അണിമംഗലത്തെ ചുടലക്കാവ് 7 [ Achu Raj ] 247

കേശവന്‍ ഒറ്റക്കണ്ണടച്ചുക്കൊണ്ട് അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ കൈവിരലുകള്‍ പ്രത്യക താളത്തില്‍ മടക്കി കറക്കി കൊണ്ട് നമ്പൂരി പറഞ്ഞു
“അപ്പോള്‍ നല്ല ഒരു രസികണ്‍ തന്നെ ആണ് നായര്‍ അല്ലെ…നന്നായി…നമുക്ക് ഇതൊക്കെ പറയാനും കേള്‍ക്കാനും ഇശെ ഇഷ്ട്ടണെ”
“ആണോ നന്നായി..എങ്കില്‍ തുടങ്ങിക്കൊള്ളൂ….”
തോളിലെ ഭാന്ധം ഒന്നുകൂടി മുറുക്കി കെട്ടി കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്‍ നമ്പൂരിയുടെ വാക്കുകള്‍ക്കു കാതോര്‍ത്തു കൊണ്ട് കേശവന്‍ ആകാംക്ഷയോടെ അയാളെ നോക്കി..
“എങ്കില്‍ കേട്ടോളു….നേരം ഉച്ച തിരിഞ്ഞിരുന്നു ഞാന്‍ അങ്ങ് ക്ഷാരത്ത് എത്തുമ്പോള്‍….”
കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്റെ കണ്ണുകള്‍ പതുക്കെ ഒന്ന് അടഞ്ഞു തുറന്നപ്പോള്‍ ഉച്ച തിരഞ്ഞുള്ള സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ അയാളുടെ മനസില്‍ മിന്നി മറഞ്ഞു…

“ഇവിടെ ആരും ഇല്ലേ”
“ഉവല്ലോ”
അകത്തു നിന്നും കിളി നാദം പോലുള്ള സ്വരം കേട്ടപ്പോള്‍ നബൂരിയുടെ മുഖം വിടര്‍ന്നു…ഇന്ന് നിരാശപെടെണ്ട ആളുണ്ട്…ഹോ…അയാളുടെ മനസും ശരീരവും മുന്നോട്ടുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ മനസില്‍ കണ്ടുക്കൊണ്ട് ഊറി ചിരിച്ചപ്പോള്‍ അയാളുടെ കൊച്ചു കൂട്ടുക്കാരന്‍ കോണക കൊന്ത്ലക്കുള്ളില്‍ കിടന്നു ചെറുതായി അനങ്ങി….
നമ്പൂരി ചുറ്റും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി…ഇല്ല ആരും തന്നെ ഇല്ല..ഭാഗ്യം..അല്ലങ്കിലും ഈ ഉച്ച തിരിഞ്ഞ സമയം ആര് വാരാന…വീണ്ടും വാതില്‍ക്കിലേക്ക് പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി അയാള്‍ നിന്നു,,,
ഓലക്കൊണ്ട് മേഞ്ഞ ചെറിയൊരു കൂരയും അതിനു പിന്നില്‍ തലപ്പോക്കി നില്‍ക്കുന്ന ചെറിയൊരു വീടുമാണ്‌ ക്ഷാരം എന്നറിയപ്പെടുന്നത് …ഓലമേഞ്ഞ ആ കൂരയുടെ ചെറുവാതില്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ മുന്നില്‍ തുറക്കപ്പെട്ടു…അയാളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ വരണ്ടുണങ്ങിയത് പോലെ അകത്തു നിന്നും വന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോള്‍…
ദാക്ഷായണി ….വയസായെന്നു ആരും തന്നെ പറയാത്ത ശരീരത്തിനുടമ…കടഞ്ഞെടുത്തത് അല്ലങ്കിലും ആവശ്യത്തിനുള്ള എല്ലാ സാദനങ്ങളും അവളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു..മാറ് മറിക്കാന്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം ഇലാത്ത ദാക്ഷായണി പക്ഷെ ഒറ്റ മുണ്ടും മാറിലൂടെ അലസ്യമായി ഇട്ടെക്കുന്ന മറ്റൊരു മേല്‍മുണ്ടും അവളുടെ അങ്ങലാവണ്യം എടുത്തു കാണിച്ചിരുന്നു…
മുറുക്കി ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍ കണ്‍ പുരികങ്ങള്‍ വളഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു അവളുടെ കാമം തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകളും വശ്യം തുടിക്കുന്ന ചുണ്ടുകളും കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്റെ ശരീരത്തില്‍ കാമ പെരിവേഷത്തിന്റെ ചെറു ചലനങ്ങള്‍ ശ്രഷ്ട്ടിച്ചു ..
“അല്ല ആരിത് ..അങ്ങുന്നിനു ഈ വഴിയെല്ലാം ഓര്‍മയിലുണ്ടോ”