കോൾ സെന്റർ 2 [കമൽ] 220

സീനയുടെ തടിച്ച കുണ്ടിയെയും മുഴുത്ത മുലകളെയും പറ്റി അശ്‌ളീല ശ്ലോകം ചൊല്ലിക്കേൾപ്പിച്ച മുതുക്ക് മൈര് തന്നെയാണോ തന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നത് എന്നവൻ സംശയിച്ചു.
“ഓ പിന്നേ… ഇയ്യാള് ആ പെണ്ണിനെ നോക്കി കുണ്ണ ചൊറിയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടതാടോ കെളവാ…”
രാകേഷ് തിരിച്ചടിച്ചു.
“നീ വാചകമടിക്കാതെ ഇരുന്ന് കഴിച്ചേ. ജോജോയെന്താടാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്? വേഗം കഴിയെടാ.”
“ചേട്ടാ ഒരു 200 മറിക്കാൻ കാണോ? നാളെത്തരാം.”
ജോജോ ഉണ്ട് മുഴുവിക്കാതെ പൊതി മടക്കി.
“ഞാൻ വരണ്ടിരിക്കുവാ ജോജോ… നീ പറ്റ് മേടിക്കെടാ… വൈകീട്ട് സംഗീത് വരുമ്പോ.”
“പറ്റ് വാങ്ങണ്ടെന്ന് കരുതീട്ടാ. തച്ചു കിട്ടുമ്പോ അത്രേം കുറയുവേലേ? ചേട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ഇനീപ്പോ പറ്റ് വാങ്ങാം.”
“മം… നീ കഴിക്കണില്ലേ? കൊറച്ചു പെറുക്കിയുണ്ടേച്ച് പോടാ…”
“വേണ്ട ചേട്ടാ വിശപ്പില്ല.”
ജോജോ മടക്കിയ ചോറുംപൊതി ടെറസ്സിൽ നിന്നും അപ്പുറത്തെ കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്കെറിഞ്ഞ് താഴെ പൈപ്പിൻ ചുവട്ടിൽ ചെന്ന് കയ്യും കഴുകിവന്ന്, ടെറസിന്റെ ഒരു മൂലക്ക് തോർത്തും വിരിച്ചു കിടന്നുറക്കമായി.
ഉറുമ്പ് കടി സഹിക്കവയ്യാഞ്ഞ് കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കുമ്പോൾ രാകേഷ് കിടന്ന് കൂർക്കം വലിക്കുന്നുണ്ട്. അശോകൻ ചേട്ടനെ കാണുന്നില്ല. ദാഹിച്ചു തൊണ്ട വരളുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ കാലിയായ പ്ലാസ്റ്റിക് കുപ്പിയിമെടുത്ത് വെള്ളം വാങ്ങാൻ താഴേക്ക് പോയി.

താഴെയിറങ്ങി വീടിന് പിന്നിലെ കോണ്ക്രീറ്റ് ചെയ്ത അടുക്കള മുറ്റത്ത് കൂടി നടന്ന് വാതിലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ അതിനടുത്ത ജനാലാക്കുള്ളിൽ നിന്നും ചെറിയൊരു ഞരക്കം കേട്ട പോലെ. ജോജോ പെട്ടെന്ന് നിന്നു. എന്ത് ശബ്ദമാണ് എന്ന് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ അവനാ ജനാലാക്കരുകിലേക്ക് പതുങ്ങി നിന്നു. കുറച്ചു നിമിഷത്തേക്ക് ഒന്നും കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്നാൽ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം അകത്തു നിന്നും സ്വകാര്യം പറയും പോലെ ചെറു ശബ്ദങ്ങൾ കേട്ടു തുടങ്ങി. ജോജോ കണ്ണ് മിഴിച്ചു ചുവരും ചാരി നിന്നു. അകത്ത് സീന വിരലിടുകയാണോ? അതോ ഇനി അശോകൻ ചേട്ടൻ സീനയെ… അതോ അശോകൻ ചേട്ടൻ എലിക്കുട്ടിച്ചേച്ചിയെ…. മൂന്നാമത്തെ കാര്യം ആലോചിച്ച് ജോജോയ്ക്ക് ഓക്കാനം വന്നു. ലീലിച്ചിക്ക് പ്രായമുണ്ടെങ്കിലും ഒരടിപൊളി പീസാണ്. അവരെ കളിച്ച കാര്യം ഓർത്ത് തെല്ലും ഖേദവുമില്ല .