ആരതി 11 [സാത്താൻ] 152

ജോൺ : ആ… അമ്മേ….. ആ.. അ അ അർജുൻ എന്നെ വെറുതെ വിടണം പ്ലീസ് ആ……

എന്നാൽ ജോണിന്റെ ഓരോ നിലവിളിയും അർജുന് കൂടുതൽ അവനെ ദ്രോഹിക്കാൻ ഉള്ള ഊർജം നൽകികൊണ്ടിരുന്നു. അവൻ നേരത്തെ ഉണ്ടാക്കിയ മുറിവിലേക്ക് അരച്ചെടുത്ത കാ‍ന്താരി മുളക് തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു. ശേഷം മാറിയിരുന്നു വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന ജോണിനെ നോക്കി ആസ്വദിച്ചു.

അർജുൻ : എങ്ങനെ ഉണ്ട് ജോൺ നല്ല സുഖമുണ്ടോ? ?

ജോൺ : അർജുൻ പ്ലീസ് നീ എന്നെ വെറുതെ വിടില്ല എങ്കിൽ ഇങ്ങനെ നരകിപ്പിക്കാതെ അങ്ങ് പെട്ടന്ന് കൊന്നു താ പ്ലീസ്

അർജുൻ : അതെങ്ങനാ ജോൺ ഞാൻ തുടങ്ങിയതല്ലേ ഉള്ളു ഒന്ന് എൻജോയ് ചെയ്യട്ടെ. പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ നീ അനുഭവിച്ചേ ചാവു എന്ന് പറഞ്ഞ വാക്ക് ഞാൻ പാലിക്കും വേറെ എന്ത് പാലിച്ചില്ല എങ്കിലും. നിനക്ക് അറിയാല്ലോ എത്ര പേര് ആണ് നീ കാരണം മരിച്ചത് എന്ന് അവരുടെയൊക്കെ കുടുമ്പങ്ങൾക്കും അവർ ഓരോരുത്തർക്കും ഉള്ള tribute ആണ് നിന്റെ ഈ നരക യാധന yes THIS IS THE DEVILS TRIBUTE.

അത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷം അർജുൻ എഴുന്നേറ്റ് വീണ്ടും ജോണിന്റെ നേരെ നടന്നു ഇനി എന്താണ് എന്ന് അറിയാത്തത് കൊണ്ടുള്ള ഭയം അവനിൽ നിഴലിച്ചു. അർജുൻ ഒരു lighter എടുത്ത് കത്തിച്ച ശേഷം ജോണിന്റെ ശരീരത്തിലെ മുളകിൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന മുറിവുകൾക്ക് മുകളിൽ കൂടി ചൂടാക്കാൻ തുടങ്ങി. മുറിവിൽ ചൂട് ഏറ്റപ്പോൾ മുറിഞ്ഞ വേദനയും പൊള്ളലിന്റെ നീട്ടാലും മുളകിന്റെ എരിവും എല്ലാം കൂടി ജോണിന് സഹിക്കാവുന്നതിലപ്പുറമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അയാൾ അവിടെ കിടന്നലറി വിളിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ അർജുൻ തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ജോണിന്റെ ഓരോ കരച്ചിലും അർജുന് കൂടുതൽ ഊർജ്ജം നൽകി അവനെ കൂടുതൽ വേദനിപ്പിക്കാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ പ്രതികാരം ഏറ്റവും ക്രൂരമായി നടപ്പിലാക്കണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്ത മാത്രം ആയിരുന്നു അവന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്നത്.