അസുരന്റെ പെണ്ണ് [Mr. മലയാളി] 229

“വല്ലാതെ പുണ്യാളൻ ചമയണ്ട താൻ… പാവം ഒരു കൊച്ചിനെ കൊണ്ട് നടന്ന് പീഡിപ്പിച്ച് കൊന്നത് ഒക്കെ ഈ നാട്ടിൽ ഉള്ളവർക്ക് എല്ലാവർക്കും അറിയാം… കൂടെ തന്നെ തന്റെ അമ്മയുടെ ലീലാവിലാസങ്ങളും ” പുച്ഛിച്ച് കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും ഊക്കോടെ അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു…

“അതേടി ഞാൻ തന്നെയാ കൊന്നേ…നിന്നെയും കെട്ടിയത് അതിന് തന്നെയാ !!! ഏതോ കാമപ്രാന്തന്റെ കയ്യിൽ പെട്ട്…. ച്ചേ !!!!” കണ്ണിൽ കൈ അമർത്തി കൊണ്ടവൻ തല താഴ്ത്തി….

“കണ്മുന്നിൽ ചോര വാർന്ന് കിടന്ന ന്റെ കൊച്ചിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോയി രക്ഷിക്കാൻ നോക്കി…. സ്വന്തം രക്തം അല്ലെന്ന പേരിൽ നീയും നിന്നെ പോലെ ഉള്ള കുറച്ച് നാട്ടുകാരും എന്നെ ഒരു നീചനും കൊലപാതകിയും ആക്കി!!! നിന്നോട് തോന്നിയ ഒരു ഇഷ്ട്ടം കൊണ്ട് ഒരു അപകടം ആണെന്ന് നിനക്ക് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഓടി വന്ന് രക്ഷിച്ചു… ഇതൊക്കെയാ ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ്… വേണ്ടെങ്കിൽ പൊക്കോ എങ്ങോട്ടാ എന്ന് വെച്ചാൽ പോ !!! അനുഭവിക്കുമ്പോഴേ നീ ഒക്കെ പഠിക്കൂ ”

കേട്ടത് ഒന്നും വിശ്വസിക്കാൻ ആവാതെ തറഞ്ഞ് നിൽക്കുക ആയിരുന്നു ഗായത്രി… കണ്ണിൽ നിന്നും ധാരയായി കണ്ണീർ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു….

എന്താണ് ഏതാണ് വിശ്വാസിക്കേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ ഗായത്രി നന്നേ കുഴങ്ങിയിരുന്നു…. താൻ വിശ്വസിക്കുന്ന പരമശിവൻ തന്നെ കാത്ത് കൊള്ളും എന്ന് വിശ്വസിച്ചു കൊണ്ടവൾ ആശ്വസിച്ചു…

__________________________________❤️

റോവിന് പറയത്തക്ക കുടുംബം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… അമ്മച്ചിയും അവന്റെ അപ്പനും (കൊച്ചു ത്രേസ്യ-തോമച്ചൻ) പ്രണയിച്ച് വിവാഹം കഴിച്ചത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇരുവീട്ടുകാരും അവരും  തമ്മിൽ യാതൊരു വിധ അടുപ്പവും  കാണിച്ചിരുന്നില്ല… റോവിന്റെ ജനനത്തോടെ അവന്റെ അപ്പന്റെ അനിയൻ വർഗീസും അയാളുടെ കുടുംബവും കുറച്ച് അടുപ്പം കാണിച്ച് തുടങ്ങി…..

കാൽ കാശിന് വക ഇല്ലാതിരുന്ന റോവിന്റെ കുടുംബം തോമച്ചന്റെ ചോര നീരാക്കി ഉള്ള കഠിനമായ പരിശ്രമം മൂലം ആ നാട്ടിൽ അറിയപ്പെടുന്ന സമ്പന്നൻ ആയി മാറി… റോവിന്റെ പതിനെട്ടാം വയസ്സിൽ ഒരു ആക്‌സിഡന്റിന്റെ രൂപത്തിൽ തോമച്ചൻ മരിച്ചപ്പോൾ ആ ഉത്തരവാദിത്തം എല്ലാം ഏറ്റെടുത്തത് റോവിൻ ആയിരുന്നു… കൂടെ തന്നെ എല്ലാത്തിനും സഹായം ആയി വർഗീസും(കൊച്ചച്ചൻ) ഉണ്ടായിരുന്നു….