ആഷ്‌ലിൻ 2 [Jobin James] 550

പുറത്തേക്ക് നോക്കി കാഴ്ചകളിൽ മുഴുകി ഇരിക്കാണ്. യാത്രക്കിടെ ഒരിക്കൽ പോലും എന്റെ നേരെ അവൾ തിരിഞ്ഞില്ല. ഞാൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്ത് അവളിറങ്ങുമ്പോൾ ബൈ എന്നൊരു വാക് മാത്രം. പതിവായി എനിക്ക് നല്കുന്ന ചുംബനം ഇല്ല, ആലിംഗനം ഇല്ല.. ഞങ്ങൾ അകന്നു പോയി അടുക്കാനാവാത്ത വിധം.. കണ്ണിൽ നിന്ന് പൊടിഞ്ഞ കണ്ണീർ തുടക്കാതെ ഞാൻ കാർ തിരിച്ചു.

സൺഡേ പോവാൻ പ്ലാൻ ചെയ്ത് ആണ് ഞാൻ നാട്ടിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റു ബുക്ക്‌ ചെയ്തത്. വല്ലപ്പോഴും അയക്കുന്ന മെസ്സേജുകളും കാളുകളുമായി ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം മുന്നോട്ടു നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു.

ശനിയാഴ്ച രാവിലെ ഞാൻ ആഷ്‌ലിനെ വിളിച്ചു.

“ഹലോ”

“ഹലോ”

“നാളെ ഉച്ചക്ക് ആണ് ഫ്ലൈറ്റ്, നീ വരില്ലേ”

“ഞാൻ ഇച്ചായനെ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാൻ തുടങ്ങായിരുന്നു. എനിക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല, പപ്പക്ക് വയ്യെന്ന് ഫോൺ വന്നിരുന്നു. നാളെ മോർണിംഗ് ഫ്ലൈറ്റിനു ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോവും” ശബ്ദം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“പപ്പക്ക് എന്താ പെട്ടന്ന്?” എനിക്ക് പെട്ടന്ന് വിഷമമായി, ആഷ്‌ലിനു അവൾടെ പപ്പയെന്നാൽ ജീവനാണ്. എന്തെങ്കിലും വിഷമം വന്നാൽ ആദ്യം വിളിക്കുന്നത് പപ്പയെ ആണ്. അവൾ അമ്മയെക്കാൾ ക്ലോസ് ആയിട്ടുള്ളതും പപ്പയോടാണ്. ഞങ്ങളുടെ കാര്യം ആദ്യം പപ്പയോടു ആയിരിക്കും പറയുക എന്നവൾ ഇടക്കിടെ പറയാറും ഉണ്ട്. പപ്പക്കെന്തെങ്കിലും പറ്റിയെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ അവൾക്ക് എത്രത്തോളം വിഷമം ഉണ്ടാവുമെന്ന് എനിക്ക് ഊഹിക്കാവുന്നതേ ഉള്ളു. ഞാൻ അടുത്തുണ്ടായെങ്കിൽ എന്നവളിപ്പോൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവും. എനിക്കെന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പായി, എന്തിനാ ഞാൻ ഇങ്ങനെല്ലാം തീരുമാനം എടുത്തേ.. ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു..

“ചെസ്റ്റ് പെയ്ൻ, ഇസിജിയിൽ വേരിയേഷൻ ഉണ്ട്”

ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ആയി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. അവളെല്ലാം മൂളി കേട്ടതേ ഉള്ളു.. നീയവിടെ എത്തുമ്പോ പപ്പ നല്ല ഉഷാറായിട്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു.

അന്ന് രാത്രി കിടന്നിട്ട് എനിക്കുറക്കം വന്നില്ല.. ഒരുപാട് സമയം തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയി..

രാവിലെ ഉണർന്നു ഫോൺ എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ വാട്സ്ആപ്പിൽ ആഷ്‌ലിന്റെ മെസ്സേജ് ഉണ്ട്. പുലർച്ചെ 4 മണിക്ക് അയച്ചതാണ്.

“എന്നെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാൻ വരുമെന്ന് വിചാരിച്ചു, എന്റെ മിസ്റ്റേക്.. ഫ്ലൈറ്റ് 8 മണിക്ക് ആണ്. സേഫ് ജേർണി ടു യു..”

സമയം നോക്കിയപ്പോൾ 8.30 am അവൾ പോയി കഴിഞ്ഞു. എനിക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി, എങ്ങനാ എനിക്കിത്ര സ്വാർത്ഥൻ ആവാൻ സാധിക്കുന്നത്. അവളോട് ഒരു വാക് പോലും ഞാൻ ചോദിച്ചില്ല എങ്ങനാ എയർപോർട്ടിലേക്ക് പോവുന്നതെന്ന്.. ആ ചോദ്യം എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരിക്കൽ പോലും വന്നില്ല, ഞങ്ങൾ അകന്നു പോയിരിക്കുന്നു.. ഒരു ജീവഛവം ആയി ഞാൻ ബെഡിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.. റൂം വെകേറ്റു ചെയ്ത് എയർപോർട്ടിലേക്ക് ടാക്സി പിടിച്ചു.

നാട്ടിലേക്കുള്ള ഫ്ലൈറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ കരയുകയായിരുന്നു. എന്റെ തെറ്റുകൾ ഓർത്ത്, അവളെ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കാത്തത് ഓർത്ത്.. അവളെനിക്കൊരു സെക്കന്റ്‌ ചാൻസ് തരുമോ എന്നോർത്ത്.. തൊട്ടടുത്ത സീറ്റുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന ആളുകൾ എന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ഞാൻ കർച്ചീഫ് എടുത്ത് കണ്ണീർ തുടച്ചു വിമാനത്തിന്റെ വിൻഡോയിലൂടെ മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂടി താഴെ മരുഭൂമിയിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു..

(തുടരും)

J..