അവൾക്കായ് [കുരുടി] 487

“വേണ്ട സാർ ഇനിയെപ്പോഴെങ്കിലും ആവട്ടെ ഒരു വർക് ഉണ്ടായിരുന്നു അത് തീർക്കണം അതുകൊണ്ടാ.”
“എന്നാലും ആദ്യമായി വന്നിട്ടെങ്ങനാ, ഒന്ന് കയറുക പോലും ചെയ്യാതെ,”
“സാരമില്ല മാഡം..”
“മാഡം അല്ല ആന്റി അല്ലേൽ ഡെയ്സി വിളിക്കുന്ന പോലെ അമ്മെന്നു വിളിച്ചോളൂ.””ഞാനും അത് പറയാനിരുന്നതാ സാർ അല്ല അച്ഛൻ അങ്ങനെയാ ഇവര് വിളിക്കുന്നെ.”
അച്ഛനെ അപ്പോൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരുമ്മ കൊടുക്കാൻ തോന്നിപ്പോയി.
അവിടുന്ന് അവൻ പോവുന്നത് വരെ എന്റെ കണ്ണ് അവനെ വലയം ചെയ്യുകയായിരുന്നു, എപ്പോഴോ എങ്ങനെയോ എന്റെ മനസ് അവനോടൊപ്പം പോയപോലെ,
ഇന്നത്തെ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചു അച്ഛനും അമ്മയുമെല്ലാം ചോദിക്കുമ്പോഴെല്ലാം പറയാനുള്ളത് മുഴുവൻ അവനെകുറിച്ചായിരുന്നു. പറയുമ്പോഴെല്ലാം എന്റെ ഹൃദയം എനിക്കുപോലും അന്യമായ രീതിയിൽ ഇടിക്കുന്നത് എന്റെ ചെവിക്കുള്ളിൽ എനിക്കറിയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും കാണാൻ ഉള്ളിൽ നിന്നൊരു തോന്നൽ, ഇതായിരിക്കുവോ ഇനി അവരൊക്കെ പറയുന്ന പ്രണയം.
“എന്താടി മോളെ ഒരിളക്കം.”
പിറകിൽ റൂമിന്റെ കതകിൽ ചാരി ചൂഴ്ന്നു നോട്ടവുമായി ഡെയ്സി.
“എന്തിളക്കം…”
“ദേ മോളെ എന്നോട് നുണ പറയുമ്പോ സൂക്ഷിച്ചു പറയണം ഒന്നൂല്ലേലും ഓര്മ വെച്ച നാളു മുതൽ നീ അല്ലെ എനിക്ക് കൂട് ഞാൻ അല്ലെ നിനക്ക് കൂട്ട് നിന്റെ ചെറിയ ഇളക്കം പോലും എനിക്ക് മനസിലാവും പോന്നുമോളെ.”
എന്റെ രണ്ടു കവിളിലും പിടിച്ചാട്ടി അവൾ അത് പറഞ്ഞു.
“ത്രിലോക് മോൾടെ മനസ്സിൽ കേറി ന്നു നിക്കറിയാട്ട അച്ഛന്റടുത് പറഞ്ഞേക്കാം മോൾക് ഇനി വേറെ ആരേം തപ്പി നടക്കണ്ടാന്നു.”
ചിരിയോടെ അവൾ പുറത്തേക്കു പോയി.
ഞാൻ എണീറ്റ് അലമാരയുടെ ഏറ്റവും അടിയിൽ വെച്ചിരുന്ന ആഹ് ടി ഷർട്ട് എടുത്തു, അന്ന് അവൻ എന്നെ അണിയിച്ച ഡ്രസ്സ് അതും നെഞ്ചിലടക്കി എപ്പോഴോ നിദ്രയിലാണ്ടു.
***********************************************
പിറ്റേന്ന് ഡെയ്സി നിർബന്ധിച്ചാണ് എന്നെ കോളേജിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയതെങ്കിലും ഉള്ളിൽ ഇനി വീണുപോകാരുത് എന്ന ഉറച്ച തീരുമാനമുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പതിവുപോലെ ഉള്ള കുത്തി നോട്ടവും അടക്കംപറച്ചിലുകളും ഞാൻ കാര്യമാക്കിയില്ല, എന്റെ മാറ്റത്തിൽ ഡേയ്‌സിയും ഒന്ന് അത്ഭുതപ്പെടാതിരുന്നില്ല.
അന്ന് അജിത്ത് വരാതിരുന്നതും എന്റെ ആത്മവിശ്വാസം കൂട്ടി.
അന്ന് ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ അവനെ കാണണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഇന്നലെ എന്തിനായിരിക്കും അവൻ വന്നത് എന്നെ കാണാനായിരിക്കുമോ. തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉയർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.
“ശെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നേൽ.”
പണിപാളി പറഞ്ഞപ്പോൾ ശബ്ദം കൂടിപ്പോയി. നോക്കുമ്പോൾ ഡെയ്സി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചോണ്ട് ഇരിപ്പുണ്ട്.
“ഞാൻ നിന്നെ കാണിക്കാടി നീ ഇപ്പോൾ വണ്ടിയിൽ കേറ്.”
വീട്ടിലെത്തി ചായേം കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഡേയ്‌സിയുടെ വരവ്,
“ശ്രീയമ്മോ ചായ .”
“നീ വന്ന ഉടനെ എവിടെ പോയതാടി കാന്താരി സാധാരണ ഇവിടുന്നു ചായേം കുടിച്ചല്ലേ അങ്ങോട്ടു പോണേ.”

“ഓഹ് ഇവിടുത്തെ പൊന്നുമോൾക് ഒരു സഹായം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി പോയതാണെ.”
എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി അവൾ പറഞ്ഞു. ഞാൻ എന്താ എന്ന് ചുണ്ടനക്കി ചോദിച്ചപ്പോൾ പറയാം എന്ന രീതിയിൽ അവളും ചുണ്ടനക്കി.

“ഡി മരയോന്തേ ത്രിലോക് എന്ന പേരല്ലാതെ നിനക്ക് അവനെ കുറിച്ചെന്തേലും അറിയോ.”