അറവുകാരൻ 2 [Achillies] [Climax] 1172

ചുണ്ടിനെ ആക്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
തന്റെ വായുടെ വാത്സല്യം കൊതിക്കുന്ന പ്രിയതമയുടെ നെഞ്ചിലെ മുലക്കുടങ്ങളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ട ശിവൻ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് സുജയുടെ വായിൽ നിന്ന് തന്റെ നാവിനെ മോചിപ്പിച്ചത്.
കൊതിപിടിച്ച കുട്ടിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുത്തത് പോലെ അവളുടെ വായിൽ നിന്നും കൊതിവെള്ളം ഒഴുകി നെഞ്ചിലേക്കിരുന്നു.
എന്നാൽ ശിവന്റെ കണ്ണുകൾ നെഞ്ചിൽ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന തുറിച്ചു തുള്ളുന്ന രണ്ടു കുഞ്ഞു മൊട്ടുകളിലായിരുന്നു.
ഉരുണ്ട് അഴകൊത്ത തൂങ്ങാതെ തുടിച്ചുയർന്നു നിൽക്കുന്ന വെള്ളകട്ടികൾക്ക് ചാരുതയേകി കടുംകാപ്പി വച്ച പോലെ കാപ്പി നിറത്തിൽ ഏരിയോളയും തുറിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുലക്കകണ്ണുകളും,
അധികം നേരം കാത്തു നിർത്താതെ അവൻ ഒന്നിനെ കയ്യിലെടുത്തു ഞെരിച്ചു മറ്റൊന്നിനെ വായിലെടുത്തും ചപ്പി.

“ഏട്ടാ….കുടിക്ക്….നല്ലോണം….കുടിക്ക്….”

അവന്റെ തലയെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് സുജ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
അവളുടെ വിയർപ്പും മണവും നിറഞ്ഞ മുലകൾ അവൻ മാറി മാറി ചപ്പിക്കുടിച്ചു.
അധികം നേരം കുടിച്ചു അവളെ തളർത്തണ്ട എന്ന് തോന്നിയ ശിവൻ അവളെ പായയിലേക്ക് മലർത്തി കിടത്തി.
പാവാടയിൽ ഉരുകാൻ കൊതിക്കുന്ന ഇരുമ്പെന്നപോലെ പുളയുന്ന സുജയുടെ ഉയർന്നു താഴുന്ന വയറിൽ ശിവൻ കൈകൊണ്ട് ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരുരൂപ വട്ടത്തിലുള്ള കുഴിഞ്ഞ പൊക്കിളിൽ ചുംബിച്ചപ്പോൾ അവൾ വയർ ചുളുക്കി പുളഞ്ഞു.
അവന്റെ നാവു അതിലേക്കിഴഞ്ഞപ്പോൾ സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ കേണു.
ഇടയ്ക്ക് ഇടയ്ക്ക് അവളുടെ അരക്കെട്ട് പൊങ്ങി വന്നിരുന്നു.
അവന്റെ കൈകൾ പാവടയിലേക്ക് കടന്നു, കൈ കയറിയപ്പോൾ മുറുകിയ പാവാടയെ സുജ തന്നെ കെട്ടഴിച്ചു.
അടിവയറിലേക്കും അതിനു താഴേക്ക് അവളുടെ സ്വർഗ്ഗ കവാടത്തിലേക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയ ശിവന്റെ പരുക്കൻ കൈ ആദ്യം പിതുങ്ങുന്ന അടിവയറിലും പിന്നീട് വീർത്തു പൊങ്ങി, രോമം അതിരു കാക്കുന്ന അപ്പത്തിലും ഉഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ പായയെ വലിച്ചു പിടിച്ചു.

“എനിക്ക്….പറ്റുന്നില്ല…..എന്തേലും ചെയ്യേട്ടാ….”

അവളുടെ കരച്ചിൽ ദയനീയമായിരുന്നു, അരയിൽ നിന്നും നിറം മങ്ങിയ ക്രീമോ മഞ്ഞയോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത തരത്തിലുള്ള പാവാട അവൻ ഊരി മാറ്റുമ്പോൾ, വെളുത്തു ഒരു വര പോലും വീഴാത്ത തുളുമ്പുന്ന വലിയ തടിച്ച തുടകളും, കട്ടികുറഞ്ഞ ചെമ്പൻ രോമങ്ങൾ മൂടിയ അപ്പവും അവന്റെ കണ്ണിനു വിരുന്നേകി.
അരയ്ക്ക് താഴെ പെട്ടെന്ന് തണുപ്പടിച്ചപ്പോൾ തല ഉയർത്തിയ സുജ തന്റെ നഗ്നത കണ്ടാസ്വദിക്കുന്ന ഭർത്താവിനെ കണ്ടതും നാണം കൊണ്ട് കൈകൊണ്ട് കൈയാൽ തന്റെ പെണ്ണിനെ മറക്കാൻ നോക്കിയതും അത് മുൻപേ കണ്ട ശിവൻ അവളുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ ചുവന്നു കിടന്ന ഇതളുകളെ കൈകളാൽ വിടർത്തി പിടിച്ചു, തേനൊഴുകിയ പൂവിൽ ചൂണ്ടു

The Author

Achillies

നിള പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഒഴുകാനാവുന്നില്ല ആരോ എന്നെ കോരിയെടുക്കുന്നു... നിശ പോലെയാണിന്നു ഞാൻ ഉറങ്ങാനാവുന്നില്ല ഒരു നിലാവ് എന്റെ മിഴികളിൽ അണയാതെ നിൽക്കുന്നു.. ഹേ ബാംസുരി നിന്റെ ഇടറിയ ജപശ്രുതി ഇനിയുമെന്റെ കാതുകളിൽ പകരരുത്, വസന്തമിങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പൂക്കളോട്പോലും ഞാൻ കലഹിച്ചു പോവും." ~ലൂയിസ് പീറ്റർ...

248 Comments

Add a Comment
  1. അജുക്കുട്ടൻ

    കബി ഇല്ലാതെ എഴുതിയാൽ പോലും 100 ൽ 100 തന്നെ തരും. ആദ്യമായാണ് ഒരു കഥ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ വായിച്ച് തീർക്കുന്നത്.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *