നന്ദന വീണ്ടും മുരണ്ടു
” ഓ… സോറി…!”
നന്ദനയുടെ ചന്തിയിൽ നിന്നും തുണി മാറ്റി, തടവിക്കൊണ്ട്, മേനോൻ കൊതി കാട്ടി…
മേനോൻ നന്ദനയെ പതുപതുത്ത മെത്തയിൽ എറിഞ്ഞു…
വീഴ്ചയിൽ മുന്നിൽ ടവൽ അകന്നു മാറി…
കറുത്ത ബലമുള്ള കുറ്റി മുടി കാവൽ നിൽക്കുന്ന നന്ദനയുടെ പൂറ്… മേനോന്റെ മുന്നിൽ തുറന്നു കിടന്നു…
” കോട്ടും സൂട്ടും ഇട്ട്, അങ്ങനെ ഇപ്പോൾ ഒരാൾ ഇവിടെ കാണണ്ട….. ”
ഇരു കൈകളും കൊണ്ട് പൂർത്തടം മറച്ചു, നന്ദന കുറുമ്പ് കാട്ടി…
മേനോൻ പെട്ടെന്ന്, പാന്റ്സിന്റെ സിബ്ബ് താഴ്ത്തി…
” അങ്ങനെ… ഇപ്പോ… സായിപ്പിന് പഠിക്കേണ്ട… മൊത്തം ഊരി എറി ഞ്ഞിങ്ങു വന്നാൽ മതി…. ”
ഊറി ചിരിച്ചു, നന്ദന പറഞ്ഞു….
” ആരു പറഞ്ഞു, സായിപ്പ് അങ്ങനെ ആണെന്ന്…? ”
മേനോൻ ചോദിച്ചു…
” ആരു പറയാൻ…? ഞാൻ കാണുന്നതല്ലേ…? ”
നന്ദന കാര്യം പറഞ്ഞു…
” നീ.. ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ കണ്ടു..? ”
സംശയത്തോടെ…. മാധവൻ ചോദിച്ചു…
” വേറെ… എവിടുന്നാ…? ഇവിടെ ഒരാളുടെ മൊബൈലിൽ മൊത്തം അതല്ലേ…? ”
അൽപ്പം നീരസത്തോടെ… നന്ദന പറഞ്ഞു….
മേനോന്റെ മുഖത്ത് ചമ്മൽ….
അപ്പോഴേക്കും… മേനോൻ പിറന്ന വേഷത്തിൽ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു….
അത് കണ്ടു, നന്ദന ദേഹത്ത് ആകെ അവശേഷിച്ചിരുന്ന ടവൽ കൂടി പറിച്ചെറിഞ്ഞു….
” എന്നെ, കൊതിപ്പിക്കാൻ തന്നെയാ..? ”
ബെഡിൽ തങ്കവിഗ്രഹം കണക്ക് മലർന്നു കിടക്കുന്ന, മദാലസയെ നോക്കി, മേനോൻ ചോദിച്ചു…
അതിനിടെ, മേനോന്റെ കുട്ടൻ വെട്ടി വിറച്ചത് കണ്ടു, നന്ദന കീഴ്ച്ചുണ്ട് കടിച്ചു, കടി ഒതുക്കാൻ പാഴ്ശ്രമം നടത്തി…
അടിപൊളി ആണ്. പേജ്കൂട്ടി എഴുതു..
നല്ല രസമുണ്ട്, വായിക്കാൻ..
പേജ് കുറച്ചു കൂടി വേണായിരുന്നു..