അപസര്‍പ്പക വനിത 2 589

പാന്റീസ്സ് താഴ്ത്തിയപ്പോള്‍ അതിലാകെ മദരസച്ചാര്‍ നനഞ്ഞ് കുഴഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. എന്തെന്നില്ലാത്ത ആനന്തത്തോടെ ഞാന്‍ റിസര്‍വോയറിനെ തുറന്ന് വിട്ടു. മൂത്ര നാളിയില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കുതിക്കുന്ന ദ്രാവകം അവിടെ ചെറിയ നീറ്റല്‍ ഉണ്ടാക്കി. ഒരു സുഖകരമായ നീറ്റല്‍.

ഞാന്‍ പബ്ബിനുള്ളിലേക്ക് കയറാതെ പുറത്ത് വെയ്റ്റ് ചെയ്തു. എന്നെ കൂടാതെ പബ്ബിലേക്ക് കയറാനായി കുറച്ച് പേര്‍ അവിടെ നിന്ന് അക്ഷമരായി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടെന്നതാ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് കൈകള്‍ വീശികൊണ്ട് കാദര്‍ ചുറുചുറുക്കോടെ എന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു മുറി വിട്ടിറങ്ങി വന്നു. ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് പാളി നോക്കിയപ്പോല്‍ സര്‍ക്യൂട്ട് ക്യാമറയുടെ സെര്‍വര്‍ മുറിയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. വേഗത്തില്‍ നടക്കുന്ന കാദറിക്കയുടെ അരികിലേക്ക് ഞാന്‍ അതിവേഗത്തില്‍ ചുവടുകള്‍ വച്ചു. പോര്‍ട്ടിക്കോ വരെ ഞങ്ങള്‍ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല.

“…കാദറിക്ക….”

“…എന്താ വൈഗ്ഗ കുട്ട്യേ…”.

“…സോറി..കേട്ടോ…..”. ഞാന്‍ വിക്കി പറഞ്ഞു.

“…എന്തിന്‌…കുട്ട്യേയ്….”.

“…ഞാന്‍ കാദറിക്കയോട്‌ അങ്ങനെ പെരുമാറാന്‍ പാടില്ലായിരുന്നു….”.

“…എങ്ങെനെ….തെളിച്ച് പറ വൈഗ്ഗ കുട്ട്യേയ്…”.

“…ടോയിലെറ്റില്‍ ഞാന്‍ ഫിഗ്ഗറിങ്ങ് നടത്തുബോള്‍….ഞാന്‍…ഞാന്‍ കാദറിക്കയുടെ മുഖത്ത്….ഉരച്ചില്ലേ…..സോറീ….ഇപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കുബോള്‍ എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നുന്നൂ….”.

“…എയ്….എങ്ങനെ ഉന്നും തോന്നണ്ടാ… കേട്ടോ…..നിനക്ക് ഒരു ആണിന്റെ ചൂട് വേണമെന്ന് തോന്നി….നീ ചെയ്തൂ…..നമ്മള്‍ തമ്മില്‍ രക്ത ബന്ധമൊന്നുമില്ലല്ലോ….പിന്നെന്താ….”.

“….അങ്ങനെയായീട്ടും കാദറിക്ക എന്താ ഒരു ഫീലുമില്ലാതെ ഇരുന്നത്…..അതാണെന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചത്….”.

“…കുട്ട്യേയ്….അതൊക്കെ നിനക്ക് ഞമ്മടെ പ്രായമാകുബോ മനസ്സിലാകും…ഇപ്പോ എന്റെ പട്ടത്തി കുട്ടി അതൊന്നും ആലോചിച്ച് തല പുണ്ണാക്കണ്ടാ കേട്ടോ…..ഹഹഹഹ…”. കാദറിക്ക ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

കാദറിക്ക പറഞ്ഞത് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ഞാന്‍ എന്തോ ചിന്തിച്ച് നിന്നു. കാദറിക്ക എന്നെ കടന്ന് നടന്ന് നീങ്ങി.

പെട്ടെന്ന് പാര്‍ക്കിങ്ങ് ഗ്രൌണ്ടിലെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത ഒരു കാറിന്റെ ഡ്രൈവിങ്ങ് സീറ്റില്‍ ഇരിക്കുന്ന ആ പയ്യനെ കണ്ടു. അതേ അവന്‍ തന്നെ. എന്നെ പബ്ബില്‍ വച്ച് സുഖിപ്പിച്ച് തന്ന അതേ പയ്യന്‍. അവന്‍ കരയുകയാണെന്ന് അവന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. ആ അവസ്ഥക്ക് കാരണക്കാരി ഞാനാണല്ലോ എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഞാന്‍ അതിയായി വിഷമിച്ചു. ഞാന്‍ അവന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു. എന്നെ കണ്ടതും അവന്റെ മുഖത്ത് വീണ്ടും വിഷമവും കരച്ചിലും കൂടി വന്നു. അത് സഹിക്കാനാക്കാതെ അവന്‍ അവന്റെ കാര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി അതി വേഗത്തില്‍ ഓടിച്ച് പോയി.

The Author

ഡോ.കിരാതന്‍

[അന്ന് പുരാതനം], ആ കാലങ്ങളില്‍ കിരാതന്മാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെത്രെ. [ഇന്ന് ആധുനികം], ഇവിടെ നോം ഡോ.കിരാതന്‍ നാമധേയം. തനി ഊള തൃശ്ശൂക്കാരന്‍ ..... ഒരു ജാതീ ഗെഡീ .

55 Comments

Add a Comment
  1. Very very thrilling story. Congradulations

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *