ദീപ്തസ്‌മരണകൾ [സൗമ്യ സാം] 257

“നീയൊക്കെ ബാക്കിയുള്ളവരുടെ മേലോട്ടുള്ള ഈ എത്തിനോട്ടം നിർത്താൻ എന്ന് പഠിക്കും! വാ, അവരെ അവരുടെ കാര്യത്തിനു വിട്”

അവൾ എൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു.

“അവർ.. അവർ..”

“അതേ, അവരുതന്നെ..”

“അല്ല, അവര്..”, തൊണ്ട നനയ്ക്കാൻ വായിൽ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന ഉമിനീരുകൊണ്ട് ഒരു വൃഥാ ശ്രമം നടത്തിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. പവിത്ര പൊട്ടിച്ചിരിച്ച് പോയി. അവൾ എന്നെയും വലിച്ചുകൊണ്ട് പോയി അതിനടുത്ത കാലിയായിരുന്ന ബെഞ്ചിൽ പോയിരുന്നു. അടുത്ത ബെഞ്ചിലെ കപ്പിൾ ഞങ്ങളെ മൈൻഡ് ചെയ്തത് പോലുമില്ല. പവിത്ര എന്നോട് ചേർന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു ഇരുന്നത്. ഞാൻ ആണെങ്കിൽ അല്പം കൺഫ്യൂഷനിലും ആയി. ഇനി അവളെങ്ങാനും എന്നോട് ചെയ്തോളാൻ പറയുന്നതാണെങ്കിലോ.. അവളുടെ തുടയിൽ ചേർന്ന് ആയിരുന്നു എൻ്റെ തുടകൾ ഇരുന്നത്. കാലുകൾ പരസ്പരം മുട്ടിയിരുന്നു. എൻ്റെ കാലുകളിൽ നിന്ന് ഒരു തണുപ്പ് അരിച്ച് കയറാൻ തുടങ്ങി. എൻ്റെ കൈകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ ഇതിനിടയിൽ വന്ന ഒരു ഫോൺ കോൾ അറ്റൻ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുകയായിരുന്നു. സംസാരിയ്ക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അവളെ പാളി നോക്കി. വിറയ്ക്കുന്ന കൈമുട്ടുകൾ കൊണ്ട് ഞാൻ അവളുടെ വയറിൻ്റെ അരികിൽ ഒന്ന് അമർത്തി. പറ്റുന്നതും അവളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ചേർന്ന് ഇരുന്നു.

പവിത്രയുടെ ശരീരത്തിനു നല്ല ചൂടാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അവളുടെ പെർഫ്യൂമിൻ്റെ മണവും പല നിറത്തിലുള്ള നെയിൽ പോളിഷുകൾ കൊണ്ട് ഡിസൈൻ പോളിഷ് ചെയ്തിരിയ്ക്കുന്ന അവളുടെ കൈ വിരലുകളും ഞാൻ ആസ്വദിയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എൻ്റെ പാൻ്റിനുള്ളിൽ അനക്കം വച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു. എൻ്റെ ഹൃദയം നെഞ്ചിൽ നിന്ന് പുറത്തേയ്ക്ക് ചാടിക്കളയുമെന്ന് ഞാൻ പേടിച്ചു. എൻ്റെ കൈമുട്ടിനും തോളിനും ഇടയിലുള്ള ഭാഗം ഞാൻ മെല്ലെമെല്ലെ അവളുടെ മുലയിലേയ്ക്ക് അമർത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളിൽ നിന്ന് എതിർപ്പൊന്നും കാണാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ അല്പം കൂടി ധൈര്യം സംഭരിച്ച് എൻ്റെ കൈ മുട്ട് കൊണ്ട് അവളുടെ മുലയിൽ അമർത്തി.

അവൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചതുപോലെ പെട്ടന്ന് നീങ്ങിയിട്ട് എന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കി. പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു. അവൾ ഫോണുമായി അല്പം നീങ്ങി നിന്ന് സംസാരിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. ലജ്ജയും അപമാനവും കൊണ്ട്