ബസ് കണ്ടക്ടർ 2 [Daisy] 132

ഞാൻ നിർത്തുവാ. അവരുടെ കാൽ കീഴിൽ കിടക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് ശരീരം വിറ്റു ജീവിക്കുന്നതാ.. ഗോപിക മുഖം കഴുകി നേരെ പ്രിൻസിപ്പൽ മാഡത്തിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി.. നിമിഷങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിൽ വാതിൽ അടഞ്ഞു…അടുത്ത ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകാനുള്ള മണി അടിച്ചു.. ഞങ്ങൾ ക്ലാസ്സുകളിലേക്ക് ചെന്നു.. പിന്നീട് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന് അറിയില്ല… ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ പ്രിൻസിപ്പൽ ഇല്ല… ഓഫീസ് അടച്ചു… ഞങ്ങൾ വീടുകളിലേക്ക് ചെന്നു. ഗോപികയെ വിളിച്ചിട്ട് പിന്നീട് എടുത്തില്ല. രാത്രി 11 മണി കഴിഞ്ഞു ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു..

“ടീച്ചർ, പേടിക്കേണ്ട.. ഞാൻ നാളെ വരും” പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഗോപിക വന്നു. നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ. ഈ മാറ്റത്തിന്റെ കാരണം എനിക്ക് മനസിലായില്ല.. വൈകാതെ മാലിനി ടീച്ചർ അത് കണ്ടെത്തി. “നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞോ ഗോപിക യുടെ മാറ്റത്തിന്റെ കാര്യം..”

“ഇല്ല, എന്താ”

അവളും ആ ആൽബർട്ടും കൂടി പഴയ ലൈബ്രറിയുടെ മറവിൽ കിടന്നു കളിയായിരുന്നു. ഞാൻ കണ്ടു… ഇപ്പോൾ അവൾക്ക് അവനെ മതി. അവനെ സോപ്പ് ഇട്ടു നിന്നാൽ പ്രിൻസിപ്പൽ പോക്കറ്റിൽ ഇരിക്കും.. അത്കൊണ്ട് ആണ് അവൾ പൂറും കൂതിയും കൊടുത്തു അവനെ കൂടെ നിർത്തിയേക്കുന്നത്

സത്യം ആണോ ടീച്ചർ.. അപ്പോൾ അവൾ ഇവിടെ അന്ന് കിടന്നു കരഞ്ഞതോ

സത്യം തന്നെ. പക്ഷെ അന്ന് അവൾ പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയത് ഓർമ്മ ഉണ്ടോ. അന്ന് അവിടെ നടന്നത് നമ്മൾ ആരും അറിഞ്ഞില്ല. ഇന്ന് അവൾ തന്നെ എന്നോട് പറഞ്ഞു..

“എനിക്ക് ജീവിക്കണം മാലതി ടീച്ചർ. എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ആണ് അങ്ങോട്ട് കയറി ചെന്നത്. ചെന്നപ്പോൾ അവിടെ പ്രിൻസിപ്പാളും അവനും. അവൻ സീറ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു..വീണ്ടും എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്താൻ വന്നതാണെന്ന് ഞാൻ കരുതി. പക്ഷെ

ബിന്ദു:നിനക്ക് ഇവിടുന്ന് പോകണം അല്ലേ ഡീ… നിനക്ക് അങ്ങനെ പോകാൻ പറ്റുമോ… നിന്നെ ഞാൻ അങ്ങനെ വിടുമോ…

ഗോപിക:നിങ്ങളുടെ ഔദാര്യം കൊണ്ട് അല്ല ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത്. ഞാൻ പോകും..

ബിന്ദു:അവിടെ നിൽക്ക് പെണ്ണെ… ചുമ്മാ പിടക്കാതെ… സുബിൻ ഗോവിന്ദൻ… തിരുവനന്തപുരത്ത്‌ എഞ്ചിനീയർ. നല്ല ശമ്പളം.. കാത്തിരുന്നു വന്ന ആലോചന.. ഇതൊക്കെ ആ ഫോട്ടോ കാരണം നഷ്ടപ്പെടുത്താനോ… വേണോ ഗോപിക..