ദീപ്തസ്‌മരണകൾ [സൗമ്യ സാം] 257

“അതിൽ.. അവർ.. എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു. എനിക്ക് കുറച്ച് അറപ്പും വന്നു.. പിന്നെ”

“പിന്നെ?”

“അവർ ചെയ്തപ്പോ, അവൾക്ക് വേദന ആയിരുന്നെന്ന് തോന്നുന്നു”

“ചാൻസുണ്ട്”

“എൻ്റെ അത്.. ഒരു വിരലല്ലേ പോകുന്നുള്ളു.. എനിക്ക് പേടിയാ”

“വേദനിക്കുമോന്നോ?”

“ഉം”

“ഓകെ.. പേടിക്കണ്ട, ഞാനൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ല”

“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ചെയ്യാന്ന്”

“അതേ”

“അപ്പോ വരുണിന് വിഷമമാവില്ലേ?”

“ആകും. ഇപ്പോ ആയതിൽ കൂടുതലൊന്നും ആവാനില്ലല്ലോ”

“അയ്യോ.. അങ്ങനെ പറയല്ലേ”

“സീ ദീപ്തീ, നിനക്ക് വേണ്ടാത്തതൊന്നും നീ ചെയ്യണ്ട.. ഞാനൊന്നും പറയുന്നും ഇല്ല.. ലഞ്ചിന് എന്താ വേണ്ടത്? അതോ തിരിച്ച് പോകുകയാണോ?”

അവൾ എന്നെ ഒന്നുകൂടി ഇറുക്കി പിടിച്ചു. അവളുടെ കരച്ചിൽ വീണ്ടും ശക്തമായി. എനിക്ക് മടുപ്പും ആയി. ഞാൻ അവളുടെ കൈ വിടീച്ച് പിന്നിലേയ്ക്ക് മാറി.

“കരച്ചിൽ മതിയാക്ക് പെണ്ണേ..” അവൾ എൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കി, പിന്നെ കരച്ചിൽ നിർത്തി. “പോയി മുഖം കഴുകി വാ”. അവൾ അനുസരിച്ചു. അവൾ തിരികെ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് അവളെ എൻ്റെ നെഞ്ചിലേയ്ക്കിട്ടു. അവൾ അനുസരണയോടെ എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ അമർന്ന് നിന്നു. കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള മിഡി അവളുടെ മുട്ടിനു തൊട്ട് താഴെവരെയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ടീഷർട്ടിനുള്ളിലൂടെ അവളുടെ മുലകൾ ബ്രായിൽ വിങ്ങി നിൽക്കുന്നത് കാണാമായിരുന്നു. അവയെന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ബ്രായുടെ സ്റ്റിച്ചുകൾ അതിലൂടെ കാണാമായിരുന്നു. ഞാൻ അവളുടെ പിന്നിലൂടെ കൈയോടിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ ഒന്ന് വിതുമ്പി. ഞാൻ അവളുടെ താടി പിടിച്ച് അവളുടെ മുഖം ഉയർത്തി. അവൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.

“ദീപ്തീ, എനിക്ക് ഇതും ഇതും വേണം”, ഞാനവളുടെ മുലകളിലേയ്ക്ക് ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു. അവൾ നിഷേധാർഥത്തിൽ തലയാട്ടി.