അവിചാരിതം: പാർട്ട്‌ 1 തൊഴുത്തിലെ കറവ [Nolan] 230

ഈ തിരക്കിനിടയിൽ  നടക്കില്ലെന്നു  1000% ഉറപ്പായിട്ടും എന്തിന് വേണ്ടിയാണ് ശരീരം ഇങ്ങനെ കൊതിക്കുന്നത്. എന്തിന് വേണ്ടിയാണ് അത് മനസിന്റെ നിയന്ത്രണം കളയുന്നത്. എനിക്കൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല. ഞാൻ പാചക കാരനെ ഒന്ന് ഇടം കണ്ണിട്ടു നോക്കി. അവന്റെ നെറ്റിയിലും കുറ്റിത്താടികൾക്കിടയിലും വിയർപ്പു കണങ്ങൾ പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഇന്ന് കണ്ടതാണ്  ഇവനെ. എന്നിട്ടും എന്തിനാണ് ഇവനെ കണ്ടതിൽ പിന്നെ, ഇത്രയും നാൾ പൊങ്ങി വരാതിരുന്ന ചിന്തകൾ മനസ് കുത്തിപ്പൊക്കുന്നത്, എന്തിനാണ് മുലക്കണ്ണ് കനപ്പിച്ചും, പൂർ തേൻ ഒഴുക്കിയും ശരീരം അതിന് പിന്തുണ കൊടുക്കുന്നത്. അതും ഒന്നു സ്ഖലിക്കാൻ ഒരു 1000% സാധ്യത പോലും ഇല്ലാത്ത ഈ സ്ഥലത്തു വെച്ച്. ചിലപ്പോൾ ശരീരത്തിന്റെ ആശ നിറവേറ്റാൻ ഏതു വഴി സ്വീകരിക്കാനും വേണ്ടി മനസിനെ പ്രലോഭപ്പിക്കാൻ ആകാം ശരീരം ഇങ്ങനെ പൂത്തുലയുന്നത്. പക്ഷെ എങ്ങനെ?????
അങ്ങനെ ഒരു നൂറു സംശയങ്ങളുമായി  ഞാൻ അവനെ നോക്കി നിൽക്കേ പെട്ടന്നാണ് ഉരുളിയിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി അവൻ എന്നെ ഇടം കണ്ണിട്ടു നോക്കിയത്. ഞാൻ പെട്ടന്നൊന്നു ചൂളി പോയി. അവൻ ആ ജനക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ ആരും കാണാതെ വശ്യമായി എന്നെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അവന്റെ പുഞ്ചിരിയിൽ  എന്റെ മുല ഞെട്ടുകൾ പിടഞ്ഞു.  കന്ത്‌ പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു, നാലഞ്ചു തുള്ളി പൂർത്തേൻ ഇതളുകൾ വഴി പൂറിന്റെ ഉമ്മറത്തേക്ക് കിനിഞ്ഞു. എന്റെ ചിന്തകൾ അതിർ വരമ്പുകൾ ലങ്കിച്ചു പാഞ്ഞു. എന്റെ പ്രവർത്തികൾ യന്ത്രികമായി.ലാലേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ  മനസ്സിൽ കുറ്റബോധം തോന്നുമ്പോൾ മാത്രമല്ല മനുഷ്യൻ യന്ത്രികമായി പെരുമാറുന്നത്. മനസ് അതിന്റെ സകല നിയന്ത്രണങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ട് എന്തിന് വേണ്ടിയെങ്കിലും അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചാലും, അതിലേക്കെത്തിച്ചാരനായി നമ്മുടെ  ചെയ്തികൾ യന്ത്രികമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങും. അതിന്റെ ആദ്യ പടിയെന്നോണം  തിരിച്ചു ഞാനും അവനെ നോക്കി ഒന്ന് വശ്യമായി ചിരിച്ചു. ആ ചെറിയ ജനക്കൂട്ടത്തിനടിയിലൂടെ പലതും ഒളിപ്പിച്ചുള്ള ഞങ്ങളുടെ ആ ചിരി ഞങ്ങൾ മാത്രമേ കണ്ടുള്ളു. ഇപ്പോഴും എന്ത് എങ്ങനെ എന്ന് ഒരു ധാരണയും ഇല്ല.. എങ്കിലും എന്റെ ശരീരവും മനസും കൂടി ഒരു തീരുമാനം എടുത്തിരുന്നു, ആ പാചക കാരൻ പയ്യന്റെ കുണ്ണ ഇന്ന് ഇരുട്ടി വെളുക്കുന്നതിന് മുന്നേ, എന്റെ പൂറിൽ കയറ്റി ഇറക്കണം എന്ന്!!!! അതും എന്റെ പൂറിന്റെ കടി തീരും വരെ.

ട്രെ എടുക്കാൻ എന്ന പേരിൽ ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ഒന്ന് വശ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പതുക്കെ ചോദിച്ചു ” അതേ പാചകക്കാർക്ക് ഇന്ന് ഉറക്കം ഇല്ലാലോ അല്ലെ “?
അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അല്പം ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു ” ഈ പാചക കാരിൽ സഹായികളൊക്കെ അല്പം മയങ്ങും, ഇനി എന്നെയാണ് ഉദേശിച്ചതെങ്കിൽ പാചകക്കാരാ എന്ന് വിളിച്ചു കഷ്ടപ്പെടേണ്ട. മാഹിൻ അതാണെന്റെ പേര്, എനിക്ക് ഇന്ന് ഉറക്കം ഇല്ല വെളുക്കുവോളം പണിയും ഉണ്ട് “.
ഞാൻ പറഞ്ഞു ” ഓഹ് മാഹിൻ എന്നായിരുന്നല്ലേ പേര്, എന്തായാലും കൊള്ളാം, ഇയാൾ രാത്രി ഉറങ്ങരുത്. എല്ലാരും ഉറങ്ങിയതിനു ശേഷം ഇയാൾക്കു കുറച്ചു പണിയുണ്ട് രാത്രി. “.
മാഹിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അവൻ എന്നെ വശ്യമായി നോക്കി കൊണ്ട്