ബാഹൂന്റെ ബലി 313

“അയ്യെ ഈ പെണ്ണിന്റെ ഒരു കാര്യം. എവടെ പോയി വീരശൂര പരാക്രമി ദേവസേന. ദേ.. നാളെ ഞാനും കട്ടപ്പനും കൂടി ഒരു സ്ഥലം വരെ പോവും. മറ്റന്ന കാലത്തെ വരത്തുള്ളൂ. ദേ ഇവടത്തെ ആ ചേട്ടനും ചേച്ചീം ഒക്കെ നല്ലാള്‍ക്കാരാ. ഞാനെപ്പൊ പുറത്തേക്കു വന്നാലും ഇവരു നാലു പേരും ഫുള്‍ടൈം ബാഹുബലി ജയ്ഹോ ബാഹുബലി ജയ്ഹോ വിളിച്ചു നിക്കണ കാണാം, എന്തോ അവര്‍ക്കു വേറെ പണിയില്ലാന്ന് തോന്നുന്നു.”

“അല്ല നാളെ ഞാനിവിടെ ഇരിന്നു ബോറടിച്ചു ചാവാനാ… കുന്തളദേശത്താണെങ്കി എന്തു രസാമായേനെ. പൂറ്… ആ ബോട്ടീക്കു കേറുമ്പൊ തന്നെ വീഴാന്‍ പോയത് ഒരു പൊട്ട ശകുനാര്‍ന്നു. അതെ നാളെ ഞാന്‍ ഒറ്റക്കൊന്നു അമ്മേനെ പോയി കണ്ടാലോ.?”

“ഊവ്വാ.. നിനക്കു തോന്നിണ്ടാ ശിവകാമിദേവി വെല്ല വിട്ടുവീഴ്ച്ചക്കു തയ്യാറാവൂന്ന്.?”

“ഒാഹ് ഒന്നു പോയി നോക്കാം ബാഹ്വൊ.. എന്തായാലും ഞാനിവിടെ ഒറ്റക്കാവില്ലെ…
!!! ഛെ ഡാ.. ബാഹ്വൊ നീയിതെങ്ങോടെ കൈയിടണെ. അയ്യെ മൂത്രാവുംട്ടാ കൈയില്.”

“പൂറ് നീയൊന്നു പോയെ മോളെ.. ഇതൊക്കെ ഞാനെന്തോരം കണ്ടതാ. നീ ഇങ്ങോട്ട് കിടന്നെ എന്റെ മോളെ. നിന്റെ പൂറിങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വാടാ… “

ബാഹബലിയുടെ വശ്യമായ ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോഴെ ദേവസേനക്കു മനസിലായി. ബാഹുവിന്റെ മാസ്റ്റര്‍മൂവ് ആണ്. നാവു കൊണ്ടുള്ള ആ ചുഴലിക്കാറ്റ്.

“ശ്യൊ… ഉം ദെ കുറച്ചു നേരം മതീട്ടാ.. എന്റെ കണ്ട്രോളു പോയാ പിന്നെ… ദെ ഇത് കൊട്ടാരത്തിലെ ബെഡ്റൂമൊന്നുമല്ല. അപ്പറത്തെ വീട്ടിലൊക്കെ കൊച്ചു പിള്ളേരുള്ളതാ..”