ആഷ്‌ലിൻ [Jobin James] 442

കുറച്ചു ദൂരം മുന്നോട്ട് പോയപ്പോ എന്റെ ഷോൾഡറിൽ കൈ വെച്ച് പറഞ്ഞു.

“പ്ലീസ് എങ്ങോട്ടാ നമ്മൾ പോകുന്നെ? സോറി ഇനി അങ്ങനെ ഞാൻ പെരുമാറില്ല. എങ്ങോട്ടാ പോകുന്നെ എന്നെങ്കിലും പറയ്”

ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

കുറച്ചു ദൂരം കൂടെ മുന്നോട്ട് പോയി ഞാൻ വണ്ടി അടുത്ത് കണ്ട എക്സിറ്റിലേക്കു തിരിച്ചു സൈഡിലേക്ക് നിർത്തി ചോദിച്ചു.

“ഇനി പറ എന്താ കാര്യം”

അവൾ കുറച്ചു സമയം നിശബ്ദയായി ഇരുന്നു. തിരക്കുള്ള റോഡിൽ മുന്നോട്ട് നോക്കി കൊണ്ട്, പിന്നെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.

“യു റിമൈൻഡ് മി ഓഫ് സംവൺ, ഹൂം ഐ ലവ്ഡ് ഡിയർലി. ഹി വാസ് മൈ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്, മൈ പാർട്ണർ ഇൻ ക്രൈം” അവളുടെ വാക്കുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ കരയാനും തുടങ്ങി..

“6 മാസം മുമ്പുണ്ടായ ഒരു ആക്‌സിഡന്റിൽ അവൻ.. അതിനു ശേഷം എനിക്കാ ഓഫീസിൽ തുടരാൻ സാധിക്കില്ലായിരുന്നു. കുറെ നാൾ ലീവ് എടുത്തു. ജോലി പോവും എന്നൊരു ഘട്ടം വന്നപ്പോൾ ആണ്‌ ഞാൻ ട്രാൻസ്ഫെറിനു ട്രൈ ചെയ്തത്. ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ.. യു..” അവൾ കരച്ചിൽ നിർത്തുന്നില്ല.

എനിക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി, കാര്യം അറിയാതെ അവളോട് താൻ മോശായിട്ട് പെരുമാറിയതായി അവന് തോന്നി. കാറിൽ ഇരുന്ന ടിഷ്യു ബോക്സ്‌ അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി. അവളത് വാങ്ങിച്ചു ടിഷ്യു എടുത്തു കണ്ണ് തുടച്ചു. ഞാൻ അവളുടെ ഷോൾഡറിൽ എന്റെ കൈ വെച്ചു. അവൾ കരച്ചിൽ നിർത്തി കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ എന്നെ നോക്കി. ആ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അവളോട് എനിക്ക് പ്രണയം ആണോ അതോ മറ്റെന്തെങ്കിലും ആണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ സാധിച്ചില്ല. പക്ഷെ ദുഃഖം കലർന്നൊരു സന്തോഷം എന്റെ ഉള്ളിൽ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ഞാൻ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു, അടുത്ത സിഗ്‌നലിൽ യു ടേൺ എടുത്ത് അവളുടെ താമാസ സ്ഥലത്തേക്ക് തിരിച്ചു. വഴിയിൽ വെച്ച് അവളോട് ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. വീടിനു മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തി ഓഫ്‌ ആക്കി. അവളിറങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല.

“ഇറങ്ങുന്നില്ലേ?”

“എനിക്കിപ്പോ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കേണ്ട”

“എന്നാ വേണ്ട ഞാൻ കൂട്ടിരിക്കാം”

“എങ്ങനെ?” അവൾ സംശയത്തോടെ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി.

ഞാൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് മുന്നോട്ട് എടുത്തു. നേരെ വീട്ടിലേക്ക്..

ഫ്ലാറ്റിന്റെ പാർക്കിങ്ങിൽ കാർ നിർത്തി.

“ഇതെവിടാ?”

“വെൽക്കം ടു മൈ ഹോം”