അമ്മയുടെ സ്വയംവരം 1 [ആദിദേവ്] 1967

അത് പറഞ്ഞ് സ്വാമി അവിടെ നിന്ന് പോയി. ഇതും കൂടി കണ്ടതോടെ വീട്ടിൽ രണ്ട് ഗ്രുപ്പ് ആയി. എൻ്റെയും അമ്മയുടെയും കല്യാണം നടത്തണം എന്ന് ഉള്ളവരും അത് വേണ്ടാ എന്നുള്ളവരും.

കല്യാണം വേണ്ടാ എന്ന് പറയുന്നവരിൽ ഞാനും അച്ഛനും അമ്മയും മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ബാക്കി എല്ലാവരും ജീവൻ പേടിച്ചു കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കുക ആയിരുന്നു.

അമ്മായി: അമ്മേ, ഈ കല്യാണം നടക്കണം അല്ലെങ്കിൽ നമ്മുടെ വീടിനു തന്നെ പ്രശ്നം ആണ്. പണ്ടേ ചേട്ടന് ഗീത ചേച്ചിയെ ഭയങ്കര ഇഷ്ടം ആയിരുന്നു, ഇപ്പോൾ മരിച്ചപ്പോഴു ആ ഇഷ്ടം ഉണ്ട്. അങ്ങനെ ഉള്ളവരെ ഭയക്കണം..

അച്ഛൻ: നീ എന്താ പറയുന്നേ. എൻ്റെ ഭാര്യയുടെയു. മോൻ്റെയും കല്യാണത്തിന് ഞാൻ സമ്മതിക്കാനോ..

മുത്തശ്ശി: അതേ, നീ സമ്മതിക്കണം മോളെ. നീയും..

ശ്യാം: എനിക്ക് എൻ്റെ അമ്മയെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പറ്റില്ല. ഞാൻ അത് ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.

അത് പറഞ്ഞ് ഒരു ദേഷ്യത്തിൽ അവൻ അവിടെ നിന്ന് പോയി. അവൻ താഴെ നോക്കുമ്പോൾ മുത്തശ്ശി ഗീതയെ പറഞ്ഞു മനസ്സിൽ ആകുന്നുണ്ട്.

മുത്തശ്ശി: മോളെ, നീ ഇത് നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി ചെയ്തേ പറ്റൂ.

അച്ഛൻ: അമ്മ ഇത് എന്താ പറയുന്നേ. ഞാൻ ഇതിനു ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല.

അതും പറഞ്ഞു അച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് പോയി. പിന്നെ ഒരു ഫോൺ കാൾ വന്നു, അച്ഛന് വണ്ടി ഇടിച്ചു ആശുപത്രിയിൽ ആണ്. പെട്ടെന്ന് ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചത് കൊണ്ട് കുഴപ്പമില്ല. കൈക്ക് ചെറിയ പരിക്ക് മാത്രം. അച്ഛനെ കൊണ്ട് അച്ഛൻ്റെ അനിയന്മാർ കൊണ്ട് വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ശ്യമിനും ചെറിയ പേടി ആയി.