അറവുകാരൻ [Achillies] 1062

പിള്ളച്ചേട്ടന്റെ കടേന്നു അരീം സമാനോം രണ്ടു ദിവസം ആഹ് ശിവൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു പോയതിനു നിങ്ങടെ കേട്ട്യോൻ തന്നാ സാക്ഷി….അത് കൊണ്ട് പോയി സുജയുടെ വീട്ടിൽ കൊടുത്തത് ഞാനും കണ്ടതാ….ഇനി അത് പോട്ടെ, ആരും കാണാതെ ഒളിച്ചും പാത്തും സുജ എന്തിനാ അരവിന്ദന്റെ പുഴക്കരയിലെ കുടിയിൽ പോണേ…..”

കിതച്ചുകൊണ്ട് അരവിന്ദൻ പറഞ്ഞതും കണ്ണും തള്ളി പിള്ള ഭാനുവിനെയും അരവിന്ദനെയും നോക്കി,

“ശ്ശെ….എന്നാലും ഇത്രേം ആണുങ്ങൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായിട്ടും ആഹ് ഒരു ഗുണോം ഇല്ലാത്ത വരുത്തൻ ആഹ് പെണ്ണിനെ വളച്ചെടുത്തല്ലോ…”

നഷ്ടസൗഭാഗ്യത്തെ ഓർത്തുകൊണ്ട് പിള്ള വീണ്ടും കുപ്പി കമഴ്ത്തി.
താൻ പൈസ കൊടുത്തു വാങ്ങിയ ചാരായം അരവിന്ദനെക്കൊണ്ടു അങ്ങനെ മൂക്കു മുട്ടെ കുടിപ്പിക്കേണ്ട എന്ന പിശുക്കിന്റെ നാലാം പ്രമാണം ബോധം മറയുമ്പോഴും തലയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പിള്ളയ്ക്ക് അതൊരു വാശി കൂടി ആയിരുന്നു.
തിരിച്ചകത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ വെള്ളം നിറച്ച ബലൂണ് പോലെ ചാടിതുള്ളുന്ന ഭാനുമതിയുടെ പിന്നഴക് കണ്ട അരവിന്ദന്റെ ഉള്ളിൽ അപ്പോൾ മറ്റൊരു പൂത്തിരി കത്തിതുടങ്ങി.
പിള്ളയുടെ ഗ്ലാസ് നിറഞ്ഞൊഴിയുമ്പോൾ അരവിന്ദന്റെ ഗ്ലാസ് മുക്കാൽ ഭാഗത്തിലിരുന്നു മടുത്തു തുടങ്ങി.

ആടിക്കുഴഞ്ഞ പിള്ള പഴംതുണി കെട്ടുപോലെ അവസാനം വരാന്തയിൽ ചാഞ്ഞപ്പോൾ, അരവിന്ദന്റെ ചുണ്ടിലും ചിരി വിടർന്നു.
ഉറക്കത്തിലും ചാരായത്തിലും പിച്ചും പേയും വിളിച്ചു പറയുന്ന പിള്ളയെ ഒന്ന് തട്ടിയനക്കി ഉറപ്പു വരുത്തിക്കൊണ്ട് തൊട്ടുനക്കാൻ കൊണ്ടുവന്ന പ്ലേറ്റ്മായി അരവിന്ദൻ വീട്ടിലേക്ക് കയറി.
ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞു ഹാളിലും അതിനടുത്തെ മുറിയിലും തന്റെ കണ്ണ് തേടുന്ന ആളെ കാണാതെ അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു.
അടുക്കളയിൽ ഉയർന്നു കേട്ട തട്ടും മുട്ടും അവന്റെ കാലിനെ അങ്ങോട്ട് നീക്കി.
അടുക്കള പടിക്കപ്പുറം അവനെ കാത്തു ആഹ് കൊഴുത്ത സദ്യ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അടുപ്പിലെന്തോ ഊതിക്കൊണ്ടു നിന്ന ഭാനുവിന്റെ കൊട്ട പോലുള്ള ചന്തികൾ കള്ളിമുണ്ടിൽ വിടർന്നു നിന്നിരുന്നു.
ആഹ് ചന്തി കണ്ടതും അവൻ നിൽക്കകള്ളി ഇല്ലാതെ പൊന്തി ഉയർന്ന കുണ്ണയുമായി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
പിറകിൽ ആളുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞ ഭാനു നേരെനിന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ വിറയ്ക്കുന്ന കയ്യിൽ പാത്രവുമായി വിയർത്തു നിൽക്കുന്ന അരവിന്ദനെയാണ്,

“എന്നാടാ തൊട്ടു നക്കാൻ കൊണ്ട് പോയത് തീർന്നോ…?”

അവനെ ഒന്ന് വലയ്ക്കാൻ വേണ്ടി ഭാനു ചോദിച്ചു.
വെളുത്തു കൊഴുത്തു ബ്ലൗസിൽ ഇറങ്ങിയിരുന്ന ഉരുണ്ട മുലകൾ കണ്ട് അരവിന്ദൻ സ്വപ്നലോകത്തേക്ക് എറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.

“എന്നാടാ….”

തീ ചിതറുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഭാനു അവനോടു ചോദിച്ചു.

“ചേച്ചീ….ഒരിക്കെ ഒരിക്കെ മാത്രം,…അവസരം ഒത്തു വന്നാൽ പരിഗണിക്കാം