ബിബിനയുടെ മദനോത്സവ രാവ് [Smitha] 268

വലുതായി അറിയില്ല എങ്കിലും, കുറെയൊക്കെ സ്വന്തം നിരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ മനസിലാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച്, മനസിലാക്കാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു ചെറിയ വ്യക്തിയാണ് ഞാന്‍. സമൂഹം വലിയവര്‍ എന്ന് പറയുന്നവരുടെയും, അത്തരം പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും, വക്താക്കളുടെയും പ്രതിനിധിയായി ഞാന്‍ ഈ നിമിഷം വരെ മാറിയിട്ടില്ല എന്നത് എന്റെ ഉത്തമമായ ബോധ്യമാണ്. പക്ഷേ അതൊരുതരം നിഷേധ സ്വഭാവമല്ല; വേറിട്ട്‌ ചിന്തിക്കുക, വേറിട്ട്‌ സഞ്ചരിക്കുക എന്നൊക്കെയുള്ള വ്യാമോഹങ്ങള്‍ കൊണ്ടുണ്ടായ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയാണ്.

ഞാന്‍ വലിയ മനുഷ്യരുടെ വലിയ എഴുത്തുകള്‍ വായിക്കാത്തതും അവരുടെ ചിന്തകളിലേക്ക് എന്റെ ചിന്ത പണയമായി പോകരുത് എന്ന ഭയം ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ്. കാരണം നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി മാറ്റാന്‍ ചില എഴുത്തുകള്‍ക്ക് സാധിക്കും; സ്മിതയെ ഞാന്‍ അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തില്ല; കാരണം സ്മിതയ്ക്ക് അസാമാന്യ പാണ്ഡിത്യം ഉണ്ട്. എന്നെപ്പോലെയുള്ള സാധാരണക്കാരുടെ കാര്യമാണ് പറയുന്നത്. അവര്‍ ചിന്തിക്കുന്ന തലത്തില്‍ എന്റെ ചിന്ത എത്തിയാല്‍, എന്റെ ചിന്ത മരിക്കും എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ എന്റെ രീതിയില്‍, എനിക്ക് സാധിക്കുന്ന തരത്തില്‍ ചിന്തിച്ച് മനസിലാക്കാനാണ് ശ്രമം നടത്തുന്നത്. അതില്‍ നിന്നും എനിക്ക് മനസിലായ സത്യങ്ങളാണ് മേല്‍പ്പറഞ്ഞത്.

അധികാരമുള്ളവര്‍ രചിക്കുന്ന ചരിത്രം എന്ന പരാമര്‍ശം കുറെയൊക്കെ സത്യമാകാം. പക്ഷെ അധികാരം എങ്ങനെ വന്നു എന്നും, ചരിത്രം അതിനു മുന്‍പേ തന്നെ ഉണ്ടോ എന്നും, അതിന് ആധികാരികത ഇന്ന് കാണുന്ന അധികാര വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ സംഭാവനയല്ലാതെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്നുമൊക്കെ പഠിക്കുന്നത് ഗുണം ചെയ്യും. ഇന്ന് കാണുന്ന കാഴ്ചകള്‍ തന്നെയായിരുന്നു ഇന്നലെയും എന്ന് നമ്മള്‍ ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍, നമ്മുടെ ചിന്തകള്‍ക്ക് എന്തോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഇല്ലേ? കേരള സമൂഹം തന്നെ ഒരു അമ്പത് കൊല്ലം മുന്‍പും, വീണ്ടും ഒരു ഇരുപതു കൊല്ലം മുന്‍പും, വീണ്ടും ഒരു പത്തു കൊല്ലം മുന്‍പും എങ്ങനെയായിരുന്നു? അവിടെ നിന്നും ഇന്നെവിടെ എത്തി നില്‍ക്കുന്നു?

എല്ലാ ചരിത്രങ്ങളും ഒരെപോലെയോ എല്ലാ റിബലിസവും യഥാര്‍ത്ഥം എന്നോ ഞാന്‍ ധരിക്കുന്നില്ല. കേള്‍ക്കുന്നതിനും മനസിലാക്കുന്നതിനും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. ഇവിടെ സ്മിത പുതിയ ഒന്നുംതന്നെ പറയുന്നില്ല. ആരുടെയോ ഒരാളുടെ കാഴ്ചപ്പാട് വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുകയാണ്. അതില്‍ ഒരു അപാകതയുമില്ല. പക്ഷെ, ഓരോ കാഴ്ചപ്പാടിന്റെയും അന്തിമ ലക്ഷ്യവും, അതിലേക്ക് അയാളെ നയിച്ച ചേതോവികാരവും ഒക്കെ ചുമ്മാ ചിന്തിക്കാവുന്നതാണ്.

ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് എന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് മാത്രമാണ്. ഭാവനകളിലൂടെ സൃഷ്ടിച്ച് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഇല്യൂഷനു പിന്നാലെ വലിയ ഒരു വിഭാഗമുണ്ട് എന്നതുകൊണ്ട് അതുപയോഗിച്ച് പേരെടുക്കാന്‍ നോക്കുന്ന ധാരാളം പേരുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളൂ. അത് ധൈഷണികമായ കഴിവാണ് എന്ന് എനിക്ക് അഭിപ്രായമില്ല. മനുഷ്യനെ ഏറ്റവും വേഗത്തില്‍ ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ ഇടയുള്ള വിഷയം തപ്പിയെടുത്ത് വിവാദപരമായ പരിവര്‍ത്തനം നടത്തി പേരെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്, ദൌര്‍ബല്യം ആണെന്ന് തന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസം. ഏറ്റവും ഈസിയായ വില്‍പ്പനച്ചരക്ക് മതമാണ്‌ എന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ അതിനെ ദുരുപയോഗം രാഷ്ട്രീയമായും, സാമ്പത്തികമായും, സാഹിത്യപരമായും ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശരിയാണ് എന്ന് ധരിക്കാന്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തിനു സ്വാതന്ത്ര്യം ഉള്ളതുപോലെ, അത് ശരിയല്ല എന്ന് ധരിക്കാന്‍ എനിക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ലേ?