‘ വണ്ടീടെ… പിന്നെ എന്റെം…!’
‘ ധൃതി ഇപ്പോ എനിക്കോ… നിനക്കോ..!’
ശേഖറിന്റെ ബൾജിൽ നൈസായി തടവി ശാന്തി ചോദിക്കും
‘ ഞാൻ വിളിയും കാത്ത് ഇരുന്നതല്ലേ പെണ്ണേ…?’
‘ കൊച്ചു കള്ളൻ…! അപ്പോ ഇന്നെന്റെ നടു പൊങ്ങത്തില്ല…!’
‘ ശരിയാ…. അമ്മാതിരി കനമല്ലേ.. ചന്തിക്ക്…!?’
‘ പോടാ… പട്ടി…’
ഡോറാ ലോഡ്ജിലെ മൂന്നാം നമ്പർ മുറി ശേഖറിനും ശാന്തിക്കും ഒരുപോലെ പ്രിയപ്പെട്ടത് തന്നെ.. ആ റൂമിന്റെ ചുവരുകൾക്ക് പോലും ശേഖറിന്റെയും ശാന്തിയുടേയും കാമകേളികളുടെ ചരിതം ഏറെ ഉണ്ടാവും പറയാൻ…
ലോഡ്ജിലെ ബിഹാറിയായ പരിചാരകൻ ഗോപാൽ യാദവിന് അന്ന് കുശാൽ തന്നെ… ശാന്തിയുടെ ടൈറ്റായ കറുത്ത ജീൻസിൽ മൂന്നിഞ്ച് ഹൈഹീൽഡിന്റെ ബലത്തിൽ ഇളകി മറിയുന്ന നിതംബ താളം കണ്ട് എത്രയോ തവണ അവന് വായിൽ വെള്ളമൂറിക്കാണും…? സൗകര്യത്തിന് ഒത്തു കിട്ടിയാൽ ‘ ശാന്തി മാഡ ‘ ത്തിനെ ഭോഗിക്കാൻ എത്ര തവണ അവന്റെ കുണ്ണ കൊതി കയറി വെട്ടി വിറച്ച് കാണും…?
പക്ഷേ…. ഇതൊക്കെ അവന് ശാന്തിക്കൊച്ചമ്മയെ ഓർക്കുമ്പോൾ മാത്രം… മുന്നിൽ ആവുമ്പോൾ കുണ്ണ കലഹിക്കുന്നത് അറിയാതെ സൂത്രത്തിൽ മറച്ച് പിടിച്ച് ‘ കള്ളൻ ‘ ഭവ്യതയോടെ നില്ക്കും…!
വല്ലപ്പോഴും മാത്രം വടിക്കുന്ന അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ഉള്ളിൽ അനാവശ്യമായി തോന്നുന്ന ദുർ ചിന്തകൾക്ക് ഉപരിയായി ശാന്തിക്ക് അവനോട് . തോന്നുക സഹതാപമാണ്. രണ്ട് മണിക്കൂർ മാത്രം നീളുന്ന ഭോഗാശ്വാസം വരുത്തി ഇറങ്ങിയാൽ പുഞ്ചിരിച്ച് രഹസ്യമായി കമ്പി അടിപ്പിച്ച് നിലക്കുന്ന ഗോപാൽ യാദവിന്റെ പോക്കറ്റിൽ അഞ്ഞൂറിന്റെ ഗാന്ധി ശാന്തിയുടെ വകയായി തിരുകി വയ്കുന്നതും പതിവാണ്…
ശേഖറിന്റെ വിരലിൽ തൂങ്ങി ലാസ്യവതിയായി നിതംബം ഇളക്കി നടന്ന് നീങ്ങുന്ന ശാന്തി മാഡത്തെ കണ്ട് കമ്പി ആയില്ലെങ്കിൽ പോക്കറ്റിൽ തിരുകിയ അഞ്ഞു റിന്റെ നോട്ടിന് ഒരു അർത്ഥം ഇല്ലെന്ന ചിന്തയാവും ഗോപാൽ യാദവിന്…!
തുടരും
നല്ല അടിപൊളി തുടക്കം.
പക്ഷേ പേജ് വളരെ കുറഞ്ഞ് പോയി.
😍😍😍😍
കുറച്ചങ് കൂടുതൽ എഴുതടെ ചിലവുള്ള കാര്യമൊന്നുമല്ലല്ലോ
കൊള്ളാം തുടരുക 👌👌