ആരാധികയുമായി [Sumesh Vasudevan] 187

“പറഞ്ഞോളൂ, കുട്ടി”, നന്ദൻ പറഞ്ഞു. “ഞാൻ നന്ദിനി. നന്ദിനി മേനോൻ”, ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“നല്ല പേര് “, നന്ദൻ ചിരിച്ചു.

“താങ്ക്സ്”, ഞാൻ പറഞ്ഞു.

വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചിൽ നിറയെ രോമങ്ങൾ. ഒരു ഗോൾഡ് ചെയിൻ നീണ്ടു കിടക്കുന്നു. താടിയില്ല. നല്ല ഒരു മീശ. മൊത്തത്തിൽ ലുക്ക് കൊള്ളാം. ഞാനോർത്തു.

താടിയുള്ളതാരുന്നോ കൂടുതൽ ലുക്ക്. അങ്ങനെയുള്ള ഇമേജസ് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. “എന്താ നന്ദിനി വന്നത്”, നന്ദൻ ചോദിച്ചു. “ഞാൻ ആരാധിക ആണ്”, ഞാൻ പറഞ്ഞു. “താങ്ക്സ്. എന്നാൽ ആരാധിക പറഞ്ഞോളൂ”, നന്ദൻ പറഞ്ഞു.

“താങ്കളെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടണം. ഒരു ഓട്ടോഗ്രാഫ് കിട്ടിയാൽ കൊള്ളാം. ഇതൊക്കെയാണ് ആഗമനോദ്ദേശ്യം”.

എന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട് നന്ദൻ ചിരിച്ചു. ഞാനും കൂടെ ചിരിച്ചു. “താൻ കൊള്ളാമല്ലോ? എന്ത് ചെയ്യുന്നു?”, നന്ദൻ ചോദിച്ചു.

ഞാൻ എന്റെ ഹിസ്റ്ററി അങ്ങ് വിളമ്പി. അതായത് വീട്, കൂടു, കോളേജ്, വായന, എഴുത്തു, തേങ്ങാക്കൊല, മാങ്ങാത്തൊലി. കൂടെ എന്റെ മറ്റേ സ്വഭാവവും കൂടെ പുറത്തെടുത്തു. ഏതു? മറ്റേ അസ്ക്യത. എക്സിബിഷനിസം. ഹി ഹി.. ഹി. ജാത്യാലുള്ളത് തൂത്താൽ പോകുമോ? എവിടുന്നു പോകാൻ?

ഞാൻ ജോറായിട്ടു മുടിയൊന്നു കോതിയൊതുക്കി. എന്റെ ചക്കമുലകൾ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ വീർപ്പു മുട്ടി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു നന്ദന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നത് ഞാൻ കണ്ടെന്നു തന്നെ വെച്ചു. എന്തിനാ കണ്ടില്ലാന്നു വെക്കുന്നത്? അല്ല പിന്നെ.

മുല നോക്കിയ കൂടെ നന്ദൻ എന്റെ വടയും കണ്ടു. നോട്ടം അങ്ങോട്ടും പോകുന്നത് കണ്ടു. കള്ളൻ. ഞാൻ അത് കണ്ടെന്നുള്ള ചിരി ചിരിച്ചു. കള്ളാ ബടുക്കൂസ്. നോട്ടം കണ്ടില്ലേ?അല്ല. അത് പിന്നെ ഒരു നെടുവരിയൻ പീസ് മുമ്പിലിരുന്നു കണ്ടോ കണ്ടോന്നും പറഞ്ഞു ക്ഷണിച്ചാൽ പിന്നെ ആണായിപ്പിറന്നവൻ നോക്കാതെയിരിക്കുമോ?