അമ്മയുടെ  മദനചെപ്പു വിരിഞ്ഞപ്പോൾ

(കമ്പി മഹാൻ)

ഞാൻ  ദീപക് , ദീപു   എന്ന്  എല്ലാരും വിളിക്കുക .

ഞങ്ങൾ സാദാ   കർഷക കുടുംബം ആണ്

ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്കൂളിൽ പഠിച്ചത് കൊണ്ട് അച്ഛനെയും അമ്മയെയും പപ്പാ  മമ്മി എന്നാണ് വിളിക്കുക

എന്റെ പപ്പയുടെ മരണശേഷം വലിയ കഷ്ടപ്പാടിലാണ്‌ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം. എനിക്ക് മൂന്ന് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ്‌ എന്റെ പപ്പ മരിക്കുന്നത്.

മമ്മി എന്നേ വളരേ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ്‌ എന്നെ  വളര്‍ത്തികൊണ്ട് വന്നത്. പപ്പയുടെ വകയില്‍ കിട്ടിയ ഒരു വീട്ടിലാണ്‌ താമസം.

വീടെല്ലാം വളരേ വലുതാണെങ്കിലും പൈസ്സക്ക് വളരേ ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു.

മമ്മി ഉള്ള സ്ഥലത്ത് കാര്‍ഷീകോത്പന്നങ്ങള്‍ വിളയിച്ചും പശുവിനെ  വളർത്തിയും  മറ്റു അനുബന്ദ്ധിത വസ്തുക്കള്‍ നിര്‍മിച്ച് എന്നേ ഒരു എംബിയേക്കാരനാക്കി. വീടിനോട് ചേര്‍ന്ന പറബിലൊക്കെ പച്ചക്കറികളും തെങ്ങും    ജാതിക്കായും വിളയിച്ചിട്ട് നട്ട് ആ പ്രദ്ദേശത്ത് ഞങ്ങളുടെ  പറബിനെ ഒരു ചെറിയ എസ്റ്റേറ്റ്  പോലെ ആക്കി. ഒപ്പം കഷ്ടപ്പാടുകളും ഒരു പരിധി വരേ അകലുകയും ചെയ്തു.

നാട്ടുകാര്‍ക്കൊക്കെ മമ്മിയേ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു.

“ ദേവകി   ‘അമ്മ, “

“ ദേവകി ഏടത്തി “

എന്നൊക്കെ അവരവരുടേ വയസ്സിന്റെ വിത്യസത്തില്‍ മമ്മിയേ ബഹുമാനത്തോടെ വിളിച്ചീരുന്നു.ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ വൈധ്യവ്യം പേറേണ്ടി വന്ന മമ്മിയോട് പലര്‍ക്കും സഹതാപമായിരുന്നു.

പക്ഷേ കുറുക്കന്റെ കണ്ണ്‌ കോഴിക്കൂട്ടിലേക്കാണെന്നത് പോലെ ചിലര്‍ മമ്മിയെ കാമ കണ്ണോടെയാണ്‌ നോക്കികാണുന്നത്. അധികവും പറബില്‍ പണിക്ക് വരുന്നവന്‍മാര്‍ തന്നെ.

മമ്മി വീട്ടില് മുണ്ടും ബ്ലോസും ആണ് ഇടാറു