ഭാര്യാദാനം [സിമോണ] 1047

മുൻകൂട്ടി അതറിയില്ലായിരുന്നതിനാൽ വല്ലാത്തൊരു തിക്കുമുട്ടലായിരുന്നു അയാളെ കണ്ടതും മനസ്സുമുഴുവൻ…
തുടരെ തുടരെ അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകൾ അയാളെ തേടിച്ചെല്ലുകയായിരുന്നു… അയാളത് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവുമെന്ന് ആ മുഖത്തുവിരിഞ്ഞ ചിരിയിൽനിന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു..
ഒപ്പം ആയിഷയുടെ വാക്കുകൾ മനസ്സിൽ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…

“………….നിന്നെ അങ്ങോട്ട് കൊണ്ടോയാൽ ഈ അൻവറിനെക്കൊണ്ട് അന്റെ കെട്ട്യോൻ നിന്നെ കാച്ചിയ്ക്കും…
എനിക്കുറപ്പാ………….”

നാണമില്ലാത്ത മനസ്സ്, അയാളുടെ നഗ്നശരീരത്തിനടിയിൽ തുടകൾ വിടർത്തിക്കിടക്കുന്ന എന്റെ ചിത്രം പലവുരു ഉളിൽ തെളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….
മനസ്സിൽ ഉയർന്നുനിന്ന ലജ്ജയാൽ, മുഖം താഴ്ത്തി രമേശേട്ടന്റെ കൈ പിടിച്ചു പുറത്തേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് തീർത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായി അതു നടന്നത്…

“………….അയ്യോ.. പാർക്കിങ് ഫീസ് ഇടാൻ മറന്നു!!!…
അൻവർ ഇക്കാ.. നിങ്ങള് ചിത്രേനേം കൊണ്ട് കാറിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ..
ഞാൻ പൈസ അടച്ചിട്ട് ഓടി വന്നേക്കാം…”

പൊടുന്നനെ തന്റെ കയ്യിൽ ഒതുങ്ങിയിരുന്ന എന്റെ വലത്തേ കൈത്തലം രമേശേട്ടൻ അൻവറിന്റെ കയ്യിലേൽപ്പിച്ചപ്പോൾ പകച്ചുപോയ എനിക്ക്, എന്തെങ്കിലു മറുത്തു പറയാൻ സാധിക്കും മുൻപ് പുള്ളിക്കാരൻ എയർപോർട്ടിനകത്തേക്ക് തിരക്കിട്ട് ഓടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

വിളറി വെളുത്തുനിന്ന എന്റെ കയ്യിൽ സ്വന്തം ഭാര്യയുടേതെന്നപോലെ അടക്കിപ്പിടിച്ച്, അയാളെന്നെയും കൊണ്ട് കാറിനടുത്തേക്കു നടന്നു…

എന്റെ, നടത്തത്തോടൊപ്പം കിലുങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന കൊലുസിന്റെ താളത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചതുകൊണ്ടാവണം…
രണ്ടുമൂന്നു തവണ അമർത്തിയ ഒരു ചിരിയോടെ അയാളെന്റെ കൊലുസണിഞ്ഞ പാദങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…