ദേവാദി 12 [അർജുൻ അർച്ചന] 165

 

അപ്പച്ചി അതുകേട്ടു ചിരിച്ചു…….

 

“ഞാൻ ഒന്ന് കുട്ടിയെ കണ്ടിട്ട് വരാട്ടോ……..”

 

ഞാൻ മുകളിലേക്കുള്ള പടികൾ കയറി……….

 

“ചെല്ല് ചെല്ല് നല്ല ദേഷ്യത്തിലാണ് …..”

 

അപ്പച്ചി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു……

 

പണി പാളുമല്ലോ എന്നോർത്തു ഞാനൊന്നു നിന്നു…..

 

വരുന്നത് വരട്ടെ ന്ന് വെച്ച് വീണ്ടും പടി കയറി മുകളിലെത്തി…..

 

ഇനി ഡോറിൽ തട്ടി പണി മേടിക്കണ്ട എന്ന് വെച്ച് ഹാൻഡിൽ തിരിച്ചപ്പോ എന്റെ ഭാഗ്യത്തിന് അത് ലോക്ക് അല്ലായിരുന്നു ………

 

ഡോർ തുറന്ന് അകത്തു കയറിപ്പോ ആശാത്തി ബെഡിൽ എനിക്ക് പുറംതിരിഞ്ഞിരുന്നു എന്തോ ചെയ്യുന്നു….. എന്താണെന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമയില്ലെങ്കിലും ഞാൻ വന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു……

 

ഞാൻ ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്തു അവളുടെ പിന്നിൽ വന്നു നിന്നു…….ഇത്തിരി പേടിയോടെ എങ്കിലും വിളിച്ചു….

 

“ആദീ……”

 

നോ മറുപടി……

 

” ആദീ,……”

 

അവൾ എഴുന്നേറ്റു……എനിക്ക് നേർ നിന്നു……

 

കണ്ണൊക്കെ കലങ്ങി ചുവന്നു…..

 

ഠപ്പേ……!

 

തലയ്ക്കു ചുറ്റും നക്ഷത്രം പറക്കുന്നത് ആ പട്ടാ പകലിലും ഞാൻ കണ്ടു……

 

“എത്ര വട്ടം.എത്ര വട്ടം ഞാൻ വിളിച്ചു ഇതൊന്നു പറയാൻ എന്നെ വന്നൊന്ന് കൊണ്ട് പോകാൻ….. നീ ആരുടെ കൂടെ കിടപ്പായിരുന്നു…..അതോ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് മടുത്തോ…. യൂസ് ആൻഡ് ത്രൗ…. അതാണോ അതാണോ ഉദേശിച്ചേ……

 

 

” ആദീ…..”

 

അടിയുടെ വേദനയേക്കാൾ നൂറിരട്ടി വേദന തോന്നിയെനിക്ക് അവളുടെ നാവിൽ നിന്ന് അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോ….

 

 

“വേണ്ട…. വേഷംകെട്ട് ആണെങ്കിൽ കൂടിയും എന്നെ നീ മാത്രമേ കാണാവൂ അങ്ങനെ…… ഞാൻ നിന്റെ പെണ്ണാണ് എന്ന ഫീലിംഗ് ആണ് എനിക്ക്…..നിന്റെ കണ്ണിൽ മാത്രമേ എന്നെ കാണാവൂ… തമാശ ആണെങ്കിൽ കൂടിയും വേറൊരാളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ഞാൻ ഉണ്ടാവരുത് സ്വപ്നത്തിൽ ആണെങ്കിലും ശരിക്കാനെങ്കിലും ആദി ദേവിന്റെ മാത്രമാണ് ദേവിന്റെ മാത്രം…..”

 

 

സങ്കടവും ദേഷ്യവും കലർത്തിയ അവളുടെ ആ വാക്കുകൾ പക്ഷെ എന്റെ നെഞ്ചിലാണ് കൊണ്ടത്…. ഇത്രയും ഭ്രാന്തമായി ഇവളെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ എന്നുള്ള ആശ്ചര്യം എന്നെ മറ്റേതോ ലോകത്തെത്തിച്ചു……..