ദേവദൂതര്‍ പാടി [Pamman Junior] 217

ഒപ്പം ശങ്കര്‍ദാസും എഴുന്നേറ്റു.

എഴുന്നേറ്റ് മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോഴും ശങ്കര്‍ദാസിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നടുക്കു നിന്ന് കോറസ് പാടുന്ന ആ ഗായികയിലായിരുന്നു. പല്ലുകള്‍ അല്‍പമൊന്ത് ഉന്തിയതാണെങ്കിലും ആ മുഖത്ത് നിഗൂഢമായ സൗന്ദര്യമുണ്ടെന്ന് അയാള്‍ക്ക് മനസ്സിലായി. ആ ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് തന്റെ വയസ്സന്‍ കുണ്ണയെ വടിപോലെ ആക്കുവാനുള്ള കരുത്തുണ്ടെന്ന് ശങ്കര്‍ദാസ് ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ചു.

”ഞാനാണ് മാനേജര്‍ എന്താണ് സാര്‍…”

അടുത്തേക്ക് വന്ന മാനേജറെ ശങ്കര്‍ദാസ് തോളില്‍ കയ്യിട്ട് അല്‍പ്പമൊന്ന് മാറ്റി നിര്‍ത്തി സംസാരിച്ചു. ”ഞാനാണ് ശങ്കര്‍ദാസ്, ഈ ഗാനമേള സ്‌പോണ്‍സര്‍ ചെയ്യുന്നത് ഞാനാണ്…”

”അറിയാം മുതലാളി അയ്യോ എന്ത് പറ്റി പാട്ടൊന്നും കൊള്ളില്ലേ…”

”പാട്ടും കൊള്ളാം പാടുന്ന പെണ്ണും കൊള്ളാം… ദാ ആ നടുക്ക് നിന്ന് കോറസ് പാടുന്ന പെണ്ണിന് നിങ്ങള്‍ ഒരു തട്ടിനെന്നാ കൊടുക്കും…”

”അറുന്നൂറ്റി അന്‍പത് രൂപയാണ് സാര്‍…മിക്കദിവസങ്ങളിലും രണ്ട് പ്രോഗ്രാമാ ഉള്ളത്. അപ്പോള്‍ ആയിരത്തി ഒരുന്നൂറാവും… എന്താ സാര്‍…”

”അവള്‍ക്ക് ഞാനിന്ന് രാത്രി ഏഴായിരം രൂപ കൊടുക്കും…. പോരെങ്കില്‍ പതിനായിരം വരെ കൊടുക്കും. തനിക്ക് ഒരു അഞ്ചങ്ങ് തരും… പണം എനിക്കൊരു പ്രശ്‌നമല്ല… പക്ഷേ എന്റെ ഉറക്കം എനിക്ക് വലിയ പ്രശ്‌നമാ… എന്റെ ഉറക്കം കളയാതിരിക്കാന്‍ ആ നടുക്കു നിന്ന് പാടുന്ന പെങ്കൊച്ച് എന്റെ വീട്ടില്‍ ഇന്ന് രാത്രി വരണം… നാളെ രാവിലെ ഇലയ്ക്കും മുള്ളിനും കേടില്ലാതെ അവളെ നിങ്ങള്‍ പറയുന്നിടത്ത് എത്തിച്ചു തന്നിരിക്കും…. താന്‍ ഗൂഗിള്‍പേ നമ്പര്‍ പറ… ഞാനവിടെ ആ കസ്സേരയില്‍ കാണും… പെണ്ണുമായി ഇവിടുന്ന് പോകും മുന്‍പ് തന്റെ അക്കൗണ്ടില്‍ അയ്യായിരം വീണിരിക്കും… ബൈ…” ശങ്കര്‍ദാസ് അയാള്‍ ഇരുന്ന കസ്സേരയിലേക്ക് തിരികെ നടന്നു വന്നിരുന്നു.

”ദേവദൂതര്‍ പാടി ” എന്ന പാട്ട് അവസാനിച്ചിരുന്നു. ഗായകരൊക്കെ സ്റ്റേജിന് പിന്നിലെ ഗ്രീന്‍ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. ഗാനമേള മാനേജര്‍ വിവശനായി ഗ്രീന്‍ റൂമിലേക്ക് ഓടിക്കയറി. ഗായിക സിത്താരയെ അടുത്തേക്ക് അയാള്‍ വിളിച്ചു.

”സിത്താരേ നിനക്കൊരു ബംപര്‍ അടിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ ഇരു ചെവി അറിയരുത്…” ”എന്താ ചേട്ടാ…”

”അയ്യോ പതുക്കെ പറ…” മാനേജര്‍ സ്വരം താഴ്ത്തി പറയാന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അല്‍പ്പം ഇരുട്ടിലേക്ക് സിത്താരയുമായി മാറി നിന്നു.