അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1166

അവൻ ആഹ് ശബ്ദം കേട്ടത്,

“എന്താടോ…”

പടിക്കൽ ഇരുന്നു ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്ന സുജയെ നോക്കി ശിവൻ ചോദിച്ചു.

“ഔ..എന്റെ മുതുകിൽ ഒരു ഉറുമ്പ്,…അതെന്നെ കടിച്ചു…”

പിന്നെയും ഇരുന്ന് പുളയുന്ന സുജയെ കണ്ട ശിവൻ അവളുടെ പിറകിൽ വന്നിരുന്നു.
വിളഞ്ഞ ഗോതമ്പ് പോലെ നിറം പിടിച്ച സുജയുടെ വിരിഞ്ഞ മാംസളമായ പുറത്ത് വിഹരിക്കുന്ന വിരുതനെ കണ്ടെത്താൻ ശിവന് അധികം മെനെക്കെടേണ്ടി വന്നില്ല.
വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഉറുമ്പിന്റെ തല പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു അവളുടെ മേലിൽ നിന്നെടുത്തു മാറ്റുമ്പോൾ കടിച്ച ഭാഗം ചുവന്നു തിണർത്തിരുന്നു.

“അവിടെയൊന്നു മാന്തുവോ…എനിക്ക് ചൊറിഞ്ഞു കേറുന്നു…”

സുജ മുതുകിളക്കി അവനോടു പറഞ്ഞു.
അവന്റെ കൈകൾ പട്ടുപോലെ തിളങ്ങുന്ന അവളുടെ മുതുകിൽ തഴുകി.

“മാന്തിയാൽ ചിലപ്പോൾ പൊട്ടും,…”

“പിന്നെന്താ ചെയ്യാ…എനിക്കവിടെ തരിച്ചിട്ട് പാടില്ല”

സുജ പറഞ്ഞതും ശിവന്റെ മുഖം താഴ്ന്നു.

തന്റെ മുതുകിൽ ചൂട് ശ്വാസം പതിയുന്നതറിഞ്ഞ സുജ ഒന്ന് വിറച്ചു.

“ഏട്ടാ…”

അവളുടെ വിളിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായില്ല പകരം നാവിന്റെ തണുപ്പും ചൂടും അവളുടെ മുതുകിൽ അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പുളഞ്ഞു.
ശിവന്റെ നാവ് അവളുടെ മുതുകിലെ തിണർപ്പിൽ തുടങ്ങി, ചന്ദനം മണക്കുന്ന കഴുത്തിൽ ഉരഞ്ഞതും.
സുജ ഇരുന്നു വിറച്ചു.

“എന്താ….ഏട്ടാ,…ഞാൻ ഈ മീനൊന്നു വെട്ടിക്കഴിഞ്ഞോട്ടെ…”

അവനെ അറിയാനുള്ള കൊതി അവളിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“വെട്ടിക്കഴിഞ്ഞിട്ട്….???”

പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ മീശ കൊണ്ട് അവളുടെ ശംഖുപോലുരുണ്ട കഴുത്തിൽ ഉരച്ചു ശിവൻ ചോദിച്ചു.

“എനിക്കറിയില്ല…..ഏട്ടൻ പറയുന്ന പോലെ…”

കണ്ണടച്ചു സുജ കേണു…

അവളുടെ പഞ്ഞി കവിളിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വച്ച ശേഷം ശിവൻ പിൻവാങ്ങി.
ഇതുവരെയില്ലാത്ത വേഗത്തിലായിരുന്നു സുജ പിന്നീട് മീനിന് മേൽ

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *