ഭാമം നന്ദനം [Jis] 143

“ഹ്മ്മ്. അതല്ല പൊട്ടാ,  ഇപ്പൊ എന്റെ അടുത്ത്ന്ന് പോവാൻ?”

 

 

അതിന് ഞാൻ മറുപടി നൽകിയില്ല! ഞാൻ മിഴികൾ ചേർത്തടച്ചു കിടന്നു! ജീവിക്കാൻ കൂടി അർഹത ഇല്ലാത്തത് പോലെ! കണ്ണ് നിറയുമോ എന്നു സംശയം. പക്ഷേ കരയാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു ശ്രദ്ധ തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് അവളുടെ ചോദ്യം.

 

 

“തെണ്ടീ നീ കരയുന്നോ?”

 

 

അതോടെ എന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു! മിഴികൾ. നിറഞ്ഞു ഇരുവശത്തേക്കും ഒഴുകി! കൈ കൊണ്ട് മുഖം പൊത്തി ഞാനത് മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

 

 

“ശ്ശെ നശിപ്പിച്ചു. ശവം!”

 

 

അവളതും പറഞ്ഞു എന്റെ നെഞ്ചില് കൂടി ഉരുണ്ടു എന്റെ മുഖത്തേക്ക് കയറി!

 

 

“ഇത് പെണ്ണുങ്ങളെക്കാ കഷ്ടം ആണ് ല്ലോ! നാണാവില്ലേ?”

 

 

മറുപടി നൽകാതെ കരച്ചിൽ അടക്കാൻ ഞാൻ പാട് പെടുമ്പോൾ അവൾ എന്റെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു. മുഖം ഒളിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ച എന്റെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു. പറ്റാതെ ആയതും അവളെന്റെ കയ്യുടെ പിറകിൽ കടിച്ചു.

 

 

“എന്നോട് കളിച്ച ഇങ്ങനിരിക്കും.”

 

 

അവൾ പറയുമ്പോൾ വേദനയിൽ പിടഞ്ഞ ഞാൻ കൈ മാറ്റി. എങ്കിലും കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു പിടിച്ചു.

 

 

അവളുടെ ശ്വാസം എന്റെ മുഖത്തു പതിച്ചതിൽ നിന്നും അവൾ എത്ര അടുത്താണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. കവിളിലോ നെറ്റിയിലോ കടി കിട്ടും എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു.

 

 

പക്ഷേ അവൾ കടിച്ചില്ല. എന്റെ കൺപീലികളിൽ ഇക്കിളി സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ  എന്റെ ഇരു മിഴികളിലും ചുംബിച്ചു.

 

 

“ഇനി പറ, എന്തിനാ നീ കരഞ്ഞേ ചെക്കാ?”

 

 

ഞാൻ മിണ്ടിയില്ല!  അപ്പോൾ പക്ഷേ കിട്ടി കടി! കവിളിൽ അവളുടെ പല്ലിന്റെ ഷേപ്പ് സമ്മാനിച്ച ശേഷം അകന്ന് കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

 

 

“പറയുന്നുണ്ടോ അതൊ ഇനീം വേണാ?”

 

 

“തെണ്ടി പട്ടി ദുഷ്ടേ ജീവൻ പോയി!”