അനുവാദത്തിനായി 7 [അച്ചു രാജ്] 312

“വിനു …ശ്ഹ്ഹ്സ്…ഹാ…ഡാ..പതിയെ…ഹൌ…”
വിടര്‍ത്തി വച്ച അവളുടെ കാലുകള്‍ക്കിടയില്‍ കിടന്നു കൊണ്ട് ആ പൂറിതള്‍ ചപ്പിവലിച്ചപ്പോള്‍ അഞ്ജന അറിയാതെ പറഞ്ഞുപ്പോയി….വിനു അവളുടെ കന്തില്‍ പതിയെ കടിച്ചു…നാക്കുകൊണ്ടു അവളുടെ പൂമെനിയാകെ വീണ്ടും ഇഴച്ചുകൊണ്ട് പൂറില്‍ മുഖം പൂഴ്ത്തി…
“ഹാ…വിനുസേ…മോനെ…ഹൌ..ഇങ്ങനെ നക്കി കൊല്ലാതെ അവനെ കയറ്റെട..ഹാ…”
അന്ജന കിടന്നു പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനെ വലിച്ചു മുകളിലേക്കിട്ടു..താഴേക്കു ഉതിര്‍ന്നു പോയി അവള്‍ അവന്‍റെ കുണ്ണ വായില്‍ വച്ചു വലിചൂമ്പി…വിനു കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു….അവളെ മലര്‍ത്തി കിടത്തി വിനു അവളുടെ പൂറില്‍ പതിയെ ആഴ്ന്നിറങ്ങി ..
പോടുണനെ രാത്രി കുറ്റി ഇടാന്‍ മറന്നുപ്പോയ വാതില്‍ തള്ളി തുറന്നുകൊണ്ട് മരിയ അകത്തേക്ക് കയറി…എവിടെയും എപ്പോളും കയറി വരാം എന്നുള്ള അവളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം പക്ഷെ ആ സമയം അസ്ഥാനത്തായിരുന്നു…
മരിയ ഒരു നിമിഷം പതറിപ്പോയി…അവളുടെ കാലുകള്‍ അനങ്ങിയില്ല..അഞ്ജന അയ്യേ എന്ന് പറഞ്ഞു അടുത്തു കിടന്ന പുതപ്പെടുത്തു ഇരുവരുടെയും മുകളിലേക്കിട്ടു …
“സോറി…സോറി സാര്‍…സോറി മാഡം..ഞാന്‍ പെട്ടന്നത് കേട്ടപ്പോള്‍..ആം സോറി”
അത്രയും എങ്ങനയോ പറഞ്ഞോപ്പിച്ചുക്കൊണ്ട് മരിയ മുറിയില്‍ ന്നിന്നും വാതില്‍ അടച്ചുകൊണ്ട്‌ പുറത്തു പോയി…
“അയ്യേ..ഞാന്‍ അപ്പോളെ പറഞ്ഞയ ഈ വിനുനോട് വേണ്ടാന്ന്..ശേ…”
“ഓ അതിനിപ്പോള്‍ എന്താ മരിയ അല്ലെ വേറെ ആരും അല്ലാലോ പക്ഷെ അതല്ല അവളുടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭീതി ..വാ നമുക്ക് നോക്കാം”
വേഗത്തില്‍ കിട്ടിയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ വാരി വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് വിനുവും പുറകില്‍ അഞ്ജനയും പൂമുഖത്തേക്ക്‌ വന്നു…പുറത്തു കുഞ്ഞപ്പനും മരിയയും നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..അവരുടെ മുഖത്തു ഭീതിയും സങ്കടവും നിഴലിച്ചിരുന്നു..
“എന്താ മരിയ…എന്തുപ്പറ്റി തന്‍റെ മുഖത്ത് എന്താ ഒരു വല്ലാത്ത ഭാവം”
വിനു ചെന്ന ഉടനെ കുഞ്ഞപ്പനെ ഒന്ന് നോക്കികൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു…അഞ്ജന മരിയക്ക്‌ മുഖം കൊടുക്കാതെ വിനുവിന്‍റെ പിന്നില്‍ ഒളിച്ചു..
“സര്‍…അത്..നമ്മുടെ ഔസേപ്പച്ചന്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു”
“വാട്ട്‌….എപ്പോ..എങ്ങനെ”
“ആക്സിടെന്റ്റ് ആയിരുന്നു പക്ഷെ പ്രഥമ ദൃഷ്ട്ടിയാല്‍ കൊലപാതകമാണ് എന്നാണു പോലീസിന്റെ നിഗമനം….പക്ഷെ ഔസേപ്പച്ചന്‍ സ്പോട്ടില്‍ തന്നെ”
“ആരുയിരുന്നു ഡ്രൈവര്‍”
“അതാണ്‌ മറ്റേരു അത്ഭുതം …ഇക്കാലമത്രയും ഒറ്റയ്ക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കാത്ത അദ്ദേഹം ഇന്ന് വെളുപ്പിന് അഞ്ചു മണി ആകുമ്പോള്‍ വണ്ടി എടുത്തു ഒറ്റയ്ക്ക് പോയെക്കുവായിരുന്നു…അപ്പോളാണ്”