അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1166

സുജ അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ചിരുന്നു.

“എന്തായിരുന്നു പെണ്ണെ….എന്റെ ചുണ്ടു വല്ലതും ബാക്കി ഉണ്ടോ…”

അവളുടെ മുതുകിൽ തടവി അവൻ ചോദിച്ചു.
കുണുങ്ങിയുള്ള ചിരിയായിരുന്നു മറുപടി.

“തനിക്ക് അത്ര ഇഷ്ടായോ…എന്റെ ചുണ്ട്…”

ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒന്ന് പതിയെ പിച്ചി.

“എനിക്കും കൊതി തോന്നുന്നുണ്ടട്ടോ….”

നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് അവന്റെ ഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു കിടക്കുന്ന അവൾ ഒന്ന് മൂളി.

“എന്തിനാണെന്നോ…..
അല്ലേൽ പറയേണ്ട…കാണിച്ചു തരാം…”

അവളുടെ ഒഴുകിപ്പടർന്നു കിടക്കുന്ന മുടിയിലൂടെ കയ്യോടിച്ച ശിവൻ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിനവൾ മൂളി.

അവളെ നെഞ്ചിൽ നിന്നകറ്റി വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞു നിന്ന മുഖത്തെ ഓരോ കണികയും ശിവൻ ചുണ്ട്കൊണ്ടൊപ്പി.

അവന്റെ ഓരോ ചുംബനത്തിന്റെയും ചൂട് ഉള്ളിലേക്കെടുത്തവൾ മൂളി.
വിയർപ്പ് നെറുകിലെ കുങ്കുമവും കൊണ്ട് താഴേക്ക് യാത്ര തുടങ്ങിയിരുന്നു.
നെറ്റിയും മൂക്കും സ്വർണത്തിൽ ചോര പടർന്നത് പോലെ ചുവന്നു.
അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ കഴുത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നപ്പോൾ സുജ തേങ്ങി.
കഴുത്തിലെ ഓരോ ഭാഗത്തും ശിവന്റെ ചുണ്ടുകളാൽ വലിച്ചു വിട്ടപ്പോൾ, അവന്റെ മുതുകിൽ അവൾ വീണ്ടും നഖങ്ങളാഴ്ത്തി കരഞ്ഞു.
അപ്രതീക്ഷിതമായി അവന്റെ കൈകൾ ഇടുപ്പിൽ നിന്നുയർന്നു ബ്ലൗസിലെ പാൽക്കുടത്തെ കുഴച്ചതും, അവന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നവൾ ഞെരിപിരി കൊണ്ടു.
പനിനീർ പൊടിഞ്ഞ അവളുടെ കഴുത്തും വെണ്ണ നെഞ്ചും മാംസം പൊതിഞ്ഞ തോളും എല്ലാം ശിവൻ ചുണ്ടിനാലും നാവിനാലും ചുവപ്പിച്ചിരുന്നു.
സുജയുടെ മുണ്ടിനെ ഉരിഞ്ഞു മാറ്റി ബ്ലൗസ് മറച്ചുവെച്ച അവളുടെ നിധിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തുമ്പോൾ മയക്കത്തിലെന്ന പോലെ സുജ പകുതിയും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
താലി ഒളിച്ചു കിടക്കുന്ന മുലവിടവിൽ ശിവന്റെ കുറ്റിമീശയും നാവും ഉരഞ്ഞപ്പോൾ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ടവൾ അവനെ വിളിച്ചു.
അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ചുംബനം കൊതിക്കുന്നത് കണ്ട ശിവൻ ഉയർന്നു വന്നു അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി, അതോടെ ആശ്വാസമായ സുജ അവന്റെ നാവിനെ തന്റെ ഉള്ളിലേക്കെടുത്തു കൊഞ്ചിച്ചു.
ഈ സമയം ശിവന്റെ കൈകൾ ബ്ലൗസിന്റെ തടവിൽ നിന്നും അവളുടെ മുയൽക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ രക്ഷപ്പെടുത്തുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.
അവൾ പോലും അറിയാതെ അവളുടെ ബ്ലൗസ് അവളെ വിട്ടകന്നു.
അരയ്ക്ക് മേലെ ആലിലതാലി മാത്രം കഴുതിലണിഞ്ഞു സുജ ശിവന്റെ

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *