അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1166

ഞാൻ ഇത് ശ്രീജമ്മയ്ക്ക് കൊടുക്കട്ടേ….”

“അതെന്താ മോളെ മാത്രേ സുന്ദരി ആയി തോന്നിയുള്ളൂ..”

കൈ കെട്ടി കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു ശിവന്റെ നേരെ സുജ തിരിഞ്ഞു.

“നിന്നെ സുന്ദരി അല്ലെന്നു പറയാണോങ്കിൽ ആള് വല്ല കണ്ണുപൊട്ടനും ആയിരിക്കണം…
പെണ്ണെ എന്നെ കൊളുത്തി വലിക്കുവാ നീ…”

“അയ്യട…വേഗം പോയി കുളിച്ചൊരുങ്ങി വന്നേ…ഞാൻ ഉടുത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് എത്ര നേരോയീന്നറിയോ…
അതോണ്ട് ഇനി കിന്നരിക്കാൻ ഒന്നും നേരമില്ല…”

ശിവനെ തള്ളിക്കൊണ്ട് സുജ നാണിച്ചു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങി.

ശിവൻ തോർത്തുമെടുത്തുകൊണ്ട് കിണറ്റിൻ കരയിലേക്കും.

അനുവും കുട്ടുവും ഏറ്റവും മുന്നിലും അവർക്ക് പിന്നിൽ സുധയുടെ ഒപ്പം ശ്രീജയും സുജയും നടന്നു അവരുടെ ഒപ്പം ശിവനും.
ചിരിച്ചും നാട്ടുകാര്യം പറഞ്ഞും പെണ്ണുങ്ങൾ നടന്നു,
സുജയുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ ആകെ മയങ്ങിയ പോലെ സ്വപ്നത്തിലാണ്ട് ആണ് ശിവൻ നടന്നത്.
ഇടയ്ക്കിടെ സുജയുടെ കണ്ണുകളും അവന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
കരിയെഴുതിയ കണ്ണുകൊണ്ടവൾ ശിവനെ കൊത്തിവലിക്കുമ്പോൾ
ഒരു യക്ഷിയുടെ വശ്യത അവൻ അവളിൽ കണ്ടു.
കാവ് വരെ കണ്ണുംകൊണ്ടും ചലനങ്ങൾ കൊണ്ടും അവർ മൗനത്തെ വാചാലമാക്കി.

കാവ് കുരുത്തോലയും തോരണങ്ങളും കൊണ്ട് അലംകൃതമായിരുന്നു. കരിയില മെത്ത വിരിച്ചിരുന്ന കാവിൽ പെണ്ണുങ്ങൾ കൂടി വൃത്തിയാക്കിയതിന്റെ ഫലമായി മണ്ണിൽ ചവിട്ടാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.
പന്തങ്ങളും ദീപങ്ങളും പെട്രോമാക്സും പകർന്ന സ്വർണ വെളിച്ചത്തിൽ കാവ് കുളിച്ചു നിന്നു.
കരുവാക്കുന്നുകാർക്ക് പുറമെ മറ്റുനാട്ടിലെ നാട്ടുകാരും കുന്നുകയറി എത്തിയിരുന്നു, ആളുകളെക്കൊണ്ട് കാവ് മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു.
ശിവൻ ഒരു വശത്തുകൂടി പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് വഴിയൊരുക്കി മുന്നോട്ടു പോയി.

ചുവപ്പും വെളുപ്പും കറുപ്പും പച്ചയും കൊണ്ട് വരച്ച കളത്തിന് ചുറ്റും കൈകൂപ്പി ആളുകൾ കൂടി.

അരുളപ്പാടു അറിയിക്കാനായി കോമരം ഉറഞ്ഞു തുള്ളി തുടങ്ങിയതും,
കൂടി നിന്നവരുടെ നാവിൽ നിന്നും ദേവി സ്തുതികൾ ഉയർന്നു കേട്ടു,
കണ്ണ് നിറഞ്ഞു കൈകൂപ്പി നിൽക്കുന്ന വെൺശോഭ നിറഞ്ഞ സുജയുടെ മുഖത്തായിരുന്നു ശിവന്റെ കണ്ണുറച്ചത്,
ശ്രീജ മുട്ടുകൊണ്ട് തട്ടി കണ്ണുരുട്ടും വരെ അത് തുടർന്നു.
അരുളപ്പാടു കഴിഞ്ഞതോടെ,