അമ്മയുടെ കുഴമ്പു തേക്കൽ [Zender] 276

എണ്ണതേപ്പ് ബാത്തറൂമിനുള്ളിൽ വെച്ചാക്കി. അവിടുന്നു തന്നെ കുളി കഴിഞ്ഞെ പിന്നെ അമ്മ പുറത്തു വരൂ. എന്നാൽ പുറത്ത് എണ്ണ പുരട്ടി കുളിച്ചിട്ട് അമ്മയുടെ വേദനയ്ക്ക് കാര്യമായ മാറ്റം ഉണ്ടായില്ല
ആ സമയത്താണ് കണ്ണൂരെ വിലാസിനി ചെറിയമ്മയുടെ മകൻ മനു വീണ് കൈ പൊട്ടി ആശുപ്രതിയിലായത്. ചെറിയമ്മ അമ്മമ്മയോട് ഉടനെ അങ്ങോട്ടു ചെല്ലാൻ വേണ്ടി ഫോൺ ചെയ്തു പറഞ്ഞു. അന്നു തന്നെ അമ്മമ്മ കണ്ണൂരേയ്ക്കു പോവുകയും ചെയ്തു. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു അത്. അന്ന് വൈകിട്ട് കളി കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു.
‘മോനേ, സുധീ അമ്മയുടെ പുറം വേദനയ്ക്ക് വലിയ സമാധാനമൊന്നുമില്ല. നാളെ രാവിലെ വൈദ്യരുടെ അടുത്തൊന്നു പോവണം. നീ അമ്മയുടെ കൂടെ വരണം’ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.
ഞങ്ങൾ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ വൈദ്യരെ കാണാനായി പോയി. എൺപതു വയസ്സു മതിയ്ക്കുന്ന വൃദ്ധനായിരുന്നു. കുഞ്ഞുട്ടൻ വൈദ്യർ, തിരക്കുള്ള വൈദ്യരാണ്. അതു കൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾ നേരത്തെ എത്തിയത്. അമ്മയുടെയ പരിശോധിച്ച കൂഞ്ഞുട്ടൻ വൈദ്യർ പറഞ്ഞു “വാതരോഗത്തിന്റെ ആരംഭം കാണാനുണ്ട് രാധാകുമാരിയ്ക്ക്. പക്ഷേ പ്രായം അത്രയ്ക്കൊന്നും ആയിട്ടില്ലല്ലൊ. ഞാൻ മരുന്ന മാറ്റിത്തരാം. അത് മാറിക്കോളും. രണ്ടു മാസം മുറ തെറ്റാതെ സേവിയ്ക്കണം. എന്താ ചെയ്യുമോ.”
‘ചെയ്യാം’ അമ്മ പറഞ്ഞു. “ഒരു കുഴമ്പു തരാം. അത് മേലാസകലം തേച്ചു കുളിയ്ക്കണം. വെറുതെ പേരിനു തേച്ചാൽ പോരാ. നന്നായി കൊഴുങ്ങനെ തേച്ചു പിടിപ്പിയക്കണം. സ്വയം ചെയ്താൽ ആവില്ലാന്നർത്ഥം.” “ശരി’. അമ്മ പറഞ്ഞു.
“ഇതാരാ മോനല്ലേ’,
“അതേ. സുധീഷ് എന്നാണ് പേര്. “ശരി. മോനെക്കൊണ്ട് തേപ്പിച്ചോളൂ. അമ്മയുടെ പുറത്തും കാൽമുട്ടിലും മറ്റും നന്നായി തടവി കുഴമ്പ് പിടിപ്പിക്കണം കെട്ടോ. കഴുത്തിനു കീഴോട്ട് കുഴമ്പ് ചെല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലവും ഉണ്ടാവരുത്. ഇന്നു തന്നെ തുടങ്ങിക്കോളൂ’
“ആവാം’. അമ്മ പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് കൂഞ്ഞുട്ടൻ വൈദ്യരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മ വെയ്ക്കാൻ തോന്നിപ്പോയി. ഞാൻ കാത്തിരുന്ന അവസരം ഇതാ വൈദ്യർ ഒരുക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ ചില ഭാഗങ്ങളെങ്കിലും കുഴമ്പു തേയ്ക്കുമ്പോൾ കാണാതിരിക്കുമോ. പരമാവധി കാണാൻ ശ്രമിക്കണം എന്നെല്ലാം കണക്കുകൂട്ടി ഞങ്ങൾ തിരിച്ച വീട്ടിലെത്തി.
എന്നാൽ അമ്മ പറഞ്ഞു. “സുധീ നീ അമ്മയുടെ പുറത്തും കാലിനെമലൂം തേച്ചു തന്നാൽ മതി. ബാക്കി അമ്മ തേച്ചോളാം”.
എനിയ്ക്ക് ശരി എന്നു സമ്മതിക്കുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. മുട്ടു വരെ നീളമുള്ള ഒരു മുണ്ടു ചുറ്റി അമ്മ ഡൈനിംഗ് റൂമിൽ എണ്ണ തേപ്പിനു തയ്യാറായി. ബ്ലൗസഴിച്ച മാറത്ത് ഒരു തോർത്തു കൊണ്ടു മറച്ചു പിടിച്ച അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു. “സുധീ മോനേ വാ. അമ്മയ്ക്ക് കുഴമ്പു തേയ്ക്കാൻ നേരമായി’.
വെളുത്ത നിറത്തിൽ ഒരു ചെറിയ കാക്കാപ്പുള്ളി പോലുമില്ലാത്ത അമ്മയുടെ പുറവും കഴുത്തും കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിയ്ക്ക് കമ്പിയാവാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ പാത്രത്തിൽ നിന്നും കുഴമ്പ് കൈവെള്ളയിലാക്കി അമ്മയുടെ പുറത്തും കഴുത്തിന്റെ പിന്നിലും സാവധാനം കൊഴുങ്ങനെ തേയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. വയറിന്റെ മടക്കുകളുടെ ഇടയിലേക്ക് അറിയാത്ത വിധത്തിൽ ഞാൻ വിരലോടിച്ചപ്പോൾ അമ്മയൊന്ന് പിടഞ്ഞു.
“ഇനി മതി, കാലിൽ തേയ്ക്കൂ’, ഞാൻ കുഴന്നെടുത്ത് അമ്മയുടെ കണങ്കാലിലും മുട്ടിലും പുരട്ടാൻ തുടങ്ങി. മുണ്ട് ഇളകുമ്പോൾ തുടക്കാമ്പുകൾ പുറത്തു കാണാൻ തുടങ്ങി. കുഞ്ഞു.സുധി ഇപ്പോൾ കെട്ടു പൊട്ടിയ്ക്കും എന്ന മട്ടിൽ നിൽക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു. “ഇനി മോൻ പോയ്ക്കോ. ബാക്കി അമ്മ തേച്ചോളാം”. കുഴമ്പിന്റെ പാത്രമെടുത്ത് അമ്മ ബാത്ത് റൂമിലേക്കു പോയി. മേലാസകലം എന്നോട് തേച്ചു കൊടുക്കാനാണ് വൈദ്യർ പറഞ്ഞത്. അമ്മ ഈ ചെയ്യുന്നത് ശരിയല്ല എന്നാലോചിച്ച് ഞാൻ