അറവുകാരൻ [Achillies] 1038

എന്ന് ചേച്ചി എന്നോട് ഒരിക്കെ പറഞ്ഞില്ലേ,….ഇപ്പോൾ, ഇപ്പോൾ അവസരം വന്നു, ഇനി….?”

അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞു അവൻ നിന്ന് കിതച്ചു.

“എന്നിട്ടിപ്പോ അവസരം നല്ലതാണോ…”

അവനോടു അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അവശ്യത്തിലും അധികം കുനിഞ്ഞു നിന്നവർ അടുപ്പിൽ ഊതി,

പിന്നിലേക്ക് ചാടിയ ചന്തി കണ്ടതും അരവിന്ദന് പിന്നൊന്നും ആലോചിക്കാൻ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അരവിന്ദന്റെ കയ്യിലെ പാത്രം ഊർന്നു വീണതും അവന്റെ കൈ ആളുടെ പിന്നിലെ കൊഴുപ്പ് ഞെരിച്ചു.
മുണ്ടിന് മേലേക്കൂടി കൂഴച്ചക്ക പോലുള്ള രണ്ടു ചന്തിപാതികളും കുഴച്ചുടക്കുമ്പോൾ ഭാനുമതി അടുപ്പിൽ തീ താഴ്ത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
വിടർന്ന ചന്തിയുടെ മിനുസം അറിയാൻ മുണ്ടിന്റെ കുത്തഴിക്കാൻ കൈകൊണ്ടുവന്ന അരവിന്ദന്റെ കയ്യിൽ ഭാനുവിന്റെ കൈ വന്നു.

“വായും കയ്യും നല്ലോണം കഴുകിയിട്ട് മുറിയിൽ പോയി ഇരിക്ക്.”

അവളുടേതൊരു ആജ്ഞ പോലെ തോന്നിയ അരവിന്ദൻ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അവളെ വിട്ടു.
അടുക്കളയിൽ നിന്നും കയ്യും വായും കഴുകി ഇനി വരാൻ പോവുന്ന സുഖനിമിഷങ്ങൾ ഓർത്തുകൊണ്ട് അവൻ അടുക്കള വിട്ടു.
അടുപ്പിലെ തീകെടുത്തി അടുക്കള വാതിൽ അടച്ചു മുൻവശത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഒഴുകിയൊലിച്ച തേനിറങ്ങി തുടകൾ തമ്മിൽ തെന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വരാന്തയിൽ കിടന്നു കൂർക്കം വലിക്കുന്ന പിള്ളയെ നോക്കി അവൾ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
തോർത്ത് വരുംവഴി അഴിച്ചു കളഞ്ഞു ചിമ്മിനി കയ്യിലേന്തി ഇളകിയടിക്കുന്ന മുലകളും തെന്നികളിക്കുന്ന ചന്തിയുമായി അവൾ അരവിന്ദൻ ഇരുന്ന റൂമിൽ കയറി.

ഷർട്ടൂരി ഭാനുവിനായി കാത്തിരുന്ന അരവിന്ദൻ മുറിയിലേക്ക് വന്ന അവരെ കണ്ട് എഴുന്നേറ്റു നിന്നുപോയി.
മുടിയഴിച്ചിട്ട് ഓരോ അടിയിലും കുലുങ്ങുന്ന മുലയും ചാടിയ അടിവയറിൽ വട്ടക്കിണർ പോലെ കുഴിഞ്ഞ പൊക്കിളും, ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളുമായി കാമ ദേവതയെപോലെ ആഹ് നാൽപ്പതുകാരി അവനെ നോക്കി നിന്നു.

“എന്റെ ഭാനുവേച്ചി….”

ചാടി വീണ അരവിന്ദൻ മുന്നിൽ നിന്ന ആഹ് നെയ്ക്കുംഭത്തിനെ കയ്യിലൊതുക്കി.
കനത്ത മുലകൾ ബ്ലൗസിൽ ഞെരിഞ്ഞു അവന്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിലും പുറത്തും ഒഴുകി നടന്നു, അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ മുഖത്ത് മുഴുവൻ മുത്തിയും ഉരച്ചും ആർത്തി കാണിച്ചു.
അവന്റെ കൈ ഉയർന്നു അവളുടെ മുലകളെ താങ്ങിയതും ഭാനുവിന്റെ കൈകൾ അവനെ അവരിൽ നിന്നടർത്തി മാറ്റി.

“എന്നതാ ഭാനുവേച്ചി….”

കിതച്ചു കൊതിപൂണ്ട് അവൻ ചോദിക്കുന്ന കേട്ട് കൂസലില്ലാതെ ഭാനു അവനെ നോക്കി നിന്നു.

“ഡാ എല്ലാം നിന്റെ ഇഷ്ടത്തിനല്ല എന്റെ ഇഷ്ടത്തിനുകൂടി നടത്താനാ ഞാൻ നിൽക്കുന്നത്, അതുകൊണ്ട് നീ ഒന്നടങ്.”