അവൾക്കായ് [കുരുടി] 487

“ഒന്ന് പതിവ് പിന്നെ……….തനിക്ക് എന്താ വേണ്ടെ”.
എന്നെ നോക്കി കണ്ണുയർത്തി ചോദിച്ചപ്പോൾ, അത് തന്നെ മതിയെന്ന രീതിയിൽ കണ്ണ് ചിമ്മാനെ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ അവന്റെ ഇഷ്ടം നിമിഷത്തിനപ്പുറം എന്റേത് കൂടിയാവുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.
“ഇക്ക ഇതെന്റെ ഫ്രണ്ട് ആഹ്, അവൾക് ഇവിടെ എന്തോ പർച്ചേസ് ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിട്ടു കൊണ്ട് വന്നതാ.”
അവൻ അയാളോട് സംസാരിക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് എന്റെ കണ്ണുകൾ അവനിൽ നിന്നും മാറ്റാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, കാപ്പി കുടിക്കുമ്പോഴും ഓരോ കാര്യങ്ങൾ അവൻ പറയുമ്പോഴുമെല്ലാം, എന്നിൽ ഞാൻ പോലും അറിയാതെ അവൻ ചേക്കേറിയിരുന്നു.
അവന്റെ നീല കണ്ണുകൾ എന്റേതുമായി ഉടക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഉള്ളിൽ തറക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.
“ഡോ താൻ എന്താ സ്വപ്നം കാണുവാ കാപ്പി കുടിക്ക്..”
ചെറുചിരിയോടെയാണ് അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞത്.”പൂജ…..”
“എഹ്….”
“പൂജ കൃഷ്ണൻ, ന്റെ പേരാ.”
“ഓഹോ ഞാൻ വിചാരിച്ചു ഇത്രയും നേരം മിണ്ടാതെ ഇരുന്നത് കൊണ്ട് ഊമയായിരിക്കുമെന്നു.”
അവന്റെ മറുപടിക്ക് ഒരു കൊഞ്ഞനം കുത്തലായിരുന്നു അവളുടെ മറുപടി.
“എനിവേ ഐ ആം ത്രിലോക്.”
കണ്ണിലൊളിപ്പിച്ച കുസൃതിയുമായി അവൻ നീട്ടിയ കൈയിൽ കൈ ചേർത്ത് ഷേക്ക് ഹാൻഡ് നൽകുമ്പോൾ അവന്റെ കൈയിലെ ചൂട് എന്നിലേക്കും പകരുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.
അവിടുന്നു ഇറങ്ങിയപ്പോഴും കൈ അവന്റെ കൈയിൽ ചുറ്റി തന്നെയാണ് ഞാൻ നടന്നത്.
“ഇതെന്താ ഇവിടെ…..” ഒരു ടെക്സ്ടൈൽ ഷോപ്പിന്റെ മുമ്പിൽ എന്നെയും കൊണ്ട് നിന്ന അവനെ നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ പതിവ് ചിരിയോടെ എന്നെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.
ഒരു നല്ല ചുരിദാർ എനിക്ക് വേണ്ടി അവൻ തന്നെ സെലക്ട് ചെയ്തു വാങ്ങി തന്നു, അവന്റെ പിന്നിൽ ബൈക്കിൽ അവനോടു ചേർന്ന് ഇരിക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങോട്ടു വന്ന പോലെ അല്ല ഞാൻ തിരിച്ചു പോകുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു അത്രത്തോളം അവനെന്നെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നു.
വീടിനു മുന്നിൽ ബൈക്ക് വെച്ച് അവനോടൊപ്പം ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഞങ്ങളെ കാത്ത് എന്ന പോലെ മുമ്പിൽ അമ്മയും അച്ഛനും ഡേയ്‌സിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്ന് പരുങ്ങി.
പക്ഷെ അവനു ഒരു കുലുക്കവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല, അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് ഒരു നനുത്ത പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നത് ചെറിയ ആശ്വാസമേകി.
“ഹലോ സാർ ഞാൻ ത്രിലോക്.”
“എനിക്ക് മനസിലായി ഈ കാന്താരി ഇവിടെ വന്നു പറഞ്ഞു അന്ന് രക്ഷിച്ച ആള് തന്നെ ഇന്നും വന്നു രക്ഷപ്പെടുത്തിയെന്നു,.”
ഡേയ്‌സിയെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞപ്പോൾ ഡെയ്സി എന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി.
ഞാൻ പതിയെ നടന്നു അമ്മയുടെ പിറകിൽ നിന്നു, പെട്ടെന്നൊരു ചളിപ്പ്. ഉടനെ ഡെയ്സി വന്നു എന്നെ നുള്ളി എന്താ എന്ന ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു. ഒന്നുമില്ലെന്ന രീതിയിൽ ഞാനും ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി.
“എനിവേ ത്രിലോക് ഞാൻ ശിവപ്രസാദ് ഇത് എന്റെ ഭാര്യാ ശ്രീദേവി. പൂജയെ പിന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ലല്ലോ. പിന്നെ ഇത് ഡെയ്സി….”
“ഞാൻ ആരാണെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞോളാട്ടോ അപ്പൻ ബുദ്ധിമുട്ടണ്ടാ.”
ഇടയിൽ കയറി ഡെയ്സി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ഇവരുടെ രണ്ടു പേരുടെയും മോളാ പൂജയുടെ സിസ്റ്റർ.””
“അതെ ഈ കാന്താരി ഞങ്ങളുടെ മോളാ പൂജയും ഇവളും ഇരട്ടകളാണോ എന്ന് സംശയിക്കുന്ന പലരും ഉണ്ട്, അയ്യോ ഞാൻ മോനെ വീട്ടിലേക്കു വിളിച്ചില്ലലോ വാ അകത്തേക്കു കയറ്.”