അമ്മയുടെ  മദനചെപ്പു വിരിഞ്ഞപ്പോൾ [Kambi Mahan] 1416

“ എത്രകൊല്ലം  ആയി    നിന്റെ  പപ്പാ  മരിച്ചിട്ട്……………………………..

“ എല്ലാം സഹിച്ചു  നടക്ക  നിന്റെ  ‘അമ്മ……………………………..

“ പണ്ടൊക്കെ   എന്നിക്ക്   നിന്റെ  അമ്മയോട്  അസൂയ   ആയിരുന്നു……………………………..

“ അതെന്താ……………………………..

“ നിന്റെ  അമ്മയുടെ   ഭംഗി കണ്ടിട്ട്……………………………..

“ ഇപ്പോള  പിന്നെയും ഭംഗി കുറഞ്ഞത്  നിന്റെ  അമ്മക്ക്……………………………..

“ നിന്റെ  ‘അമ്മ  ഇതൊക്കെ  സഹിക്കല്ലേ……………………………..

“ അമ്മയ്ക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾ  ഉണ്ടാവില്ലേ  ദീപു……………………………..

“ എന്ത്……………………………..

“ ഇതൊക്കെ  തന്നെ……………………………..

“ നമ്മൾ  ഇപ്പോൾ  ചെയ്തത്……………………………..

“ ദീപു  ഒരു കാര്യം  ചോദിക്കട്ടെ……………………………..

“ നിനക്ക് നിന്റെ  അമ്മയുടെ  ആഗ്രഹങ്ങൾ നടത്തി കൊടുത്തു കൂടെ……………………………..

“ ആന്റി……………………………..

“ ഞാൻ ……………………………..

“ എന്താ……………………………..

“ ഞാൻ മകനല്ല……………………………..

“ മക്കൾക്ക് അല്ലേടാ  അമ്മയുടെ  സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കേണ്ടത്……………………………..

“ ഇനി നീ  വേണം  ഇനി അമ്മയുടെ  കാര്യങ്ങൾ  എല്ലാം  നോക്കാനും,  അവരെ  സന്തോഷിപ്പിക്കാനും സുഖിപ്പിക്കാനും   കേട്ടോ……………………………..

“ കുറെ  നാൾ  ആയില്ലേ  അവര്  നിനക്ക് വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടുന്നത്……………………………..

“ ഇനി അവര്ക്  ഒരു സുഖവും സന്തോഷവും വേണ്ടേ……………………………..

“ നാളെ  ഞാൻ  തിരിച്ചു പോകും……………………………..

“ നീ  ഇടക്ക് അങ്ങോട്ടേക്ക്  വാടാ……………………………..

പിന്നെ   ആന്റി  എന്നെ  കെട്ടിപിടിച്ചു  കിടന്നു

പിറ്റേന്ന്   ആന്റിയും  കൊച്ചും തിരികെ പോയി

പഴയതു പോലെ ഞാനും മമ്മിയും  മാത്രം ആയി ഞങ്ങളുടെ  ലോകം ചുരുങ്ങി

ആന്റി പറഞ്ഞത്  എന്താ………………..

മമ്മിക്ക്   ഇനി ഞാൻ അല്ലെ  ഉള്ളു…………………….

മമ്മി  പാവം,  എത്ര നാൾ  ആയി ഭർത്താവ് മരിച്ചിട്ട്……………….

മമ്മിയ്ക്കും ഉണ്ടാകില്ലേ  വികാരങ്ങൾ………………….

എന്റെ മനസ്സ്  ഓരോന്ന് ഓർത്തു നീറി………………………

ദിവസങ്ങൾ  കടന്നു പോയി

ഞങ്ങളുടെ  പറമ്പിലെ  പണിക്കരാണ് ആണ് വേലായുധൻ ചേട്ടനും

പിന്നെ  അടുക്കളയിലെ  ജോലിക്ക് വാസന്തിയും