അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1167

പെരുമാറിയത്,
വെട്ടി കഴുകിയ മീനും കൊണ്ടവൾ അകത്തു കയറി ഉപ്പും മുളകും മസാലയും പുരട്ടി മൂടി വച്ച സുജ, മറപ്പുരയിൽ കയറി സോപ്പ് കൊണ്ട് കയ്യും മുഖവും കഴുകി,
പെട്ടെന്നെന്തോ ആലോചിച്ച പോലെ മുണ്ടും പാവാടയും ഉയർത്തി പിടിച്ചു രോമം പടർന്ന കവക്കിട ഒന്ന് കഴുകി,
അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നതും സ്വയം ഒന്നു നെറ്റിക്കടിച്ചു,
കഴുകി അവൾ പുറത്തിറങ്ങി.
അടുക്കള വാതിൽ കടക്കുമ്പോൾ ശിവനാൽ ഞെരിഞ്ഞുടയാൻ അവളുടെ മനസ്സും ശരീരവും ഒരുപോലെ കൊതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അടുക്കള വാതിൽ അകത്തുകയറി കുറ്റിയിട്ട് തിരിയുമ്പോൾ അവിടെ അവളെ കാത്തെന്ന പോലെ ശിവൻ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിയ സുജയുടെ ദേഹം ദാഹിച്ചു തളർന്നു.
ബ്ലൗസിൽ അവളുടെ നിറമുലകൾ ഉയർന്ന് താഴ്ന്നു.
വെറുമൊരൊറ്റ മുണ്ട് മാത്രം ചുറ്റിയ ശിവൻ അവൾക്ക് നേരെ നടന്നടുക്കുമ്പോൾ കരയ്ക്ക് പിടിച്ചിട്ട വർണ മത്സ്യത്തെ പോലെ സുജ വായു വലിച്ചു,
താങ്ങിനായി പുറകിലെ വാതിലിൽ ചാരി.
അവളുടെ അടുത്തെത്തിയ ശിവൻ അവളുടെ മെഴുക്ക് പോലെയുള്ള തോളിൽ കയ്യമർത്തിയപ്പോൾ കണ്ണിൽ പിടയ്ക്കുന്ന കൃഷ്ണ മണികളുമായി അവൾ അവനു നേരെ നോക്കി.
അവളുടെ മുഖം കയ്യിൽ എടുത്ത് പിടയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളെ അടക്കാൻ എന്നോണം അവളുടെ മിഴിരണ്ടിലും അവൻ ചുംബിച്ചു.

“എന്തിനാ പെണ്ണെ,…നിനക്കിത്ര പരവേശം….”

“അറിയില്ല,….ഏട്ടാ…”

അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

വാതിലിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി തന്റെ താടിയോളം ഉയരമുള്ള സുജയുടെ അല്ലിച്ചുണ്ടുകൾ തന്റെ ചുണ്ടിനാൽ ചപ്പിയെടുക്കുമ്പോൾ, ശ്വാസം കിട്ടിയപോലെ സുജ അവനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു.
അവന്റെ ചുണ്ടിനെ കൊതിയോടെ അവൾ കടിച്ചു വലിച്ചു.
അവന്റെ മുതുകിൽ അള്ളിക്കൊണ്ടവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തന്റെ തരിക്കുന്ന മാറിടം വച്ചമർത്തി.

അവന്റെ ചുണ്ടിനെയും നാവിനെയും വലിച്ചു കുടിക്കാനും കടിക്കാനും അവനെക്കാൾ ആവേശം സുജയ്ക്കായിരുന്നു.
അവന്റെ ഉമിനീര് പലതവണ നാവുകൊണ്ട് വലിച്ചവൾ രുചിച്ചു.
ശിവന്റെ കൈകൾ സുജയുടെ പുറത്തെ മിനുപ്പിനെ ഞെരിച്ചും തഴുകിയും എത്തി നിന്നത് ഉരുണ്ട് തള്ളി പഞ്ഞിപോലെ വിടർന്ന ചന്തിയിൽ ആയിരുന്നു.
ശിവന്റെ കൈകൾ തന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമേ അല്ല എന്ന നിലയിൽ അവളപ്പോഴും അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഈമ്പി വലിക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.
ശ്വാസം പോലും അവൾക്ക് രണ്ടാമതാണെന്ന് തോന്നും വിധം സുജ ശിവന്റെ

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *