്ചടച്ചു, അത് വരെ ഞാൻ പിടിച്ചു വെച്ചിരുന്ന കണ്ണീർ ധാര ധാരയായി കവിളിൽ പതിക്കാൻ തുടങ്ങി….

ശ്രീയേട്ടാ, പെട്ടെന്ന് വാ ഇത് തണുത്ത് പോകും…

അവളുടെ വിളി കേട്ടതും ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് താഴേക്കിറങ്ങി ചെന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു….

അവളാ ഡയറി മുഴുവൻ വായിച്ചു കാണുമോയെന്ന ഭയമെന്നെ വേട്ടയാടി
തുടങ്ങി… ഇല്ല അവളുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ടിട്ട് അങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല… അതിനുള്ള സമയവും കിട്ടിയിട്ടില്ല… ചെറിയൊരു ആശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങി….

“ശ്രീയേട്ടാ, ജീനയെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നോ? ”