അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1167

പിന്നെ നാട്ടുകാര് പറയുന്നത്,
അതിനിയും പറയും നിങ്ങൾ നന്നായി ജീവിച്ചു അവരുടെ മുന്നിൽ കാണിക്കുന്നത് വരെ…
അതിനു നീയും കൂടി വിചാരിക്കണം…
ഇപ്പോൾ നീ അതൊന്നും ആലോചിക്കണ്ട, നാളെ അവൻ വരണേ എന്ന് ഉള്ളിൽ നല്ലോണം പ്രാർത്ഥിക്ക്…
എന്നിട്ടു കണ്ണ് തുടച്ചു തല ഉയർത്തി എന്റെ കൂടെ വാ…”

അവളുടെ കൈ കൂട്ടി മുറുക്കെ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീജ പറഞ്ഞു.

“വാ,….നാളെ എല്ലാം ശെരിയാകും എന്ന് ഉള്ളിൽ കരുതി നീ പോര്…”

അവളുടെ കവിളിൽ തുളുമ്പുന്ന നീർത്തുള്ളികൾ കയ്യാൽ തുടച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീജ അവളെയും കൂട്ടി നടന്നു.
——————————————-

രാത്രി പായയിൽ കിടന്നു തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു ശിവന് വല്ലാതെ ആയി…
ഇടയ്ക്കവന്റെ കണ്ണുകൾ തന്റെ ട്രങ്ക് പെട്ടിയിലേക്ക് നീളും…
അടുത്ത നിമിഷം സുജയുടെയും മോളുടെയും നിസ്സഹായത നിറഞ്ഞ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിയും, ഒപ്പം ശ്രീജയുടെ വാക്കുകൾ കൂടി അവനെ വേട്ടയാടാൻ തുടങ്ങിയതും അവന്റെ മനസ്സ് വീണ്ടും കെട്ടഴിഞ്ഞു പോയ തോണി പോലെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി,
ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ കഴിയാതെ ശിവൻ ആഹ് രാത്രിയെ നിദ്രരഹിതമാക്കി.

************************************

“അമ്മാ….എന്റെ മുടിയൊന്നു കെട്ടിത്താ…”

ജനാല പാളിയിലൂടെ താഴെ ശ്രീജയുടെ വീട്ടിലേക്ക് കൺനട്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു സുജ.
അനുവിന്റെ വിളിയാണ് അവളെ തിരികെ കൊണ്ടുവന്നത്.
യൂണിഫോം ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന അനുവിന്റെ നീണ്ട മുടി പിന്നിക്കെട്ടുമ്പോഴും സുജയുടെ മനസ്സിൽ ശിവൻ വരുമോ ഇല്ലയോ എന്നുള്ള ചിന്ത ഉഴഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

“അമ്മ ഇതെന്താ ഈ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നെ….ഇന്നലേം അമ്മ എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ എന്തോ ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു….”

കണ്മഷി പുരട്ടി കറുപ്പിച്ചു മിഴികൾ ഉയർത്തി അനു ചോദിക്കുമ്പോൾ സുജയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരുത്തരം നൽകാൻ കഴിയാതെ പിടഞ്ഞു.

“ഒന്നൂല്ല മോളെ…”

കൂടുതൽ നിന്ന് വിളറാൻ നിൽക്കാതെ സുജ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
അധികം വൈകാതെ കുട്ടുവിനൊപ്പം അനു താഴേക്ക് പോവുന്നത് നോക്കി സുജ നിന്നെങ്കിലും യാന്ത്രികമായി അവളുടെ കണ്ണുകൾ ശ്രീജയുടെ വീടിനു മുന്നിലെ വഴിത്താരയിലേക്ക് നീണ്ടു.
പ്രതീക്ഷിച്ചത് കാണാതിരുന്നത് കൊണ്ടെന്നവണ്ണം അവളുടെ കണ്ണുകൾ കുഴിഞ്ഞു…
തന്റെ ഉള്ളിൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് നിരാശ പടരുന്നത് എന്നറിയാതെ സുജ കുഴങ്ങി…