❤️അനന്തഭദ്രം 6❤️ [രാജാ] 1691

ഞാൻ മനസ്സിൽ മുറുമുറുത്തു……

“എന്താ അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞെ……”

“”ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ല……””

എന്റെ അരികിലേക്ക് നിന്ന് കൊണ്ട് അവൾ തുടർന്നു…..

“”എനിക്കറിയാം അനന്തേട്ടന് എന്നോട് ഒരിക്കലും പൊറുക്കാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന്….സത്യമെന്തെന്ന് അറിയാൻ പോലും ശ്രമിക്കാതെ മറ്റുള്ളവർ പറയുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ എന്റെ അനന്തേട്ടനെ കുറ്റപ്പെടുത്തി…..എന്റെ പൊട്ടബുദ്ധിക്ക് ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയപ്പോൾ അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു പോയതാ ഏട്ടാ……ഒരു പക്ഷെ അന്ന്…അന്നയാൾ എന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ…എന്റെ ജീവിതം…..അന്നെന്നെ രക്ഷിച്ച ആളല്ലേ അനന്തേട്ടൻ…എനിക്കൊരു ജീവിതം തന്നത് അനന്തേട്ടനല്ലേ…..ആ അനന്തേട്ടനെ ഉപേക്ഷിച്ചു ഞാൻ പോകണമെന്നാണോ അനന്തേട്ടൻ പറയുന്നത്….എല്ലാ സത്യങ്ങളും അറിഞ്ഞിട്ട് എനിക്ക് അതിന് സാധിക്കുമെന്ന് അനന്തേട്ടന് തോന്നുന്നുണ്ടോ ഇപ്പോഴും….””

വിങ്ങിപ്പൊട്ടുന്ന വേദനയോടെ അവളത് ചോദിക്കുമ്പോഴും അത് തിരിച്ചറിയാത്ത പോലെ ഞാൻ മൗനം പാലിച്ചു….എന്റെ മൗനം ഭദ്രയെ വല്ലാതെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി…..നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എന്നിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി തല കുമ്പിട്ടു നിന്നു……

“”സാരമില്ല…അനന്തേട്ടനും അതാണ്‌ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി….. എന്നാലും മനസ്സ് പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ തോന്നുന്നു….ഇത്രയും ദിവസങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഒരു ഭാര്യയോടെന്ന നിലയിൽ അനന്തേട്ടന്റെ ഒരാവശ്യങ്ങളും എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല…..എല്ലാം അമ്മയോടും ഏട്ടത്തിയോടുമാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്….നമ്മൾ പോരുന്ന ദിവസം, എന്തോ ചോദിച്ച സമയത്തു ‘നിന്നെ പിടിച്ച് പെണ്ണ് കെട്ടിച്ചത് നിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കാനല്ല നിന്റെ ഭാര്യയെ കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കാനാണെന്ന്’ അമ്മയും ഏട്ടത്തിയും കളിയായി പറഞ്ഞപ്പോൾ, ‘ഇത്രയും നാളും എന്റെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ചെയ്തു തന്നിരുന്നത് അമ്മയും ഏട്ടത്തിയും അല്ലേ,,, പറ്റുമെങ്കിൽ ചെയ്ത് താ അല്ലേൽ ഞാൻ പോവാണെന്ന്’പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങിപ്പോയ അനന്തേട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളൊന്ന് പിടഞ്ഞു…..അന്ന് വാതിൽക്കൽ നിന്ന് അമ്മയേയും ഏട്ടത്തിയേയും നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച്‌ കാണിച്ചിട്ട് ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് തിരിച്ചു നടന്നു….ബെഡിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുമ്പോഴും എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു…എന്താണ് എനിക്ക് സംഭവിച്ചതെന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു…ആ വാക്കുകൾ ഇത്ര മാത്രം എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങണമെങ്കിൽ എപ്പോഴോ നിങ്ങൾ എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനായി മാറിയെന്നു തോന്നിപ്പോയി…….ഒരുമിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും ഒരു മുറിയിൽ ഒന്നിച്ച് കഴിയുമ്പോഴും ആദ്യത്തതെത് പോലെ അറിയാതെയെങ്കിലും ആ കണ്ണുകൾ എന്നെ തേടിയെത്താതിരുന്നത് എന്റെ മനസ്സിനെ അസ്വസ്ഥമാക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു….എന്റെ അനന്തേട്ടൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ലന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്…. ഇന്ന് ഈ ലോകത്ത് മറ്റാരെക്കാളും എനിക്ക് വിശ്വാസം എന്റെ അനന്തേട്ടനെയാണ്…..അനന്തേട്ടനെ ഒരിക്കലും നഷ്ട്ടപ്പെടുത്താൻ പാടില്ലന്നു എന്റെ മനസ്സ് എന്നോട് പറയുന്ന പോലെ….. ഏട്ടന്റെ പെണ്ണായി ഇനിയുള്ള കാലം മുഴുവൻ കൂടെ ജീവിക്കാൻ മോഹം തോന്നുന്നു എനിക്കിപ്പോൾ…. എന്നെ ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടമാണെന്നല്ലേ പറയാറ്…ആ ഇഷ്ട്ടം മനസ്സിൽ എവിടെയെങ്കിലും, ഒരിത്തിരി ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ കഴിഞ്ഞതെല്ലാം മറന്ന് എന്നെ സ്വീകരിച്ചു കൂടെ……… ഞാൻ ചെയ്‌ത തെറ്റിന് പശ്ചാത്തപിക്കാനുള്ള ഒരു അവസരമായിട്ടെങ്കിലും അനന്തേട്ടൻ ഇത് കണ്ടാൽ മതി……വേറെയൊന്നും ഞാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ല…..””