അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1172

രാവിലെ വിറകുമായെത്തിയ ലോറിയിൽ നിന്ന് വിറകിറക്കി,
വിയാർപ്പാറ്റുന്ന നേരമാണ് അനു കുട്ടുവുമൊത്തു സ്കൂളിൽ പോവാൻ ജീപ്പിലേക്ക് നടക്കുന്നത് ശിവൻ കണ്ടത്,
പക്ഷെ കലങ്ങി മറിഞ്ഞ അനുവിന്റെ കണ്ണുകളും പുറംകൈകൊണ്ട് അവൾ കണ്ണ് തുടക്കുന്നതും കണ്ട ശിവന്റെ ഉള്ളു നീറി,
എന്ത് പറ്റിയെന്നു അനുവിനോട് ചോദിക്കണം എന്ന് ശിവന് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും തന്നോട് എങ്ങനെ അവൾ പ്രതികരിക്കും എന്നറിയതിരുന്നത് കൊണ്ടവൻ അതിനു മുതിർന്നില്ല…
എങ്കിലും അനുവിന്റെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പോവുന്ന മുഖം കണ്ട് സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ,
ശിവൻ വേഗം അവിടെ നിന്നിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് അതിവേഗം നടന്നു.

എന്താ സംഭവിച്ചതെന്നറിയാതെ, അവന്റെ ഉള്ളുരുകി.
——————————————-

“എന്ത് പണിയാടി നീ കാണിച്ചേ, കൊച്ചത്രയും ആഗ്രഹിച്ചതുകൊണ്ടാവില്ലേ അത് ചോദിച്ചത്,
എന്നിട്ട് നീ എന്തിനാ വിടാതിരുന്നേ….”

“ചേച്ചീ ഇപ്പോഴാ ഒന്ന് നേരെ നിന്ന് തുടങ്ങിയെ,….ഒരു പെൺകൊച്ചല്ലേ ചേച്ചി, ഇതുവരെ ഒന്നും അവൾക്കായി കരുതിവെക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, ഇനി ഒന്നിൽ നിന്ന് തുടങ്ങണം അതാ ഞാൻ,…..”

“എന്ന് വച്ച് ഇങ്ങനെയാണോ അതിനു കൂട്ടിവെക്കുന്നെ….നിനക്ക് രണ്ടു തല്ലു കിട്ടാത്തതിന്റെയാ പെണ്ണെ…ഇന്ന് കൊച്ചു വരട്ടെ ഞാൻ കൊടുക്കും അവൾക്ക് കാശ്.”

ശ്രീജ പറഞ്ഞു തീർന്നതും തങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വേഗത്തിൽ വരുന്ന ശിവനെ അവർ കണ്ടു.

“എന്താ മോള് കരഞ്ഞോണ്ടു പോയെ…
എന്താ പറ്റിയെ…!!!”

ശിവന്റെ സ്വരത്തിൽ ആകുലത നിറഞ്ഞിരുന്നു,
അവന്റെ മട്ടും ഭാവവും കണ്ട് പകച്ചുപോയ സുജ ഒന്ന് ഭയന്നു,

“അത് ഒന്നൂല്ല ശിവാ, മോള്ടെ പള്ളികൂടത്തീന്നു പിള്ളേരെ എവിടെയോ കൊണ്ടുപോവുന്നുണ്ടെന്നു, അതിനെന്തോ കാശ് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഈ പൊട്ടി കൊടുത്തില്ല,…
അതിന്റെ വാശിക്ക് കരഞ്ഞോണ്ടു പോയതാ.”

“അതെന്താ കൊടുക്കാഞ്ഞേ….
വീട്ടിലേക്കുള്ള കാശ് ഞാൻ തന്നിരുന്നതല്ലേ….
പോരെങ്കിൽ എന്നോട് ചോദിച്ചൂടാർന്നോ,…”

സുജയോട് നോക്കി ശിവൻ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ ശിവാ നീ ഇങ്ങനെ ചാടല്ലേ…