”കണക്കെഴുതുന്ന കൊച്ചേ…. ഒന്ന് പോ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ അവര്‍ക്ക് പത്ത് നാല്‍പ്പത്തഞ്ച് വയസ്സ് കാണും… ആ സിനിമാ നടി ഉര്‍വശീടെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന സീനത്തിന്റെ കാര്യമല്ലേ നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത്…”
”അതേ… സീനത്ത് തന്നെ…. വൈകിട്ട് ആഫീസടച്ച് കഴിഞ്ഞിട്ട് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങളൊന്ന്…”
രവി അത് കേട്ട് രണ്ട് ചുമ ചുമച്ചു…
”ഒന്നെന്ന് വെച്ചാല്‍…”
”എടാ… ഒന്ന് ഇടും… എടുക്കും പിടിക്കും…”
”നിങ്ങളൊന്ന് വിശദമായി പറ ഭാസ്‌ക്കരന്‍ചേട്ടാ… ഒന്നാമതേ ആ സീനത്തിന്റെ ചന്തി കണ്ട് ഈ സീനത്തെന്നാ എന്റെ തോണിയിലൊന്ന് ഇക്കരെ കടക്കുന്നതെന്ന് എത്രതവണ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നോ…”
”അതിന് നീ എപ്പോഴാ സീനത്തിനെ കാണുന്നത്…”’
”എന്റെ പൊന്ന് ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ സീനത്തിനെ കാണാനല്ലേ ഞാനിക്കരയിലുള്ള ലോണ്‍കാരുടെയെല്ലാം ലോണ്‍ അടച്ചുകൊടുക്കാന്‍ അക്കരെ സൊസൈറ്റിയില്‍ വരണത്… എന്റെയൊരു ആരാധനാ പാത്രമാണ് സീനത്ത്…. ആ സീനത്തിനെ ഊക്കുന്ന ഭാസ്‌ക്കരേട്ടന്‍ ഇന്ന് മുതല്‍ എനിക്ക് ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിപുരുഷനാ പ്രതിപുരുഷന്‍…”
” എന്റെ പൊന്ന് രവീ നീ ഇങ്ങനൊന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ പൊക്കാതെ… ഒന്നാമതേ വയസ് അറുപതാകാറായി….”
”ഉവ്വാ… അതിനിനി ആറ് വര്‍ഷം കൂടി ഉണ്ടല്ലോ… അത് വരെ സീനത്തിന്റെ ഭാരം താങ്ങാന്‍ ഈ അണ്ടിക്ക് ഉറപ്പുണ്ടോ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ…”
”എന്താ നിന്റെ അണ്ടികൊണ്ട് നിനക്ക് താങ്ങണോ സീനത്തിനെ…” ഭാസ്‌ക്കരന്‍ മെല്ലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
രവി തന്റെ കൈലിയൊന്ന് മടക്കികുത്തി.
”അങ്ങനെ ചോദിച്ചാല്‍… നടക്കോ… നടന്നാലൊരു കൈ നോക്കും… എന്തേ…”
”രവിയ്ക്ക് അത്രയ്ക്കങ്ങ് ആശയുണ്ടേല്‍ ഞാനൊന്ന് ഇടപെടാം…”
”ഇടപെട്ടാല്‍ പോര നടത്തിയിരിക്കണം…. കട്ടായം…”
രവി ഭാസ്‌ക്കരന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ച് ഉറപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ കുലുക്കി.
”നിങ്ങളീ വെളുപ്പാന്‍ കാലത്തെന്താ ഷേക്ക് ഹാന്‍ഡ് കൊടുത്ത് കളിക്കുവാണോ….”
”ആ….ചാക്കോച്ചായനോ…. എന്താ അച്ചായാ താമസിച്ചത്…”
Adipoli
Adipoli Tudakkam…….
????