അരുണിൻറ്റെ തേരോട്ടം [Akshay] 204

അവനും അപ്പോൾ കരയുകയായിരുന്നു.അവൻ തൻറ്റെ മുന്നിൽ കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് സങ്കടപൂർവം നോക്കി അമ്മെ എന്ന് നെഞ്ചുപൊട്ടി വിളിച്ചു.മോനെ നമ്മുടെ അനുമോള് നിൻറ്റെ അനു പോയെടാ എന്ന് പറഞ്ഞമ്മ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.അവൻ കരഞ്ഞുകൊണ്ടമ്മയെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.സാരമില്ലമ്മേ ഇങ്ങനെ തളർന്നു പോകല്ലേ.അവൾക്കത്രേ ആയിസുള്ളൂ എന്ന്കരുതാം.

ഇത് പറയുമ്പോഴും അവൻ കരയുകയായിരുന്നു.എത്രയൊക്കെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ആ ‘അമ്മ കരച്ചിൽനിർത്തുന്നില്ല.അവൻ അമ്മയുടെ കണ്ണീർ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും തുടച്ചുമാറ്റി.വീണ്ടും കണ്ണീർ ധാരധാരയായി ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.അവൻറ്റെ കൈകൾ അമ്മയുടെ ഇരു തോളിലും വച്ചു.’മോനെ എന്നാലും നമ്മുടെ അനൂട്ടി നമ്മളെ വിട്ടുപോയെടാ.ഒരിക്കലും തിരിച് വരാത്ത ലോകത്തേക്കവൾ പോയി.ഇനി ഞാനാർക്ക് വേണ്ടിയാ ജീവിക്കുന്നേ.അമ്മെ അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ അമ്മക്ക് ഞാനുണ്ട് അനുവിൻറ്റെ സ്ഥാനത്.എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൻ ആ അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

അവൾ പൊന്നുമോനെ എന്ന് വിളിച് കരഞ്ഞുകൊണ്ടവൻറ്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു.അവന് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നോ പറയണമെന്നോ അറിയാതെ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.”മോനെ എനിക്ക് ഇനി ആരുണ്ട് അവൾ പോയില്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ ‘അമ്മ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി.അവനും അമ്മയെ ചേർത്തുപിടിച്ച ആശ്വസിപ്പിച്ചു .അവനപ്പോഴും കരയുകയായിരുന്നു.

15 മിനുട്ടോളം ആ ‘അമ്മ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച് കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.എന്നിട്ടും ആ കരച്ചിൽ നിന്നില്ല.അവൻറ്റെ ദുഃഖത്തിൻറ്റെ അഗാധം കുറഞ്ഞു വന്നു.പക്ഷെ അപ്പോളും അമ്മയുടെ സങ്കടം കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.കാരണം അതൊരു അമ്മയായിരുന്നു.അവൻ അമ്മയുടെ പുറത്തൂടെ ഇട്ട കൈ സങ്കടത്താൽ മുറുകെ ചേർത്ത് അവനിലേക് അടുപ്പിച്ചു.വിങ്ങിപൊട്ടുന്ന അമ്മയുടെ കണ്ണീരും ചുടുശ്വാസവും അവൻറ്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരഗ്നിപോലെ പടർന്നു.കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് അവൻറ്റെ സങ്കടം കുറഞ്ഞു വന്നു.പക്ഷെ അത് അവനെ മറ്റൊരു ചിന്തയിലേക്കാണ് കൊണ്ടുപോയത്..

സങ്കടം കുറഞ്ഞതും ആ അമ്മയുടെ കണ്ണീരും ചുടു ശ്വാസവും അവൻറ്റെ ദേഹത് നിരന്തരം തട്ടുന്നതും അവനിലെ വികാരത്തെ ഉണർത്തി.അമ്മയുടെ ശ്വാസം ഓരോതവണ നെഞ്ചിൽ തട്ടുമ്പോഴും അവൻറ്റെ വികാരം വർധിച്ചു വന്നു.അവൻ അമ്മയുടെ പുറത്തൂടെ ഇട്ട കൈ ശ്കതിൽ മുറുകി അവൻറ്റെ നെഞ്ചിലേക് അമ്മയെ അമർത്തി.’അമ്മ അപ്പോഴും മകളെ ഓർത്തു പൊട്ടി കരയുകയാണ്.പക്ഷെ അവൻറ്റെ ദുഃഖം കാമത്തിന് വഴിമാറി തുടഗിയിരുന്നു.അത് ആ ‘അമ്മ ‘അമ്മ അറിഞ്ഞില്ല .അമ്മയുടെ ആ വലിയ മുലകൾ അവൻറ്റെ നെഞ്ചിലമർന്നു.അവനു സങ്കടവും കാമവും ഇടകലർന്നു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.