ഡെയ്‌സി 4 [മഞ്ജുഷ മനോജ്] 157

 

ഡെയ്‌സി : എടാ വിട് ആരെങ്കിലും കാണും…

 

വിഷ്ണു : ആരും കാണില്ല…

 

ഡെയ്‌സി : സിനിമക്ക് പോകാൻ പറ്റുമോ. സമയം ആയില്ലേ…?

 

വിഷ്ണു : ഇനിയും സമയം ഉണ്ട്. ടിക്കറ്റ് നേരത്ത ബുക്ക് ചെയ്തത വൈകി ചെന്നാലും കുഴപ്പമില്ല.

 

ഡെയ്‌സി : അമ്മച്ചി കാരണമാ… ഇല്ലങ്കിൽ നമ്മക്ക് ഇപ്പോ സിനിമക്ക് പോകായിരുന്നു.

 

വിഷ്ണു : അമ്മച്ചി ഉള്ളത്കൊണ്ട് നമ്മക്ക് ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെ നിക്കാൻ പറ്റിയില്ലേ. ഇത്രേം പ്രൈവസി ആ തിയറ്ററിൽ കിട്ടുമോ… ?

 

ഡെയ്‌സി : അയ്യടാ.. ഒരു പ്രൈവസി, ഇവിടെ വെച്ച് എന്ത് ചെയ്യാനാ…

 

വിഷ്ണു : എന്താ ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് എന്ന് നിനക്ക് കാണണോ….?

 

ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ഡെയ്‌സിയുടെ ശരീരം മുഴുവൻ ആകെ പൂത്ത് കേറുന്നത്പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

 

ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ അൽപ്പം കാമം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ, ഡേയ്‌സിയുടെ അരയിൽ ഇരുന്ന വിഷ്ണുവിന്റെ കൈകൾ അവൻ മെല്ലെ അവളുടെ ചന്തികളിലേക്ക് നീക്കി. പതിയെ.. വളരെ പതിയെ അവൻ ആ ചന്തികളിൽ അവന്റെ കരങ്ങൾ അമർത്തി.

 

ഡേയ്‌സിയുടെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു ഇടിവാൾ മിന്നുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. എരിവ് കടിച്ചത് പോലെ അവൾ ഒരു ശബ്‌ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു.

 

ശ്…ശ്..ശ്…

 

വിഷ്ണുവിന്റെ തോളുകളിൽ ഇരുന്ന അവളുടെ കൈകൾ അവൾ പോലും അറിയാതെ അവന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് ചുറ്റിപടർന്നു. മാവ് കുഴക്കുന്ന പോലെ വിഷ്ണു അപ്പോഴും അവളുടെ ചന്തികൾ കുഴച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

വിഷ്ണു അവളുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ തന്റെ ചുണ്ടുകളാൽ കവർന്നു. അവൻ അത് ചപ്പി വലിച്ച് കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

ഡെയ്‌സിയുടെ താഴെ അപ്പോഴേക്കും ഒരു ചെറു അരുവി പൊട്ടിയൊലിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ആ നിൽപ്പിൽ ലോകത്തുള്ള എല്ലാത്തിനെയും അവൾ മറന്ന് തുടങ്ങിയിരുന്നു. വിഷ്ണുവിന്റെ കൈകളിൽ ഒതുങ്ങി, അവൻ നൽകുന്ന എല്ല സുഖങ്ങളും ഏറ്റുവാങ്ങുവാൻ അവൾ കൊതിച്ചു.

 

ഡെയ്‌സിയും  വിഷ്ണുവും പരസ്പ്പരം മത്സരിച്ച് തന്നെ ചുംബങ്ങൾ കൈമാറി. കുറച്ച് നാൾ അവനെ കാണാതിരുന്നതിന്റെ എല്ലാ ആവേശവും ഡെയ്‌സിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.