അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1172

പുകമണം ആവരണം ചെയ്‌തെങ്കിലും അവളുടെ കഴുത്തിൽ അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ ചന്ദനത്തിന്റെ ഗന്ധം അപ്പോഴും ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മനം മയക്കുന്ന അവളുടെ ഗന്ധം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറിയതും അവൻ അവളുടെ ശംഖുപോലുള്ള കഴുത്തിനെ അവൻ കടിച്ചു.

“ഹാ….സ്സ്സ്……ഏട്ടാ….”

അവളുടെ ബ്ലൗസിന് ഇടയിലൂടെ വെണ്ണവയറിലൂടെ നടുവിനെ ചുറ്റി ശിവന്റെ കൈ അവളെ അവന്റെ മേലേക്ക് അമർത്തി.
തുടുത്തുയർന്ന മുലയും അതിലെ തരിച്ച മുലക്കണ്ണും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവൻ ചതച്ചു വച്ചുകൊണ്ട് സുജയുടെ കഴുത്തിനെ കടിച്ചു ചപ്പി. അവന്റെ തലമുടിയിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ച സുജ പെരുവിരലിൽ ഉയർന്നു പൊങ്ങി.
അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെയും മാംസത്തിന്റെയും രുചി നാവിലെടുത്തു തല ഉയർത്തുമ്പോളും സുജ അവനിൽ അടിമപ്പെട്ടപോലെ കണ്ണടച്ചു നിന്ന് വിറക്കുകയായിരുന്നു.

“പകരം…ഇതുപോലെ ഞാൻ, നോവിക്കും…നോവിച്ചോട്ടെ…”

വീണ്ടും ചെവിക്കരികിൽ ശിവൻ പറഞ്ഞു.

“പറ നോവിച്ചോട്ടെ…”

കണ്ണടച്ച് കേട്ടുകൊണ്ട് നിന്ന സുജയുടെ ഇടുപ്പിൽ അവൻ ഞെരിച്ചു ചോദിച്ചു.

“ഹാ….നോവിച്ചോ…..”

കണ്ണ് തുറന്നു സുജ മുരണ്ടു.

“എന്നാൽ എന്റെ പെണ്ണ് കഴിക്കാൻ എടുത്തു വെക്ക്….
എനിക്കും എന്റെ മോൾക്കും വിശക്കുന്നുണ്ട്….”

കെട്ടിവെച്ച മുടി അവളുടെ കഴുത്തിനെ മൂടി മുന്നിലേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു,
അവൻ കടിച്ച ഭാഗം അപ്പോഴേക്കും ചുവന്നിരുന്നു.

അവളുടെ തുടുത്ത ദേഹം വിടാൻ മടിയായിരുന്നെങ്കിലും, അകത്തെ മുറിയിൽ നിന്നും അനുവിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൻ സുജയെ കയ്യിൽനിന്നും അയച്ചു.
പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
മായിക ലോകത്തിൽ നിന്നും പുറത്തുകടക്കാൻ വിഷമിച്ചു സുജ അപ്പോഴും അവിടെ നിന്നിരുന്നു.

പുറത്തെത്തിയ ശിവന്റെ അവസ്ഥ മറ്റൊന്നായിരുന്നില്ല…
പെട്ടെന്ന് തോന്നിയ ആവേശത്തിന്റെ പുറത്ത് ചെയ്തതാണെങ്കിലും ആലോചിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ദേഹം കുളിര് കോരി.
സാഹചര്യത്തിൽ രണ്ടു പേർക്കും ഒന്നാവേണ്ടി വന്നെങ്കിലും തന്നെ എന്ന് സുജയ്ക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന കാര്യത്തിൽ അവനു ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു, എന്നാലിന്ന് അനു തന്നെ അച്ഛനായി കണ്ടു തുടങ്ങിയ ദിവസം തന്നെ സുജയ്ക്ക് തന്നോടുള്ള സ്നേഹവും അറിയാൻ കഴിഞ്ഞതോടെ ശിവന് സന്തോഷം കൊണ്ട് ബോധം പോവുന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു.

ആലോചിച്ഛ് പെട്ടെന്നുണ്ടായ തോന്നലിൽ ആണ് ശിവൻ കിണറ്റിലേക്ക്

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *