ഭാര്യാദാനം [സിമോണ] 1080

ഇന്ന് കാലത്ത് പതിനൊന്നുമണിക്കാണ്, ഉമ്മൽഖുയിനിൽ ഒരു കമ്പനി ജീവനക്കാരനായി ജോലിചെയ്യുന്ന എന്റെ ഭർത്താവിന്റെ അടുത്തേക്ക് മൂന്നുമാസത്തെ വിസിറ്റിംഗ് വിസയിൽ ഞാൻ എത്തിയത്…

വിവാഹം കഴിഞ്ഞാൽ ഭാര്യയെ ഗൾഫിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമെന്ന ഉറപ്പിൽ നടന്ന വിവാഹത്തിൽ പെട്ടെന്നൊരു കല്ലുകടി വേണ്ടെന്നു വച്ചിട്ടാവും, ഫാമിലി സ്റ്റാറ്റസിനുള്ള ശമ്പളമൊന്നും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടും, ഒരു തൽക്കാലാശ്വാസമെന്നപോലെ, വിസിറ്റിംഗ് വിസക്കെങ്കിലും എന്നെ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുവരാൻ പുള്ളിക്കാരൻ തീരുമാനിച്ചതെന്നായിരുന്നു ആദ്യം ഞാൻ കരുതിയത്..…

എന്നാലിപ്പോൾ….
സ്വന്തം ഭർത്താവിനോടൊപ്പം പാതിയിൽ നിലച്ച ലൈംഗികാനുഭൂതിയുടെ നിരാശയിൽ, ഈ കിടക്കയിൽ നഗ്നയായി മലർന്നുകിടക്കുമ്പോൾ……
എന്റെ പ്രതീക്ഷകൾക്കും വൈവാഹിക ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്ങ്ങൾക്കുമെല്ലാം അപ്പുറമായിരിക്കും വരുന്ന മൂന്നുമാസത്തെ ഗൾഫ് ജീവിതമെന്ന് എനിക്ക് ഏതാണ്ട് പിടികിട്ടി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു…

നാലുമാസങ്ങൾക്കു മുൻപ് നടന്ന എന്റെയും രമേശേട്ടന്റെയും വിവാഹം, തീർത്തും ഒരു അറേൻജ്‌ഡ്‌ മാരേജ് ആയിരുന്നു…
ചൊവ്വാദോഷമെന്ന മഹാദോഷത്തിന്റെ പേരിൽ, ഇരുപത്തിയൊന്നാം വയസ്സിൽ ഡിഗ്രി വിദ്യാഭ്യാസം പാതിയിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ട് നടന്ന ആ വിവാഹം, യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും പ്രതീക്ഷകൾക്കും മേലെ പതിച്ച വലിയൊരു വെള്ളിടിയായിരുന്നു..

ചൊവ്വാദോഷത്തെക്കാളുപരി എന്റെ പേരെന്റ്സിനെ അലട്ടിയിരുന്നത് ഒരുപക്ഷേ, ഇരുപത്തിയൊന്നിലും, മുപ്പതിന്റെ മുഴുപ്പും കൊഴുപ്പും നിറഞ്ഞ എന്റെ ശരീരഘടനയായിരുന്നു എന്നുപറയാം..
രമേശേട്ടന് പക്ഷേ, അപ്പോൾ മുപ്പതായിരുന്നു പ്രായം…

വിവാഹത്തിനു മൂന്നാഴ്ച മുൻപ്, എൻഗേജ്‌മെന്റ് എന്ന പേരിൽ രമേശേട്ടന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വന്ന് ഒരു വളയും മാലയും ഇട്ടു പോയെങ്കിലും, ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ആദ്യമായി നേരിൽ കാണുന്നത് തന്നെ വിവാഹമണ്ഡപത്തിൽ വെച്ചായിരുന്നു.

“………….നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ചിത്രേ…
പുള്ളി ആള് നല്ല സ്നേഹമുള്ളവനാണ്… പിന്നെ ഇഷ്ടം വരുമ്പോ ഇങ്ങനത്തെ വർത്തമാനമേ വായിൽ വരൂ എന്നുമാത്രം..
എന്നെ പുള്ളിക്കാരൻ നാക്കെടുത്താൽ മൈരേ, കുണ്ണേ, എന്നൊക്കെയേ വിളിക്കാറുള്ളു…
അതിപ്പോ ഇന്നു നീയും കേട്ടതല്ലേ…
പിന്നെ…
നിന്നെ കാണാൻ നല്ല സുന്ദരിയാണെന്ന് ഇടയ്ക്കിടക്ക് ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചു കൂടുമ്പോ പറയുന്ന കേൾക്കാം..