അവൾക്കായ് [കുരുടി] 487

“എന്നെക്കുറിച്ചു തനിക്ക് എന്തെങ്കിലും അറിയാമോ.”
“എനിക്കറിയേണ്ടതെല്ലാം ഞാൻ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എനിക്കതുമതി.”
അവന്റെ സ്വരത്തിൽ വീണ്ടും ശാന്തത കടന്നു വന്നിരുന്നു.
“അറിയേണ്ടതൊന്നും തനിക്കറിയില്ല ഇനി അതറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ തന്റെ അവസ്ഥ ഇതായിരിക്കുകയുമില്ല.””അത് അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചോളാം എന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച്.”
എന്റെ മുഖത്ത് ഞാൻ പോലും അറിയാതെ കുറുമ്പ് കേറിയിരുന്നിരിക്കണം. അത് കണ്ടിട്ടെന്നപോലെ അവൻ ചിരിച്ചു.

“താൻ വാ നമുക്കൊന്നു നടക്കാം.”
അപ്പോൾ ആഹ് മുഖത്ത് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി നിഴലിട്ടിരുന്നു, ടൈൽ പാകിയ പാതയിലൂടെ കാറ്റേറ്റ് നടക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കൈ ഒന്ന് കവരാൻ ഞാൻ ഏറെ കൊതിച്ചെങ്കിലും കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാൻ അതടക്കി.

“എനിക്ക് പെങ്ങളായി ഒരാൾ മാത്രമായിരുന്നില്ല പ്രാർത്ഥനയെ കൂടാതെ എനിക്ക് മറ്റൊരു പെങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്റെ തീർത്ഥ,………..”
ഞങ്ങൾ ട്വിൻസ് ആയിരുന്നു, ട്വിൻസ് ആകുമ്പോൾ തനിക്കറിയാല്ലോ obviously ഞങ്ങൾ വളരെ അധികം ബോണ്ടഡ് ആയിരുന്നു എനിക്കവളും അവൾക്ക് ഞാനും ആയിരുന്നു കൂട്ട്, എന്റെ എല്ലാ പ്രധാന തീരുമാനങ്ങൾക്കും പിന്നിൽ അവളുടെ ഇന്ഫ്ലുവൻസ് വളരെ വലുതായിരുന്നു, എന്റെ എന്തും സെലക്ട് ചെയ്തിരുന്നത് അവളായിരുന്നു. അവളെ കൂടാതെ എനിക്കൊന്നും കഴിയില്ലായിരുന്നു. ബാംഗ്ലൂരിൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടി ഇവിടുന്നു പോകേണ്ടി വന്നപ്പോൾ എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിച്ചത് അവളെ പിരിയേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്നോർത്തിട്ടായിരുന്നു. ഒടുക്കം മനസ്സ് മുഴുവൻ അവൾ പകർന്നു തന്ന കരുത്തിലാണ് ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് പോയത്. പക്ഷെ ആഹ് ചെകുത്താൻ എല്ലാം തകിടം മറിക്കുന്നത് വരെ.
ഏറ്റവും സന്തോഷത്തിലായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്ക് അവൻ കയറി വന്നു, അവൻ വന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ തീർഥയ്ക്ക് അവനോടു തോന്നിയ ഇഷ്ടം ഒരു പരിധി വരെ ഞാനും സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിരുന്നു, അവളോട് ഒരിക്കലും നോ പറയാൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല പക്ഷെ അതിനു ഞങ്ങൾ കൊടുക്കേണ്ടി വന്ന വില അവളുടെ ജീവന്റേതായിരുന്നു.
ആഹ് പിശാശ് അവളുടെ ജീവൻ കൊണ്ടാണ് വില പറഞ്ഞത്.അവൾ അവനെ സ്നേഹിച്ചതിന് അവൻ അവൾക്ക് കൊടുത്ത സമ്മാനം അവളുടെ മാനം കാറ്റിൽ പറത്തി ആയിരുന്നു.
ഒരാളെ എത്രത്തോളം മനസ്സിലാക്കിയാലും ഉള്ളിൽ ഇഴയുന്ന ചെകുത്താനെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാതെ വരും അവൾക്കും സംഭവിച്ചതതായിരുന്നു, അവൾ പോകുന്നതിനു മുൻപ് എന്നെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞു അന്നവളെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയതിനു പകരം ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ കരയാത്ത ദിവസങ്ങളുണ്ടായിട്ടില്ല, ആഹ് പൊട്ട ബുദ്ധിയിൽ അവൾക് തോന്നിയ കൈയബദ്ധം എന്റെ ആത്മാവിന്റെ പകുതി അവൾ അവളുടെ കൂടെ കൊണ്ട് പോയി.”
കണ്ണിൽ ഒരു നേർത്ത പാളി പോലെ മൂടൽ വന്നു നിറഞ്ഞു അത് താഴേക്കിറങ്ങി കവിൾ പൊള്ളിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാൻ കരയുന്നതാണെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. കൈകൊണ്ട് കണ്ണീർ തുടച്ചിട്ടും വീണ്ടും ഒഴുകിയിറങ്ങി.

“പൂജയ്ക്ക് ഒരാൾ മറ്റൊരാളായി മാറുന്നത് എപ്പോഴെങ്കിലും അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ…………….ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് ഒരിക്കൽ.
ആഹ് സമയം നമ്മൾ ഇതുവരെ നമ്മളെ പൂർണമായും മനസ്സിലാക്കി എന്ന വിശ്വാസം ആഹ് ഒരൊറ്റ നിമിഷത്തിൽ തകർന്നടിയും ആഹ് സമയം നമ്മളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഇതുവരെ നമ്മുക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത മറ്റൊരാളായിരിക്കും, ഞാൻ അതനുഭവിച്ചത് അന്നാണ് അവൾ മരിച്ച രാത്രിയിൽ.
അന്നെന്നെ നിയന്ത്രിച്ചതെന്താണെന്നു ഇപ്പോഴും എനിക്കജ്ഞാതമാണ് പക്ഷെ ഒന്നറിയാം അപ്പോൾ അവൾ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ചില വിധികൾ, പൂജ അത് ദൈവം നേരിട്ടു വിധിക്കും അവൻ തന്നെ നേരിട്ട് നടത്തും മറ്റൊരാളിലൂടെ അങ്ങനെ ഉള്ള ഒരു വിധിക്ക് ഞാനും പാത്രമായിട്ടുണ്ട്.